Οι άλλοι με μια ματιά

Οδυνηρός απολογισμός

Ακολουθώντας το χρήμα: «Αποχωρεί από την Ελλάδα, από την 1η Ιανουαρίου του 2014, η θυγατρική εταιρεία της Michelin, καθώς η μητρική εταιρεία προχωρά σε αναδιάρθρωση των θυγατρικών της» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η Γερμανία πιο ίση από τις άλλες: «Η πιο αξιοσημείωτη πλευρά της κρίσης είναι η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία μίας ισχυρής γαλλικής φωνής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (...) Οι Γάλλοι πάντα υπερηφανεύονταν ότι παρείχαν την πνευματική ηγεσία στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα (...) Ουδείς υποστηρίζει πλέον ότι η Γαλλία έχει ισότιμο ρόλο με τη Γερμανία» (από άρθρο του Gideon Rachman στους Financial Times / ΗΜΕΡΗΣΙΑ).


Μιας ανατροπής μύρια έπονται: «Οσον αφορά τους πρόωρους θανάτους αυτοί αυξήθηκαν τη δεκαετία του '90 σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, όπως η Λευκορωσία, το Καζακστάν και η Ουκρανία, λόγω της ταχείας επιδείνωσης των συστημάτων Υγείας» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Ο οδυνηρός απολογισμός: «Αναφέρομαι κυρίως στη συλλογική μας ευαισθησία η οποία έχει αναγορεύσει το "όχι", το κάθε "όχι", σε αυταξία. Στην υποκλοπή της άρνησης η οποία έχει γράψει ιστορία για λογαριασμό μιας πραγματικότητας η οποία δεν έχει τίποτε το ηρωικό. Ζητεί αποτελεσματικότητα κι εμείς της προσφέρουμε ηρωισμό. Αυτός είναι ο ηρωισμός της ήττας τον οποίον μας αρέσει να περιφέρουμε στην αγορά γνωρίζοντας πως σαν πέσει η νύχτα και μείνουμε μόνοι μάς πιάνει σύγκρυο και είμαστε έτοιμοι να πούμε χίλια ναι» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Τέρμα τα δίφραγκα: «Η Ευρωζώνη κουτσαίνει με τη μία κρίση να διαδέχεται την άλλη. Μπορεί (ή πρόκειται) αυτό να συνεχιστεί επ' αόριστον; Δεν ξέρω. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η στρατηγική της ανταγωνιστικής λιτότητας δεν μπορεί να φέρει πίσω την οικονομική ευημερία στην Ευρωζώνη. Εγγυάται, αντίθετα, μια αδύναμη οικονομία στην ευρωζώνη, χρέος, τραπεζικές κρίσεις, ανεργία και αδύναμες οικονομίες επ' αόριστον» (από άρθρο του Μάρτιν Γουλφ των Financial Times / ΕΘΝΟΣ).

Όνειρο απατηλό η ανάπτυξη: «Επιδιώκεται - μέσω της καλλιέργειας ανασφάλειας - η μεταφορά καταθέσεων στις τράπεζες του ευρωπαϊκού Βορρά. Μια τέτοια εξέλιξη θα κατέλυε τον λόγο ύπαρξης του ευρώ: θα οδηγούσε σε ένα κοινό νόμισμα πολλών ταχυτήτων, με τις επιχειρήσεις του Βορρά να απολαμβάνουν πολύ χαμηλά επιτόκια και τις επιχειρήσεις του ευρωπαϊκού Νότου να ζητιανεύουν για πανάκριβο δανεισμό! Ετσι όμως, η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας και η έξοδος από την κρίση θα παραμείνουν όνειρο, παρά τις τεράστιες θυσίες» (στα ΝΕΑ).