Σφάζονται στην ποδιά των τραπεζών τα βιομηχανόπουλα
Το ζήτημα και ζητούμενο είναι ένα: Πάνω χέρι κάτω χέρι τίνος είν' το ρετιρέ!!
Νάτοι πάλι επί του προσκηνίου να ζητούν για την πάρτη τους πολιτικές προσαρμογές που θα τους ευνοούν οικονομικά.. Πόσο ακόμη θα μου αντιτείνετε γιατί ότι είχε στην τσέπη του ο λαός να δώσει, του το πήραν δια της βίας..
Ούτως ούτος ετελεύτησε..
Στους Βιομηχάνους αναφέρομαι που δραττόμενοι της άμορφης μάζας αδρανείας που εμφανίζει ο λαός και δεν τους έχει πάρει ακόμη στο κυνήγι, απαιτούν από το τρικέφαλο συγκυβερνητικό τέρας μεταρρυθμιστικά άλματα.
Δηλαδή και καθώς επισήμως δηλώνει από βήματος των ανταποκριτών ξένου Τύπου ο επί της αγέλης τους αρχηγός ο Δασκαλόπουλος:
«Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται (και μόνον ότι σκούζει ο συγκεκριμένος τύπος για την πιθανή κατάρρευση του ευρωμπορντέλου αποτελεί λόγο επαρκή για τον λαό να το σιχαθεί έως αηδίας) η οικονομία μας απειλείται από μεγαλύτερη ύφεση, η ανάκαμψη δεν θα έρθει το 2014 γιατί τα νούμερα δεν βγαίνουν, και ο λαός δεν έχει άλλες αντοχές!!»
Μόνον ηλίθιοι δεν αντιλαμβάνονται πως εκείνο το «ο λαός δεν έχει άλλες αντοχές» αποτελεί την ζάχαρη άχνη στην τούρτα με τα σκατά που θέλει να μας σερβίρει. Και ποια είναι τα σκατά; Πως με δυο λόγια οι βιομήχανοι ζητούν την κατάρτιση ενός υποτιθέμενου εθνικού σχεδίου ανάπτυξης (ο Χρυσαυγίτικος προσδιορισμός εθνικό μοιάζει με την κόκα κόλα, πάει με όλα και κυρίως με αυτά που αφρίζουν τον λαό) το οποίο αφού πατήσει στον ευτελισμό της εργασίας από τα μνημόνια, να τιναχθεί με ευκολία προς τα μυθικά κέρδη που υπολογίζουν οι βιομήχανοι να εγκολπωθούν.
Με λόγια απλά λιμανίσια:
Εκείνο που ζητάει ο ΣΕΒ είναι αυστηρή τήρηση των σε βάρος των εργαζομένων πολιτικών λιτότητας , με την εισαγωγή κάποιων ρυθμίσεων - προσαρμογών, που αυτός και η επιχειρηματική συμμορία που χρόνια βατεύει επί του σώματος της χώρας, κρίνει ότι μπορεί να το ευνοήσουν μέσα στις συνθήκες του λυσσαλέου ανταγωνισμού, ο οποίος υφέρπει μεταξύ των ομοιογενών ή και ανομοιογενών ομάδων του κεφαλαίου. Διεκδικεί δηλαδή μεγαλύτερο μερίδιο από την λεηλασία κατά του λαού.. Κατά πως λένε οι παλιοί ρεμπέτες πάνω χέρι κάτω χέρι τίνος είναι το ρετιρέ.. Ε, έτσι..
Πρόκειται για μια θέση που έχει επαναδιατυπωθεί και στηρίζεται στην διαβόητη μελέτη της εταιρείας McKinsey σε σχέση με την ανάπτυξη τα επόμενα 10 χρόνια, ως βάση συζήτησης για τους οικονομικούς τομείς που πρέπει να ενισχυθούν. Κι όταν λέμε τομείς εννοούμε ποιοι βιομήχανοι θα ευεργετηθούν από τις πολιτικές επιλογές.
Διαβλέποντας ο Δασκαλόπουλος τον κίνδυνο η Γερμανοί Γκαουλάιντερ να τους αφήσουν να ξεροσταλιάζουν στην εξώπορτα των τραπεζών, επιτέθηκε άγρια στο ευρώ χαρακτηρίζοντάς το «κατ' ευφημισμό κοινό νόμισμα», αν και αμέσως μετά αποκαλυπτόμενος δήλωσε ότι «δεν πρέπει να διανοούμαστε» έξοδο από το ευρώ. (υπό την προϋπόθεση πως η μοιρασιά που θα κάνει η Τρόϊκα θα είναι προνομιακή γι αυτούς)..
