Κι όμως μπορούμε να πάρουμε την ζωή και την αξιοπρέπειά μας πίσω..


Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Και επί τη ευκαιρία της αναφοράς του Δημήτρη στα ΜΜΕ να ενημερώσω τους αναγνώστες μας πως εξ αιτίας της γενικής και ιδιαίτερα κρίσιμης θα πρόσθετα συνέλευσής μας αύριο το πρωί στο Κάραβελ, ο Κλύδωνας θα καθυστερήσει να ανεβάσει ρολά.. 

Η κατάσταση έτσι όπως έχει εξελιχθεί τείνει προς το αδιέξοδο για να εκθέσει σαδιστικά τους λάτρεις των αστικών δημοκρατιών της περιλάλητης πλειοψηφικής αρχής. Αποδείχτηκε ανίκανη να δώσει επαρκείς λύσεις σε μια σειρά οξύτατων προβλημάτων του κλάδου εξ αιτίας των αλλοιώσεων  που υπέστη κατά την προεκλογική και κυρίως την μετεκλογική διαδικασία από τις διαπαραταξιακές ζυμώσεις.. Δεν αποκλείεται ωστόσο το βάρος της αποτυχίας να φέρουν τα πρόσωπα και όχι οι θεσμοί.. 


Όπως και να έχει δυο δεκαετίες τώρα και σε περιόδους επιφανειακής κοινωνικής ειρήνης η συνδικαλιστική ηγεσία της ΕΣΗΕΑ είχε τόσο εθιστεί κατά τις συναλλαγές της με το καθεστώς στις παρασκηνιακές συμφωνίες αλλά και τις πολιτικές συρραφές, ώστε όταν κατά την περίοδο της κρίσης υποχρεώθηκε στην έξοδο προς το απαστράπτον φως των αγώνων, αυτή τυφλώθηκε και παραπαίει. Κάθε της απεργία μόνον με την έξοδο του Μεσολογγίου μπορούσε να συγκριθεί. 

Τα παραταξιακά μπλοκ ή τα δίκτυα που είχαν συσταθεί υπό το πρόσχημα των πολιτικών θέσεων, (στην πραγματικότητα των διαπροσωπικών σχέσεων), διαλύθηκαν στα εξ’ ων συνετέθησαν για να εγκαταλειφθούν επί της οδού Ακαδημίας αρκετά ορφανά της διαπλοκής. Στην καλλίτερη των περιπτώσεων. Επειδή στην χειρότερη επανασυστάθηκαν με μια σειρά ανίερων συμμαχιών που θυμηδία αν όχι πίκρα βαθιά προκαλούν. 

Αν έδινα συγκεκριμένο σχήμα και μορφή στην σουρεαλιστική εικόνα που έχω εμπρός μου, αυτά θα παρέπεμπαν σε ένα επαπειλούμενο ναυάγιο από το οποίο ουδείς πρόκειται να διασωθεί, δεδομένου ότι η επικρατέστερη λογική εμπεριέχεται στην γνωστή ρήση του "ο σώζων εαυτόν σωθήτω" . Όπως ευστοχότατα όμως έχει παρατηρήσει ο Μαρξ η θέση αυτή είναι η ασφαλέστερη έξοδος  προς τον πνιγμό όλων. 

Φύση (ή μήπως παρά φύση;) αισιόδοξος και σε πείσμα όλων, θα δω το μπουκάλι μισογεμάτο.. Ω, γέγονε, γέγονε αδέλφια. Επειδή παρ’ όλ’ αυτά η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη.. Υπό την αυστηρή προϋπόθεση βεβαίως πως άπαντες θα αντιληφθούμε το ακριβές μέγεθος του διακυβεύματος και θα αποφασίσουμε με γνώμονα το «εμείς» και όχι το «εγώ». 

Θα μπορούσα εδώ να παραθέσω ονομαστικά μια σειρά υπερμεγέθη «εγώ» της ιδιοτέλειας και του ωχαδελφισμού, αλλά δεν είναι η ώρα του καταλογισμού ευθυνών. Αυτοί που συναλλάχθηκαν για ίδιο όφελος με την εξουσία και το ξέρουν και τους ξέρουμε. 

Τους παρακάμπτω προσωρινά μόνο και μόνο γιατί κάθε φορά που συναντώ έναν συνάδελφο κατ’ ιδία, υποφέρω εκ των προτέρων όντας απόλυτα σίγουρος πως θα μου προβάλλει μια ιστορία τρόμου εντός της οποίας κυρίαρχο είναι το λήμμα «απώλεια». Αρχίζει από την απώλεια της θέσης εργασίας, περνά στην απώλεια των πιστωτικών καρτών και του αυτοκινήτου για να καταλήξει στην απώλεια του σπιτιού και πέρα και πάνω απ’ όλα της οικογένειας. 

Ε, λοιπόν για όποιον έχει ακόμη αποθέματα επαγγελματικού συναισθηματισμού αυτό είναι ένα βάρος αβάσταχτο για την ελαφρότητα του δημοσιογραφικού μας είναι, όπως εμείς το διαμορφώσαμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Συντεταγμένα έτσι μπορούμε να πάρουμε από τους εργολάβους την ζωή μας  πίσω για  να αναβαπτίσουμε  την αξιοπρέπειά μας στην λαϊκή κολυμβήθρα.. Κατά μόνας θα συνθλιφτούμε. Αποφασίστε.

Ή όλοι ή κανείς..