Η Ελλάς είναι μια πάρα πολύ μικρή χώρα για μια τόσο μεγάλη ατιμία 

Μάλλον συγχέει τον ανεύθυνο φλούφλη με τον υπεύθυνο υπουργό εξωτερικών.. Στον Δημήτρη Αβραμόπουλο αναφέρομαι που ανεξαρτήτως αν πριν τρία χρόνια στάθηκε παρά τω πλευρώ μου –όπως και άλλοι πολλοί γνωστοί και άγνωστοι Έλληνες σε μια σκληρή δοκιμασία που υπέστην από την κλονισθείσα υγεία μου και τους ευχαριστώ από καρδιάς- οφείλω να του σημειώσω ότι ο πόλεμος δεν είναι κομματικές, εταιρικές ή προσωπικές δημόσιες σχέσεις με ανταλλαγή γλυκισμάτων και ανέξοδων ευχών. Ιδία ο πόλεμος που επίκειται στην Ανατολική Μεσόγειο δεδομένου ότι πρώτον: Ο εις εκ των δύο αντιμαχομένων παρατάξεων θα είναι η Συρία την οποία ως γνωστό συνδράμει η Ρωσία από κοινού με την Κίνα και δεύτερον υπό το δεδομένο αυτό και με τον έτερο να είναι το ΝΑΤΟ, θα πνιγεί εκ του ασφαλούς στο αίμα άπασα η περιοχή.. Οι συνθήκες και μόνον ως εκ τούτου δεν ευνοούν σταυροφορίες κατά τις οποίες οι Πάπες του "καθολικισμού" συγκέντρωναν πλήθη αμούστακων εφήβων στις παραλίες της Μασσαλίας για την ανακατάληψη των Αγίων Τόπων .. Κι ο Πειραιάς ή η Σούδα δεν είναι Μασσαλία όπως οι Έλληνες δεν είναι καθολικοί. Πέραν όμως των πολιτικών ή ιδεολογικών και θρησκευθτικών συναισθηματισμών πως δήθεν το μόνο Άγιο είναι η ζωή, αφού έτσι κι αλλιώς αυτή υπό το καπιταλιστικό καθεστώς είναι αποδεδειγμένα αναλώσιμη , αλλά και των ιστορικών δεσμών της χώρας μας με τον Αραβικό κόσμο γενικώς και τη Συρία ειδικώς,(είχε δεχτεί κατά την εποχή του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας Κύπρου την στάθμευση μιας μοίρας Ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών επί των εδαφών της για την υπεράσπιση της Κύπρου), θέλω να ρωτήσω τον φλούφλη υπουργό εξωτερικών τι ακριβώς υπαινίσσετο, όταν, κατά την συνάντησή του με το επί των εξωτερικών Αμερικανικό γεράκι και ομόλογό του, χθες, δήλωνε επί λέξει τα εξής: «Η κατάσταση στη Συρία κλιμακώνεται... Το σύνολο της διεθνούς κοινότητας πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να βάλουμε τέλος στο δράμα του συριακού λαού».. Αποδεδειγμένου πως ο Συριακός λαός είναι το συντριπτικά πολυπληθέστερο τμήμα που αμύνεται σθεναρά, δεν υπολείπεται παρά να υποθέσω πως ο Αβραμόπουλος εκλαβάνει τις μισθοφορικές λεγεώνες ως Συριακό λαό.  Που σημαίνει ότι: «Το σύνολο της διεθνούς κοινότητας» με την Ελλάδα -ως εκ της δήλωσής του αποκαλύπτεται- πρωτοπόρο, οφείλει να συνεργήσει στο έγκλημα που διαπράττουν δια των δυτικών όπλων και δολαρίων ή ευρώ δύο χρόνια τώρα κατά της Συρίας τα σαρκοβόρα στίφη των σύγχρονων σταυροφοριών. Ε, λοιπόν μάθε Αβραμόπουλε πως η Ελλάς είναι μια πάρα πολύ μικρή χώρα για την διάπραξη μιας τόσο μεγάλης ατιμίας κι εσύ ένα ολίγιστο πολιτικό ανδρείκελο για να αναλάβεις το μέγιστο των βαρών:  Μιας τόσο μεγάλης ευθύνης εν ενόματι του Ελληνικού λαού. 

Ευγένιος Ανδρικόπουλος