Στην συνέχεια και για να στερεώσει γερά τον μύχιο αλλά αδήλωτο πόθο της συγκράτησης των Τραπεζών σε ελεγχόμενα από την αγέλη του χέρια, έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση στο χρήμα, ξεκίνησε ως πολιτικος αναλυτής να μιλά για την πιθανότητα διάσπασης της ΕΕ, ή σε διαχωρισμό της σε Βορρά και Νότο. Προσέθεσε έτσι με έμφαση πως οι επιλογές που επιβλήθηκαν στην Κυπρο οφείλονται σε ιεδοληψίες και στενά εθνικές
(στην περίπτωσή της ο επιθετικός προσδιορισμός ως παράγωγο του έθνους τον ενοχλούσε) σκοπιμότητες.
(όχι, κουβέντα δεν είπε για την λεηλασία της Λαϊκής από την πρώην και μετέπειτα διοίκηση. Βλέπετε ο Βγενόπουλος είναι μέλος της αγέλης των βιομηχανόπουλων.. )
Για να ολοκληρώσει αυτό που εκείνος θεωρούσε λόγο κι εμείς εμετικό παραλήρημα, επέμεινε στις υπό εφαρμογή ή στις ήδη εφαρμοστέες μεταρρυθμίσεις, δηλαδή την πειρατεία κατά του λαϊκού εισοδήματος, λέγοντας επί λέξει τα εξής:
«Η χώρα μας οφείλει να επιδείξει έμπρακτα, χωρίς άλλη ολιγωρία, τη βούλησή της να εκτελέσει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα εντός, αλλά και πέραν του πλαισίου των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών της». Σ' αυτό το πλαίσιο άσκησε κριτική για τον «υπέρ πάντων αγώνα για να μην απολυθούν λίγες χιλιάδες επίορκοι ή πλαστογράφοι του Δημοσίου».
Το ζήτημα είναι το πότε θα ξυπνήσει ο καθυστερημένος Έλληνας για να «απολύσει» αυτούς τους κρατικοδίαιτους άρπαγες οριστικά και δια βίου..
Δασκαλόπουλος: Το ευρώ είναι κατ' ευφημισμό νόμισμα!! (ούτε ο Κύδωνας να ήταν)
Το ζήτημα και ζητούμενο είναι ένα: Πάνω χέρι κάτω χέρι τίνος είν' το ρετιρέ!!
Νάτοι πάλι επί του προσκηνίου να ζητούν για την πάρτη τους πολιτικές προσαρμογές που θα τους ευνοούν οικονομικά.. Πόσο ακόμη θα μου αντιτείνετε γιατί ότι είχε στην τσέπη του ο λαός να δώσει, του το πήραν δια της βίας..
Ούτως ούτος ετελεύτησε..
Στους Βιομηχάνους αναφέρομαι που δραττόμενοι της άμορφης μάζας αδρανείας που εμφανίζει ο λαός και δεν τους έχει πάρει ακόμη στο κυνήγι, απαιτούν από το τρικέφαλο συγκυβερνητικό τέρας μεταρρυθμιστικά άλματα. Δηλαδή και καθώς επισήμως δηλώνει από βήματος των ανταποκριτών ξένου Τύπου ο επί της αγέλης τους αρχηγός ο Δασκαλόπουλος:
«Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται (και μόνον ότι σκούζει ο συγκεκριμένος τύπος για την πιθανή κατάρρευση του ευρωμπορντέλου αποτελεί λόγο επαρκή για τον λαό να το σιχαθεί έως αηδίας) η οικονομία μας απειλείται από μεγαλύτερη ύφεση, η ανάκαμψη δεν θα έρθει το 2014 γιατί τα νούμερα δεν βγαίνουν, και ο λαός δεν έχει άλλες αντοχές!!»
Μόνον ηλίθιοι δεν αντιλαμβάνονται πως εκείνο το «ο λαός δεν έχει άλλες αντοχές» αποτελεί την ζάχαρη άχνη στην τούρτα με τα σκατά που θέλει να μας σερβίρει. Και ποια είναι τα σκατά; Πως με δυο λόγια οι βιομήχανοι ζητούν την κατάρτιση ενός υποτιθέμενου εθνικού σχεδίου ανάπτυξης (ο Χρυσαυγίτικος προσδιορισμός εθνικό μοιάζει με την κόκα κόλα, πάει με όλα και κυρίως με αυτά που αφρίζουν τον λαό) το οποίο αφού πατήσει στον ευτελισμό της εργασίας από τα μνημόνια, να τιναχθεί με ευκολία προς τα μυθικά κέρδη που υπολογίζουν οι βιομήχανοι να εγκολπωθούν.
