Νόμος και τάξη.. 

«Ο άνθρωπος είναι οι σχέσεις του» είχε σοφά επισημάνει ο μεγαλύτερος των στοχαστών.. Ο Μαρξ. Πρόκειται για τις σχέσεις που τα αστικά καθεστώτα μετουσίωσαν προς όφελός τους σε νόμους με την ταυτόχρονη ταπεινωτική απαξίωση του ανθρώπου στα κοινωνικά σύνολα. Ποιου ανθρώπου; Του παραγωγού ενός πολιτισμικού πλούτου που ψυχία καρπούται και καταναλώνει ο ίδιος. Απλώς για να συντηρείται και να εξακολουθεί να παράγει στο διηνεκές. Για ποιον; Για μια ολιγομελή ομάδα κατά δήλωσή της γαλαζοαίματων ομοειδών του, που παρά το ότι αποδεδειγμένα τον αποστρέφονται θέτοντας οικονομικά κοινωνικά και στρατιωτικά σε αμφισβήτηση την αξία της ζωής του, δεν έπαυσαν ούτε στιγμή να λεηλατούν το προϊόν της εργασίας του. Στην βάση αυτής της λογικής κανοναρχήθηκαν οι καθημερινές του δραστηριότητες. «Εσύ παράγεις εγώ απολαμβάνω».. Θέση που αρχικώς ανατράπηκε από την Γαλλική επανάσταση για να ολοκληρωθεί από την προέκτασή της, εκείνης  των Μπολσεβίκων, θέτοντας ιδεολογικά εν αμφιβόλω την κυριαρχία της παγκοσμίως. Μπορεί έτσι κατά τόπους να ηττήθηκε προσωρινά, δεν εξαφανίστηκε ωστόσο. Ανασυντάχθηκε και αντεπιτέθηκε πουλώντας μετοχές στις λαχειοφόρους «αγορές» ερεθισμού της Αχίλλειας πτέρνας του ανθρώπου. Της απληστίας. Του οράματός του στην προσωπική χλιδή. Αντιστάσεως μη ούσης η γαλαζοαίματη ομάδα παλινόρθωσε το αποκρουστικό ανάστημά της εκδικητικά . Επαναφέροντας στο προσκήνιο τις σχέσεις δουλείας που είχε επιβάλλει προ των επαναστάσεων αυτών. Αλλά και περισσότερο επικίνδυνα. Γιατί κατέχει την τεχνογνωσία επιστημονικής υποδούλωσης του ανθρώπου. Τοποθετήθηκαν έτσι οι κατά τόπους εργολάβοι των χρηματοπιστωτικών καθεστώτων για να αρχίσει το ξήλωμα όλου του πλέγματος των προστατευτικών -ως προς την παραγωγή αγαθών- νόμων που υπό τον φόβο των Σοβιέτ είχαν κατακτηθεί στην δυτική όψη του γήινου νομίσματος. Για την επιβολή "του νόμου και της τάξης" των σατραπειών τους. «Δουλιά» που επί της χώρας μας ανέλαβε η τριανδρία των τοκογλυφικών ανδρεικέλων με τις κατά καιρούς εφεδρείες. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης. Και την διεκπεραιώνουν δια των κατασταλτικών μισθοφόρων τους. Όχι για πολύ ωστόσο..

Ευγένιος Ανδρικόπουλος