Η ΝΕΑ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΝΤ

Αριθμητικές αλχημείες και πολιτικοί τσαρλατανισμοί


 Τους φταίνε τώρα οι λαϊκές αντιδράσεις (που φυσικά ήταν κατά πολύ κατώτερες των επιθέσεων που δέχθηκε ο λαός)


Στο μεταξύ, με νέα έκθεσή του, το ΔΝΤ εκτιμά τώρα ότι δεν φταίει ο λανθασμένος πολλαπλασιαστής για τις λάθος προβλέψεις αναφορικά με την ανάπτυξη στην Ελλάδα, αλλά το γεγονός ότι το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων δεν εφαρμόστηκε επαρκώς. Η τεχνοκρατική μελέτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με τίτλο «Αξιολογώντας την επίδραση και την κλιμάκωση πολυετών προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής: Ενα γενικό πλαίσιο», ασχολείται με τις επιπτώσεις των προγραμμάτων σταθεροποίησης σε υπερχρεωμένες χώρες.


Μεγάλη ανάλυση γίνεται στην έκθεση για τον περιβόητο «πολλαπλασιαστή» (δηλαδή, η επίπτωση των μέτρων περικοπής δαπανών και αύξησης φόρων στην οικονομική δραστηριότητα) καθώς είχε προηγηθεί εκτίμηση του Ταμείου ότι ο πολλαπλασιαστής των μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα ήταν τελικά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που προϋπολογίστηκε.

Τώρα, οι συντάκτες της μελέτης καταλήγουν στο συμπέρασμα, όσον αφορά στην Ελλάδα, ότι «το να είχαμε εφαρμόσει έναν υψηλότερο πολλαπλασιαστή δεν θα οδηγούσε σε βελτίωση της πρόβλεψης για το ΑΕΠ». Αντίθετα, ο παράγοντας που «έριξε έξω» τις εκτιμήσεις τους για την Ελλάδα ήταν «τα χαμηλότερα των προσδοκιών αποτελέσματα από τις μεταρρυθμίσεις, οι πολιτικές και κοινωνικές αντιστάσεις, που συνέβαλαν σε χαμηλότερη σε σχέση με την προσδοκώμενη - στο αρχικό πρόγραμμα - ανάπτυξη».

Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές Ιούνη, σε έγγραφο που κυκλοφόρησε εσωτερικά με ένδειξη «άκρως εμπιστευτικό», το ΔΝΤ εκτιμούσε πως είχε υποτιμήσει τη ζημιά που προκάλεσαν τα περιοριστικά μέτρα στην ελληνική οικονομία. Με τη νέα τους έκθεση, οι τεχνοκράτες του Ταμείου αφενός επιβεβαιώνουν ότι ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε τότε ήταν αποπροσανατολιστικός για το λαό και αφετέρου ότι η εφαρμογή και επιτάχυνση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων είναι το ζητούμενο κάθε προγράμματος και όχι αυτή καθαυτή η δημοσιονομική προσαρμογή.

Γι' αυτό το Ταμείο έρχεται τώρα να αναδείξει το ρόλο που έπαιξαν οι λαϊκές αντιδράσεις στην καθυστέρηση των μέτρων, ακόμα κι αν αντικειμενικά ήταν πίσω από τις ανάγκες και το μέγεθος της επίθεσης. Από αυτή τη σκοπιά, η έκθεση του ΔΝΤ ισοδυναμεί με «ενθάρρυνση» προς την κυβέρνηση να συνεχίσει και να κλιμακώσει την επίθεση στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.