«Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;» 

Θυμάστε μήπως τότε που ψηφιζόταν με χέρια και με πόδια από τους εγχώριους δωσίλογους η Συνθήκη του Μάαστριχτ ποιος ήταν ο αριθμός των ανέργων στην Ευρωπη του καπιταλιστικού διαφωτισμού; Τι λέω τώρα.. Εδώ δεν θυμόμαστε πόσα νομοσχέδια αφανισμού ψηφίστηκαν από τα καθεστωτικά δουλικά τα τελευταία τρία χρόνια το καταπλακωμένο από τόνους πολιτικών μπαζών Μάαστριχτ θα έχουμε κάθε που ξυπνάμε κατά νου; Ε γι αυτό είμαι εγώ εδώ ως το αγκάθι της συνείδησή σας.. Λοιπόν. Δεκαπέντε εκατομμύρια.. Αυτοί όμως που υπέγραφαν παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους, γνώριζαν άριστα πως δια των υπογραφών συνεργούσαν στον βαρύτατο τραυματισμό της εργασίας με το αίμα των νέων ανέργων να κυλά άφθονο από τον Δούναβη και τον Σηκουάνα ως τον Τίβερη και τον Πηνειό. Στα τριάντα έφθασαν αυτοί τα χρόνια της… ανάπτυξης. Επειδή τοκογλυφικά κέρδη και εργασία είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Δεν υπήρξε κατά συνέπεια αλγεβρικός άγνωστος χ από τότε κι ας κλαψουρίζει ο Λάζλο Άντορ για την απώλεια θέσεων εργασίας. Δεδομένων αυτών και σε σχέση με τις εξελίξεις στην Κύπρο (της οποίας οι εργαζόμενοι καλούνται να εισπράξουν στην πράξη τις συνέπειες της συμμετοχής τους στον λάκκο των λεόντων) το σχόλιο είναι ένα: Μαλάκα εργαζόμενε καλά δεν ήξερες αλλά αφού δεν ήξερες γιατί δεν ρωτούσες;