Follow me

ή αλλιώς dont' follow me i'm lost too


Λέω να κλείσουμε απόψε αναπαράγοντας ένα τραγούδι από τα όχι και τόσο προβεβλημένα τραγούδια του Ντέμη Ρούσου (πολιτικά ούτε με σφαίρες δεν πάω τον μπριζόλα, αλλα ορισμένες από τις δημιουργίες του είναι χάδι στ' αυτιά) που μου έστειλε αναγνώστρια (αυτοαποκαλείται wolfwoman) του ιστότοπου με μοναδικές  μουσικές ευαισθησίες.. Την έχω τσεκάρει και σε άλλες περιπτώσεις μουσικών προτάσεων. Απολαύστε το.. Τόσο ηχητικά όσο και εικαστικά γιατί έχει επενδυθεί με γοητευτικότατες εικόνες.. (κάτι που προσωπικά δύσκολα δέχομαι επειδή αφαιρούν την μαγεία της ανάσυρσης από τα βάθη της μνήμης δικών σου εικόνων για να σκηνοθετήσεις με αυτές τον ήχο και τον στίχο)  Πραγματικά ο Ντέμης ισορροπεί περίτεχνα ανάμεσα σε ένα σκληρό ρυθμό και μια ατμοσφαιρική μελωδία.. Ωστόσο δεν θα το αφιέρωνα κάπου δεδομένου πως είμαι της εξής άποψης: Dont' follow me i'm lost too...