ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΤΑ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Μέσα σε ένα κλίμα ενοχών οι διακοπές.. Όσοι για κάποιους λόγους εξασφάλισαν τα.. «προαπαιτούμενα» φεύγουν σαν να δραπετεύουν της φυλακής τους. Του στρατοπέδου τους.. Κρυφά. Ξαφνικά εξαφανίζονται από το κάδρο των φίλων και των συγγενών σαν να τους απορρόφησε μια θαλάσσια δίνη και χάθηκαν στην μαύρη άβυσσό της. Ούτε ένα γεια δεν αφήνουν πίσω τους κάπως σαν ένα πρόσημο επιστροφής. 

Οι άλλοι που μένουν είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι. Από το απλανές βλέμμα.. Σε κοιτάζουν αλλά δεν σε βλέπουν.. Όμως δεν ονειροπολούν.. Έχει επέμβει ο νους για να τους μαγνητίσει με τις δικές του εφιαλτικές εικόνες μιας άθλιας πραγματικότητας. 

Την άνεργη σύζυγο ή τον άνεργο σύζυγο που μοιάζουν με άγρια ζώα σε κλουβί. Μουγκρίζουν εξακολουθητικά για να εκπνεύσουν την οργή τους επειδή πλάι τους τα ανήλικα αθώα πλάσματά τους, πιέζουν εν τη αγνοία τους αφόρητα, απαιτώντας να βρεθούν στην απόλυτη αγκαλιά μιας θάλασσας. 

Μιας όποιας θάλασσας από την απεραντοσύνη του Αιγαίου ή του Ιονίου και του Κρητικού ή του Θρακικού πελάγους. 


Ζητούν αυτό που από μικρά στο σχολειό, τους δίδαξαν πως τους ανήκει και πως δεν θα χρειάζονταν ποτέ την βίζα καμιάς τρόϊκας για να το χαρούν. 

Πώς να εξηγήσεις σε ένα παιδί πως κάποιοι πολιτικοί μπιστικοί καταχράστηκαν περιουσία που τους ανήκει για να την παραχωρήσουν στην ξενοδοχειακή αγέλη των αρπακτικών η οποία τη συνδρομή των οικονομικών ομογενών  τους, τους κρατά στην εξουσία.. 

Αν το επιχειρήσεις θα εκβιάσεις το μυαλό τους να υπερβεί την ηλικία τους με τραγικές συνέπειες. ‘Οσων δεν εκραγεί από την υπερπροσπάθεια θα ενταχθούν από μικρά στο σύστημα του καπιταλιστικού σωφρονισμού που προετοιμάζει επίδοξους δολοφόνους. 

Είναι η στιγμή που οι γονείς βγαίνουν αναίτια στους δρόμους αναζητώντας από αυτούς μια διέξοδο στα αδιέξοδά τους. Κάτι που μοιάζει με συναισθηματικό λαβύρινθο. Γιατί οι δρόμοι περιπλέκουν τον γρίφο. Ανακατεύονται επ’ αυτών άνισα και ανόμοια μεγέθη.. 

Γέλια και δάκρια. Τα πρώτα φωτογραφίζουν τους «επιτυχημένους» της γονυκλισίας στο σύστημα. 
 Τα δεύτερα, τους -κατά τα Αμερικανικά πρότυπα- losers. Τους ανυπότακτους.. 

Αυτούς που το χρήμα δεν αντιπροσωπεύει τίποτα περισσότερο από την εξαγορά της αυτοσυντήρησης και της αξιοπρέπειάς τους. 

Αρχές που υπό άλλες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες θα επιβραβεύονταν σε ειδικές τελετές γιατί οι μύστες τους θα ήταν φανατικοί υπερασπιστές του «εμείς» και όχι του «εγώ».. Υπό αυτές όμως διαγράφονται ή διαπομπεύονται από την ιστορία. 

Όπως οι Πεισίστρατος των Αθηνών, Κλεισθένης της Κορίνθου και Πολυκράτης της Σάμου. Οι ηγέτες των λαϊκών μαζών που κυριάρχησαν επί της ολιγαρχίας και εξουσιάζοντας επί έτη τις πόλεις τους, άφησαν πίσω τους ένα κολοσσιαίο έργο. Δεδομένης ως εξ αυτών της αδυναμίας του ξεφτιλισμένου τσάτσου των ολιγαρχικών Ηροδότου να τους καταγράψει ως αποτυχημένους, τους βάφτισε τυράννους για να τους πετάξουν οι μεθεπόμενες γενιές στον σκουπιδοφάγο του πολιτσμικού τους νεροχύτη. 

Ισως γι αυτό πολύ αργότερα η ιστορία να επαναλήφθηκε επί των ιδίων εδαφών. Χαρακτηριστικό του πολιτικού DNA μας και των ιδιαιτεροτήτων του χαρακτήρα μας. Οι επαναστάτες του 21, οι κλέφτες και αρματολοί, βαφτίστηκαν μετεπαναστατικά λήσταρχοι για να καταδιώκονται ανηλεώς από τον «επίμικτο» εθνικά εσμό του βαυαρικού θρόνου..   

Πρόκειται γι αυτούς που αν επιβίωναν σήμερα θα συνοδευόταν η παρουσία τους από τον γενικό χαρακτηρισμό των losers. Και θα περιφέρονταν όπως οι σύγχρονοι ανέστιοι υπό τον αδυσώπητο ήλιο του καλοκαιριού μας, αναζητώντας μια θέση κατω απ’ αυτόν για τους απογόνους τους. 

Κι όσο δεν την βρίσκουν τόσο θα πνίγονται στις θάλασσες των ενοχών που τα ανδρείκελα τους προκαλούν προκειμένου να τους αφυδατώσουν από κάθε απόπειρα επαναστατικής λύτρωσής τους. Όμως το μικρότερο θαύμα τρεις και το μεγαλύτερο επτά..