Άρθρο του κινηματογραφιστή και πολιτικού ακτιβιστή Μάικλ Μουρ στην εφημερίδα "Huffington Post"

Αν εκλεγόταν ο Ρόμνεϊ η κατάληψη της Αμερικανικής δημοκρατίας θα είχε ολοκληρωθεί..

 

 

Αύριο οι τραπεζίτες και τα μεγαλοστελέχη των εταιρειών σχεδιάζουν ένα ιστορικών διαστάσεων πάρτι για τη νίκη. Με την εκλογή του Μιτ Ρόμνεϊ η κατάληψη της αμερικανικής δημοκρατίας θα έχει πλέον ολοκληρωθεί.

Νόμιζαν πως είχαν επιτύχει τον στόχο τους τέσσερα χρόνια πριν, όταν στήριξαν τον Ομπάμα (η Goldman Sachs ήταν ο Νο1 χρηματοδότης του). 


Παρά το γεγονός πως δεν έβαλε κανέναν από αυτούς στη φυλακή ούτε και υπέγραψε κανέναν νόμο που θα έβαζε τέλος στην ανεξέλεγκτη απληστεία τους, παρά το γεγονός ότι βόλεψε δύο αγαπημένα παιδιά της Γουόλ Στριτ -τον Τίμοθι Γκάιτνερ και τον Λόρενς Σάμερς, τον υπουργό Οικονομικών και τον σύμβουλο οικονομικής πολιτικής- και παρά το ότι τους άφησε να χρησιμοποιήσουν χρήματα από τα πακέτα διάσωσης -τα δικά μας χρήματα- για να κάνουν δώρο στους εαυτούς τους μπόνους αφού είχαν ήδη συντρίψει την οικονομία μας, παρά το ότι δεν πρότεινε ένα ενιαίο σύστημα υγείας και διασφάλισε πως με το πρόγραμμα "Obamacare" καμία ασφαλιστική δεν θα πληρώσει πρόστιμο πάνω από 100 δολάρια την ημέρα αν αρνηθεί να ασφαλίσει άνθρωπο που ήδη πάσχει από κάτι, παρά το ότι τους άφησε με τις φοροαπαλλαγές που είχαν περάσει επί Μπους για άλλα τέσσερα χρόνια -ναι, παρά το ότι έκανε όλα αυτά για το πλουσιότερο 1%, πάλι δεν τους ήταν αρκετό και αποφάσισαν να του το ξεπληρώσουν με μοχθηρό τρόπο.

Αποφάσισαν πως μπορούν να αγοράσουν στην κυριολεξία τις εκλογές και να τον πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων. Γιατί; Γιατί προώθησε μια "μεταρρυθμισούλα". Γιατί θέλει να πληρώσουν λιγάκι περισσότερους φόρους. Γιατί, κατά βάθος, ξέρουν αυτό που ξέρουμε -πως, αν επανεκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα, θα τους βάλει φρένο. 

Ξέρουν πως ο Μπάρακ Ομπάμα θα ορίσει δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου που θα ανατρέψουν τους Citizens United (σ.τ.μ.: μη κυβερνητική οργάνωση συντηρητικής ιδεολογίας που έγινε ευρύτερα γνωστή επειδή υποστήριξε το άνοιγμα της χρηματοδότησης των προεκλογικών εκστρατειών απο ιδιώτες). Και ξέρουν πως την επομένη που θα "κρασάρουν" την οικονομία μας κάποιοι από αυτούς, κανονικά, θα πάνε φυλακή.

Και πιστεύουν πως μπορούν να τον σταματήσουν αύριο ξεγελώντας αρκετούς από εκείνους του "47%" να ψηφίσουν έναν "δικό" τους -τον Μιτ Ρόμνεϊ. Έναν τύπο που, σαν αυτούς, πιστεύει πως οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν πρέπει να έχουν περιορισμούς. Έναν τύπο που δεν πληρώνει σχεδόν τίποτα σε φόρους. Έναν τύπο που έχει καταστρέψει τις ζωές χιλιάδων εργαζόμενων Αμερικανών. Έναν τύπο που κρύβει τα λεφτά του στην Ελβετία και στα νησιά Καϊμάν και δεν μας δείχνει τις φορολογικές δηλώσεις του.

Αυτόν θέλουν να εκλέξουν πρόεδρο -και, αν συμβεί αυτό, ο στόχος του απόλυτου ελέγχου των εταιρειών στις τρεις "θυγατρικές" της κυβέρνησης θα έχει ολοκληρωθεί. Πιστέψτε με, αν επιτύχουν, ίσως να μην τον πάρουμε ποτέ πίσω. Δύο πράγματα πέρασαν στα ψιλά τις προηγούμενες εβδομάδες. Όμως αυτές οι δύο ειδήσεις τα λένε όλα για την Αμερική που θα έχουμε σύντομα, εκτός κι αν τους σταματήσουμε.

