Έκλεισε και η τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ

 

Ματαιοπονούν όσοι θεωρούν πως μπορεί να ξυπνήσουν οι ραγιάδες οι χαχόλοι και οι δήθεν,..για να δουν ποιος πραγματικά κλείνει τα εργοστάσια.. 
Μοιάζουν με  τους φυλακισμένους που τους ανοίγεις μια τρύπα στην ελευθερία κι αυτοί τυφλωμένοι από το φως της εισέρχονται αυτοβούλως στα κελιά τους ξανά..


 «Λουκέτο» έβαλε μια ακόμη μονάδα σοβαρής και αναγκαίας παραγωγής.. Πρόκειται για την τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ στη Χαλκίδα, συνέπεια του λουκέτου της οποίας ήταν οι προφανείς. 

Να πεταχτούν στον Καιάδα της ανεργίας ακόμη διακόσιοι τριάντα έξη εργάτες ή εργαζόμενοι διαλέξτε εσείς τον προσδιορισμό. Μόνο που και σε αυτό το λουκέτο υπαίτιοι δεν είναι αυτοί παρά τα περί του αντιθέτου και μάλιστα συχνά πυκνά δηλούμενα από την καθεστωτική προπαγάνδα. Υφίσταται και στην περίπτωση της η υπογεγραμμένη ομολογία της εργοδοσίας σύμφωνα με την οποία με το εργοστάσιο κλειστό τα κέρδη της θα είναι πολλαπλάσια. 

Το φαινόμενο της ΑΓΕΤ, όμως, δεν είναι το μοναδικό. Πάντα έτσι λειτουργούσαν τα καρακόλια. Η εργοδοσία της πολυεθνικής PEPSICO-ΗΒΗ για παράδειγμα έκλεισε και αυτή το εργοστάσιό της στο Λουτράκι Κορινθίας υπό τις ίδιες ή παρόμοιες προκλητικές ανακοινώσεις. 

Κι αν κάποιος εξακολουθήσει να βαδίζει πάνω στην λίστα του παραγωγικού θανάτου της χώρας θα βρει πολλές από αυτές όπως : Τον όμιλο ΛΕΜΟΝΙΑ (ΜΕΚ, ΒΕΚ, ΜΕΚ - ΜΑΡΜ, ΣΥΜΠΡΟ) στη Μαγνησία και το εργοστάσιο της FINTEXPORT. 

Η ειρωνεία ή το εξοργιστικό είναι πως σε άπασες τις περιπτώσεις είναι οι εργάτες εκείνοι που έδωσαν τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να κρατηθούν τα εργοστάσια ανοιχτά την ίδια στιγμή που η ρέμπελη εργοδοσία ξεκοκάλιζε σε κάποια Ελβετικά σαλέ τον ιδρώτα τους. Στη FINTEXPORT ειδικά, οι εργάτες βρίσκονται ακόμη και σήμερα σε κατάληψη απαιτώντας την επαναλειτουργία. 

Το αποτέλεσμα είναι: 

 - Σε μια χώρα, που έχει ανάγκη από κατασκευή δρόμων, σχολείων, νοσοκομείων κ.λπ., να κλείνουν εργοστάσια τσιμέντου. 

- Σε μια χώρα, που έχει όλες τις δυνατότητες να αναπτυχθεί η εριοβιομηχανία, να κλείνει ένα απ' τα πλέον σύγχρονα εργοστάσια κατασκευής μάλλινων μοκετών και οι μηχανές του να «σκουριάζουν» στο υπόγειο. 

-Σε μια χώρα, που η μεταλλοβιομηχανία θα μπορούσε να αποτελέσει το όχημα για ανάπτυξη προς όφελος του λαού, που τα προϊόντα της είναι απαραίτητα στο σύνολο της παραγωγής, να κλείνει το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο. 

Όνειρο απατηλό ωστόσο ν’ αφυπνιστούν οι ραγιάδες οι δήθεν και οι χαχόλοι.. Είναι σαν τους φυλακισμένους που τους ανοίγεις μια τρύπα στην ελευθερία κι αυτοί τυφλωμένοι από το φως της εισέρχονται αυτοβούλως στα κελιά τους ξανά..