Με λόγια απλά λιμανίσια:
Εκείνο που ζητάει ο ΣΕΒ είναι αυστηρή τήρηση των σε βάρος των εργαζομένων πολιτικών λιτότητας , με την εισαγωγή κάποιων ρυθμίσεων - προσαρμογών, που αυτός και η επιχειρηματική συμμορία που χρόνια βατεύει επί του σώματος της χώρας, κρίνει ότι μπορεί να το ευνοήσουν μέσα στις συνθήκες του λυσσαλέου ανταγωνισμού, ο οποίος υφέρπει μεταξύ των ομοιογενών ή και ανομοιογενών ομάδων του κεφαλαίου. Διεκδικεί δηλαδή μεγαλύτερο μερίδιο από την λεηλασία κατά του λαού.. Κατά πως λένε οι παλιοί ρεμπέτες πάνω χέρι κάτω χέρι τίνος είναι το ρετιρέ.. Ε, έτσι..
Πρόκειται για μια θέση που έχει επαναδιατυπωθεί και στηρίζεται στην διαβόητη μελέτη της εταιρείας McKinsey σε σχέση με την ανάπτυξη τα επόμενα 10 χρόνια, ως βάση συζήτησης για τους οικονομικούς τομείς που πρέπει να ενισχυθούν. Κι όταν λέμε τομείς εννοούμε ποιοι βιομήχανοι θα ευεργετηθούν από τις πολιτικές επιλογές.
Διαβλέποντας ο Δασκαλόπουλος τον κίνδυνο η Γερμανοί Γκαουλάιντερ να τους αφήσουν να ξεροσταλιάζουν στην εξώπορτα των τραπεζών, επιτέθηκε άγρια στο ευρώ χαρακτηρίζοντάς το «κατ' ευφημισμό κοινό νόμισμα», αν και αμέσως μετά αποκαλυπτόμενος δήλωσε ότι «δεν πρέπει να διανοούμαστε» έξοδο από το ευρώ. (υπό την προϋπόθεση πως η μοιρασιά που θα κάνει η Τρόϊκα θα είναι προνομιακή γι αυτούς)..
Στην συνέχεια και για να στερεώσει γερά τον μύχιο αλλά αδήλωτο πόθο της συγκράτησης των Τραπεζών σε ελεγχόμενα από την αγέλη του χέρια, έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση στο χρήμα, ξεκίνησε ως πολιτικος αναλυτής να μιλά για την πιθανότητα διάσπασης της ΕΕ, ή σε διαχωρισμό της σε Βορρά και Νότο. Προσέθεσε έτσι με έμφαση πως οι επιλογές που επιβλήθηκαν στην Κυπρο οφείλονται σε ιεδοληψίες και στενά εθνικές
(στην περίπτωσή της ο επιθετικός προσδιορισμός ως παράγωγο του έθνους τον ενοχλούσε) σκοπιμότητες.
(όχι, κουβέντα δεν είπε για την λεηλασία της Λαϊκής από την πρώην και μετέπειτα διοίκηση. Βλέπετε ο Βγενόπουλος είναι μέλος της αγέλης των βιομηχανόπουλων.. )
Για να ολοκληρώσει αυτό που εκείνος θεωρούσε λόγο κι εμείς εμετικό παραλήρημα, επέμεινε στις υπό εφαρμογή ή στις ήδη εφαρμοστέες μεταρρυθμίσεις, δηλαδή την πειρατεία κατά του λαϊκού εισοδήματος, λέγοντας επί λέξει τα εξής:
«Η χώρα μας οφείλει να επιδείξει έμπρακτα, χωρίς άλλη ολιγωρία, τη βούλησή της να εκτελέσει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα εντός, αλλά και πέραν του πλαισίου των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών της». Σ' αυτό το πλαίσιο άσκησε κριτική για τον «υπέρ πάντων αγώνα για να μην απολυθούν λίγες χιλιάδες επίορκοι ή πλαστογράφοι του Δημοσίου».
Το ζήτημα είναι το πότε θα ξυπνήσει ο καθυστερημένος Έλληνας για να «απολύσει» αυτούς τους κρατικοδίαιτους άρπαγες οριστικά και δια βίου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου