Οι άλλοι με μια ματιά
Ο «άνθρωπος της διπλανής πόρτας»: «Επιτέλους έχουμε έναν ηγέτη ο οποίος ακούει, ρε παιδί μου, τα προβλήματα του λαού» (στα ΝΕΑ).
Και το νταηλίκι του: «Ο Αντώνης Σαμαράς διαβεβαίωσε ότι δεν θα επιβληθούν άλλες θυσίες στους πολίτες (...) "Αλλωστε το προβλέπει η νέα σύμβαση: Αν τηρηθούν τα συμφωνημένα δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων" (...) Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για αποκατάσταση των δικαιωμάτων όλων επισημαίνοντας: "Είναι δυνατόν μερικές δεκάδες άτομα να σταματάνε με την καθημερινή "επαναστατική γυμναστική" τους τη ζωή και την εργασία εκατομμυρίων συμπολιτών μας; Αυτό λοιπόν θα το σταματήσουμε. Ηδη δώσαμε κάποια πρώτα δείγματα γραφής» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).
Τα κενά εκτός από την φύση τα σιχαίνεται και η πολιτική: «Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ αφήνει ορφανό έναν σημαντικό μεσαίο χώρο, εκείνον που κινείται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Εναν χώρο που αποτέλεσε έως τώρα το βασικό στήριγμα της ελληνικής δημοκρατίας» (στα ΝΕΑ).
Όμως στις δημοκρατίες αδιέξοδα δεν υπάρχουν: «Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε υπέρ των ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων (...) και περιέγραψε μια "πλουραλιστική οικονομία" (...) όπου ο ιδιωτικός και ο κοινωνικός τομέας θα λειτουργούν συμπληρωματικά, θα συμπράττουν με όρους αμοιβαίου και κοινωνικού συμφέροντος» (στο ΕΘΝΟΣ).
Η ομολογία «Προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν η μείωση των μισθών» (στο ΕΘΝΟΣ).
Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά δυστυχώς όχι ως φάρσα: «Οι Σοσιαλδημοκράτες θα αντικαταστήσουν τους Φιλελεύθερους ως εταίροι της Μέρκελ (...) Η Ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται και δεν είναι φάρσα: Το SPD τον Ιούλιο του 1914 διέψευσε τις προσδοκίες (...) ψηφίζοντας τις στρατιωτικές πιστώσεις υπό τα χειροκροτήματα της Δεξιάς και του Κέντρου (...) Οι Σοσιαλδημοκράτες βρέθηκαν στην εξουσία το 1918-19 υπό τους Εμπερτ - Σάιντεμαν (...) ως μαξιλάρι ομαλής προσαρμογής μιας στρατηγικής ηγεμονίας στην Ευρώπη» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).
Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά δυστυχώς όχι ως φάρσα μα σαν σαρκασμός
Και το νταηλίκι του: «Ο Αντώνης Σαμαράς διαβεβαίωσε ότι δεν θα επιβληθούν άλλες θυσίες στους πολίτες (...) "Αλλωστε το προβλέπει η νέα σύμβαση: Αν τηρηθούν τα συμφωνημένα δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων" (...) Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για αποκατάσταση των δικαιωμάτων όλων επισημαίνοντας: "Είναι δυνατόν μερικές δεκάδες άτομα να σταματάνε με την καθημερινή "επαναστατική γυμναστική" τους τη ζωή και την εργασία εκατομμυρίων συμπολιτών μας; Αυτό λοιπόν θα το σταματήσουμε. Ηδη δώσαμε κάποια πρώτα δείγματα γραφής» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).
Τα κενά εκτός από την φύση τα σιχαίνεται και η πολιτική: «Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ αφήνει ορφανό έναν σημαντικό μεσαίο χώρο, εκείνον που κινείται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Εναν χώρο που αποτέλεσε έως τώρα το βασικό στήριγμα της ελληνικής δημοκρατίας» (στα ΝΕΑ).
Όμως στις δημοκρατίες αδιέξοδα δεν υπάρχουν: «Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε υπέρ των ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων (...) και περιέγραψε μια "πλουραλιστική οικονομία" (...) όπου ο ιδιωτικός και ο κοινωνικός τομέας θα λειτουργούν συμπληρωματικά, θα συμπράττουν με όρους αμοιβαίου και κοινωνικού συμφέροντος» (στο ΕΘΝΟΣ).
Η ομολογία «Προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν η μείωση των μισθών» (στο ΕΘΝΟΣ).
Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά δυστυχώς όχι ως φάρσα: «Οι Σοσιαλδημοκράτες θα αντικαταστήσουν τους Φιλελεύθερους ως εταίροι της Μέρκελ (...) Η Ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται και δεν είναι φάρσα: Το SPD τον Ιούλιο του 1914 διέψευσε τις προσδοκίες (...) ψηφίζοντας τις στρατιωτικές πιστώσεις υπό τα χειροκροτήματα της Δεξιάς και του Κέντρου (...) Οι Σοσιαλδημοκράτες βρέθηκαν στην εξουσία το 1918-19 υπό τους Εμπερτ - Σάιντεμαν (...) ως μαξιλάρι ομαλής προσαρμογής μιας στρατηγικής ηγεμονίας στην Ευρώπη» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου