Οι άλλοι με μια ματιά

Εξ οικείων τα βέλη

Σαν ληξιαρχική καταγραφή: «Εφιάλτη για εκατομμύρια νοικοκυριά αποτελεί η Εφορία και ο μακρύς κατάλογος των οφειλετών στο Δημόσιο που αδυνατούν να εξοφλήσουν έγκαιρα τις υποχρεώσεις τους αυξάνεται δραματικά μήνα με τον μήνα (...) Τρεις στους δέκα φορολογουμένους ή 2.548.071 φυσικά πρόσωπα είχαν στα τέλη του 2012 συσσωρευμένες ληξιπρόθεσμες οφειλές 20,4 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό (...) περίπου 10 δισ. ευρώ συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους και τα περισσότερα παραμένουν ανείσπρακτα» (στο ΒΗΜΑ)


Γλείφουν εκεί που έφτυναν χθες: «Σκληρή εβδομάδα για την ΕΕ και την ευρωζώνη καθώς αναζωπυρώνονται τα σημάδια καθολικής κρίσης στην περιοχή ανοίγοντας ξανά ζητήματα εξόδου από το ευρώ» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

Τις πταίει; «Η μια μετά την άλλη οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας βρίσκονται στο δίλημμα να διαλέξουν μεταξύ μιας άτακτης χρεοκοπίας ή ενός "προγράμματος" που συρρικνώνει δραματικά το ΑΕΠ τους και εκτινάσσει την ανεργία, χωρίς πάντως μέχρι στιγμής να έχουν δημιουργηθεί σαφείς εικόνες ή προοπτικές εξόδου από την κρίση, όπου εφαρμόζεται» (στο ΕΘΝΟΣ)

Εξ οικείων τα βέλη: «Εκ των πραγμάτων, η συζήτηση ευρώ ή όχι επιστρέφει στην καθημερινή ατζέντα και δεν αποκλείεται, μετά τα τελευταία γεγονότα, να αποτελέσει και το νέο σύνορο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι θα πορευθούν, θέλοντας και μη, στην πλευρά του ευρώ; Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, σε ποια πλευρά θα βρεθεί; Καθημερινά, τα στελέχη της Κουμουνδούρου γεμίζουν ραδιοφωνικές συχνότητες και στήλες εφημερίδων με αντικρουόμενες δηλώσεις περί του ευρώ ή με θέσεις που δεν αντέχουν κριτική» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Πλούτο ρε τσόλια παράγει μόνον η εργασία: «Ακόμη και ο χρυσός, το "έσχατο" καταφύγιο κάθε κρίσης που απειλούσε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, δεν μπορεί να προστατεύσει τους επενδυτές από αυτό που θα έλθει. Αυτό αναφέρει ο διάσημος επενδυτής και αναλυτής Marc Faber, ο οποίος πλέον δείχνει να μην εμπιστεύεται ούτε το μέταλλο για τις τοποθετήσεις του (...) Η ανησυχία μου είναι ότι το συστημικό ρίσκο είναι παντού πλέον. Ακόμη και στο χρυσό. Είναι πολύ δύσκολο να κρυφτεί, κατέληξε ο Faber» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται: «Ευκαιρία βρήκε η Αγκυρα να διατυπώσει διά του υπουργού Εξωτερικών τις πραγματικές της προθέσεις για τους φυσικούς πόρους της Κύπρου. Αξιοποιώντας την κυπριακή κρίση και την αδυναμία της μνημονιακής Αθήνας έστειλε τελεσίγραφο προτείνοντας συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων απειλώντας -σε διαφορετική περίπτωση- με διχοτόμηση του νησιού» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ)