Το ερώτημα: Θάνατος από το κρύο ή θάνατος από την αιθαλομίχλη; 

Ευγένιος Ανδρικόπουλος 

Λούστροι.. με το συμπάθειο για τους εξαφανισθέντες μυσταγωγούς του δέρματος από την παλιά Αθήνα.. 

Μειώνουν δραματικά τους μισθούς και τις συντάξεις αφού προηγουμένως λεηλάτησαν τα δισεκατομμύρια των εισφορών που έχουν καταβληθεί. 

Προσθέτουν αλλεπάλληλα χαράτσια εμβαδομετρώντας όχι μόνο την λαϊκή κατοικία αλλά και τις ζωές των Ελλήνων που βρήκαν μετά πολλών βασάνων και κόπων στέγη εντός τους. 

Κοστολογούν ανίερα τα παιδιά ως αγορές πολυτελείας, τα συνυπολογίζουν ως τεκμαρτή δαπάνη και φορολογούν βαρύτατα τους γονείς που αποτόλμησαν να αποκτήσουν απογόνους. 


Εξερευνούν μετά μανίας τις δαπάνες διαβίωσης για να κουρσέψουν το κομπόδεμα των νοικοκυριών που φυλάσσεται πίσω από κάποιο εικόνισμα, ή ως εικόνισμα για την έσχατη ανάγκη. 

Ταυτοχρόνως επιβάλλουν δια των έμμεσων φόρων ένα δυσβάσταχτο κόστος ζωής που εξαναγκάζει τον λαό να συσπειρώνεται καθημερινά σαν ελατήριο. 

Αγνοούν καθώς αποδεικνύεται εκ της έπαρσής τους ωστόσο, πως όσο περισσότερο συσπειρώνεται ο λαός, τόσο εντονότερα θα εκτιναχθεί ως τίγρης κατά την στιγμή της δικής του κρίσης έναντι όλων εκείνων που τον έχουν καθυποτάξει. 

Στιγμή που δεν θα αποτρέψουν τα κροκοδείλια δάκριά τους για το περιβάλλον επειδή η αδυσώπητη φτώχεια εξανάγκασε τον λαό να εξορύξει από τα βάθη του παρελθόντος τις ξυλόσομπες για να θερμάνει την ζωή και τις ελπίδες του. 

Για τα παγωμένα δίχως θέρμανση και ελλιπή διατροφή νοικοκυριά οι ένοχοι είναι τοις πάσι γνωστοί και οι ενοχές συγκεκριμένες. 

Είναι τα εγχώρια ανδρείκελα της διεθνούς τοκογλυφίας που ορέχθηκαν τον ανθρωπογενή και φυσικό πλούτο μιας χώρας κόσμημα και όχι θηλιά στον λαιμό της ιστορίας. Και την αγκίστρωσαν με τα τοκογλυφικά τους σκίτσα για να τα βάλουν στο τραπέζι τους. 

Τα πλέον φωτεινά της μυαλά με την μετανάστευση. 

Την χρυσοφόρα γη, την πλουτοφόρα θάλασσα και τους παραγωγικούς της ανέμους δια της λεηλασίας των αναδριαρθρώσεων.

 Ήγγικεν όμως η στιγμή της δικής τους εξαιρετικά επώδυνης αναδιάρθρωσης δια μιας και μόνον φράσης, κατ’ αντιστοιχία του ενός μνημονιακού άρθρου δια του οποίου βρίσκεται εν εξελίξει η οικονομική γενοκτονία ενός λαού. 

Φράσης λιτής ως το δια ταύτα της μιας δικαστικής απόφασης που θα εκδοθεί από την λαϊκή νέμεση.