Η μία είδηση από τo Τhe Nation αποκάλυπτε πως ο Ρόμνεϊ, ενώ δημόσια τασσόταν ενάντια στη διάσωση των αυτοκινητοβιομηχανιών, κρυφά δρούσε με τους δωρητές του της Γουόλ Στρητ -και έβγαλε περισσότερα απο 15 εκατ. δολ., δηλαδή η επένδυσή του είχε απόδοση της τάξης του 4.000% (την οποία επένδυση είχε στο όνομα της συζύγου του) εξαγοράζοντας την εταιρεία ανταλλακτικών Delphi, την πρώην Delco/AC Spark Plug θυγατρική της GM, όπου δούλευε ο πατέρας μου.
Στη συνέχεια άρπαξε δισεκατομμύρια σε μετρητά για τη "μεταμορφώσει" από πτωχευμένη σε μια "βιώσιμη επιχείρηση". 

Μόνο που αυτό που έκανε στην πραγματικότητα ήταν να περικόψει τις συντάξεις, να κλείσει 24 εργοστάσια και να στείλει 25.200 θέσεις εργασίας στην Κίνα. Και μπορεί να πιστεύετε πως θα έκανε "μόκο" για την Delphi. Όχι όμως. Έβαλε τους υποστηρικτές τους να διαφημίσουν την "επιτυχία" του στο Οχάιο κατηγορώντας τον Ομπάμα για τον τερματισμό των συντάξεων.

Δεν κάνω πλάκα. (Όταν εναντιώθηκα στον Πόλεμο του Ιράκ, οι "Ρομνεϊκοί" και οι συν αυτώ με αποκάλεσαν "προδότη", όταν ο Ρόμνεϊ λειτουργεί προδοτικά καταστρέφοντας θέσεις εργασίας και στέλνοντας τες στην Κίνα, η επιβράβευση, πέρα από τα δισ. που τσεπώνει, είναι να εκλεγεί πρόεδρος).

Η άλλη είδηση ήταν ένα νομοσχέδιο που πέρασε το πολιτειακό Κοινοβούλιο της Πενσυλβάνια που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να τσεπώνουν τα χρήματα από τις κρατήσεις που κάνουν στους μισθούς τον εργαζομένων που κανονικά θα πήγαιναν στο κράτος. Σωστά! Οι φόροι που πληρώνετε στο κράτος δεν θα πηγαίνουν πια στο κράτος, αλλά στις τσέπες των αφεντικών σας.

Εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα πως αυτό ήδη συμβαίνει σε άλλες πολιτείες ως "κίνητρο" για να προσελκύσουν ή για να παραμείνουν οι επιχειρήσεις εκεί. Ας ξεκαθαρίσουμε περί τίνος πρόκειται: πρόκειται για την τελική φάση της συγχώνευσης των εταιρικών και πολιτικών δομών εξουσίας που κάνουν τους εργαζόμενους (δουλοπάροικους) να αποδώσουν τιμές στον εργοδότη (ηγεμόνα). Καλωσήρθατε στη Νέα Φεουδαρχία.

Οπότε αύριο είναι η μεγάλη μέρα για τις ΗΠΑ. Μια αναμέτρηση στους δρόμους ανάμεσα στους πλούσιους και όλους τους υπόλοιπους. Οι του 1% ειλικρινά πιστεύουν πως μπορούν να νικήσουν το 99%. Όπως το έθεσε ο συντηρητικός σχολιαστής Στίβεν Μουρ (που είναι στο συμβούλιο των συντακτών της "Wall Street Journal"), "ο καπιταλισμός είναι πολύ πιο σημαντικός από την δημοκρατία. Δεν είμαι καν θερμός 'πιστός' της δημοκρατίας". (...)

Έχουμε την ευκαιρία να τους νικήσουμε αύριο. Θεωρούν πως δεν θα εμφανιστούμε καν. Η διαχωριστική γραμμή έχει χαραχτεί πια. Παρακαλώ κάντε ό,τι μπορέστε σήμερα και αύριο ώστε όλοι όσοι γνωρίζετε να πάνε στις κάλπες -ειδικά εκείνοι που βρίσκονται στις πολιτείες "κλειδιά". Ακόμη κι αν δεν ζείτε σε πολιτεία "κλειδί", πρέπει να δώσετε ηχηρό μήνυμα πως δεν θα επιτρέψετε να συμβεί αυτό. Και πρέπει να στερήσετε από τους Ρεπουμπλικανούς τον Λευκό Οίκο ώστε να γίνει κάποια δουλειά στην Ουάσιγκτον. (...)
Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο να το διαβάσετε. Τώρα δράστε σαν η δημοκρατία σας να εξαρτάται από αυτό -γιατί πράγματι εξαρτάται.

Mετάφραση: Aναστασία Γιάμαλη