Διάλογος με τα ΜΑΤ

Για την κυβέρνηση, είναι θέμα χρόνου πλέον να βρει μπροστά της πολλούς, μα πάρα πάρα πάρα πολλούς που θα ζητάνε λογαριασμό.Γι' αυτό, σπεύδει να προλάβει το κακό με το μόνο τρόπο που ελπίζει ότι μπορεί να τα καταφέρει: Με το ξύλο. Πλανάται, αλλά έχει δικαίωμα να ελπίζει...Για την κυβέρνηση, είναι περίπου μονόδρομος η επιδίωξη να τσακίσει το εργατικό κίνημα για να στείλει - όπως ομολογεί - μήνυμα στους «εν δυνάμει επενδυτές» ότι είναι ικανή να επιβάλει νεκρική σιγή.Ετσι, πέρα από τον άμεσα κατασταλτικό χαρακτήρα των πράξεών της (τα ΜΑΤ γράφουν πια τρελές υπερωρίες καθημερινά) επιδιώκει να εξασφαλίσει και συμμαχίες.Χαρακτηρίζει ευθέως τις εργατικές κινητοποιήσεις εξτρεμισμό για να τις συνδέσει στη συνέχεια με την τρομοκρατία.Προσπαθεί έτσι να ξυπνήσει σχετικά αντανακλαστικά σ' ένα τμήμα της κοινωνίας που καλείται να λειτουργήσει σαν ιδιότυπο στρώμα καταστολής δίπλα στα στρατιωτικά τμήματα (στρατιωτικό Σώμα είναι και η Αστυνομία και το Λιμενικό) που έχει παρατάξει απ' άκρη σ' άκρη σ' όλη τη χώρα.Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, μάλιστα, δεν κρατιέται όταν λέει πως πρέπει να κλείσουν λογαριασμοί που είναι ανοιχτοί από το 1974, δηλαδή από τότε που η εξουσία της αστικής τάξης μεταλλασσόμενη από ανοιχτή δικτατορία σε αστική δημοκρατία, δηλαδή δικτατορία του κεφαλαίου με κοινοβουλευτικό μανδύα, αναγκάστηκε να υπομείνει και τις ενοχλητικές - πράγματι για τα καπιταλιστικά κέρδη - εργατικές κινητοποιήσεις.