Κάτι σαν την Μαφία…
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Ο πόνος είναι διάχυτος.. Απλώνεται σαν υγρασία πάνω από τον τόπο για να προστεθεί στην κρύα ατμόσφαιρα και να τον βαθύνει. Ως τις αρθρώσεις. Έτσι που οξειδωνόμαστε λες και έχουμε εκτεθεί για χρόνια στον καθεστωτικό νοτιά.
Σφίξιμο καρδιάς για το φρικιό που ερχόταν υπήρχε και πριν. Αφορούσε όμως τους υποψιασμένους που δεν αποτελούσαν παρά μια «χυδαία» -όπως θα την χαρακτήριζαν οι πρετεντέρηδες- μειοψηφία του λαού.. Αυτοί οι πολιτικοί οιωνοσκόποι όπως ο αιρετικός του Παλιού Πασόκ, ο Μιχάλης ο Χαραλαμπίδης αλλά και το ΚΚΕ για να μην το αδικήσουμε που έβλεπαν τα μαύρα στίγματα του ορίζοντα να εκτείνονται απειλητικά.. Κάποιοι τους ονόμαζαν και Κασσάνδρες..
Ήταν όλα αποτυπωμένα στην βίβλο των τραπεζιτών που υπογράφηκε στο Μάαστριχτ. Ένα προς ένα. Σε ένα κείμενο εκατοντάδων σελίδων που αναφερόταν περίπου 489 φορές ο όρος ανταγωνιστικότητα και καμία ο όρος κοινωνία. Προφητικό. Θα ολίσθαιναν οι κοινωνίες στην ανταγωνιστικότητα ώσπου αυτή να τις καταπιεί. Μία προς μία. Επειδή θεμέλιος λίθος της ανταγωνιστικότητας είναι ο «θάνατός σου η ζωή μου».
Εξελίσσεται σήμερα ενώπιόν μας κι εμείς παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα από τον καναπέ, σαν να μην μας αφορούν. Σαν παρακολουθούσαμε τον θάνατό μας από video wall. Ή ακόμη χειρότερα. Σαν να είχαμε τζογάρει στο χρηματιστήριο ποντάροντας στην τιμαριθμική άνοδο της μετοχής του την οποία από τα πριν είχαμε αγοράσει..
Φυσικοί αυτουργοί, ένα καλά οργανωμένο δίκτυο εξωνημένων πολιτικών που έχουν διασπαρεί σε όλο πλην της κομμουνιστικής αριστεράς κομματικό φάσμα. Ηθικοί, το διεθνές τοκογλυφικό ιερατείο. Το δεύτερο συντάσσει συμβόλαια θανάτου, οι πρώτοι τα εκτελούν νομοθετώντας.
Κάτι σαν την Μαφία. Μόνες τους διαφορές είναι πως η Μαφία στην θέση του νόμου είχε πιστόλια με γεμιστήρες συγκεκριμένου αριθμού σφαιρών και κατ' αντιστοιχία αριθμού θανάτων. Μπορεί λιγότερους ποτέ όμως περισσότερους των βλημάτων που εκτόξευε.
Αντ' αυτού (του όπλου) οι πολιτικοί αυλόδουλοι των τοκογλύφων, οπλίζουν συντάσσοντας και πυροβολούν υπογράφοντας, με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου η οποία επιφέρει εξ' ίσου τον θάνατο αλλά μαζικά. Μπορεί περισσότερους του προβλεπομένου, λιγότερους ποτέ.
Δυο ολόκληρες κωμοπόλεις συνθέτουν πληθυσμιακά οι αυτόχειρες που έχουν ως τα τώρα περιφρονητικά απαρνηθεί τον κόσμο τους, τον κόσμο μας και στην συντριπτική τους πλειοψηφία χάνονται στα βουβά. Το ένοχο καθεστώς επιβάλλει στα ΜΜΕ την σιωπή γιατί κάθε αναφορά σε αυτούς παραπέμπει στην ηθική αυτουργία τους.
Αγνοούν όμως πως κατά τον τρόπο αυτό, η οργή για την ατιμωρησία τους συσσωρεύεται στο κοινωνικό αίμα σε αυτές τις ποσότητες, που νομοτελειακά, σήμερα αύριο δεν ξέρω, θα προκαλέσει ένα ρήγμα στις φλέβες του κοινωνικού σώματος και θα χυθεί ως χείμαρρος στο περιβάλλον..
Για να επιβάλλει την Αριστοτέλεια κάθαρση. Να παρασύρει δηλαδή την φυσική ύπαρξη των δυναστών ως τα απόβλητα της πολιτισμικής ιστορίας.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Σφίξιμο καρδιάς για το φρικιό που ερχόταν υπήρχε και πριν. Αφορούσε όμως τους υποψιασμένους που δεν αποτελούσαν παρά μια «χυδαία» -όπως θα την χαρακτήριζαν οι πρετεντέρηδες- μειοψηφία του λαού.. Αυτοί οι πολιτικοί οιωνοσκόποι όπως ο αιρετικός του Παλιού Πασόκ, ο Μιχάλης ο Χαραλαμπίδης αλλά και το ΚΚΕ για να μην το αδικήσουμε που έβλεπαν τα μαύρα στίγματα του ορίζοντα να εκτείνονται απειλητικά.. Κάποιοι τους ονόμαζαν και Κασσάνδρες..
Ήταν όλα αποτυπωμένα στην βίβλο των τραπεζιτών που υπογράφηκε στο Μάαστριχτ. Ένα προς ένα. Σε ένα κείμενο εκατοντάδων σελίδων που αναφερόταν περίπου 489 φορές ο όρος ανταγωνιστικότητα και καμία ο όρος κοινωνία. Προφητικό. Θα ολίσθαιναν οι κοινωνίες στην ανταγωνιστικότητα ώσπου αυτή να τις καταπιεί. Μία προς μία. Επειδή θεμέλιος λίθος της ανταγωνιστικότητας είναι ο «θάνατός σου η ζωή μου».
Εξελίσσεται σήμερα ενώπιόν μας κι εμείς παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα από τον καναπέ, σαν να μην μας αφορούν. Σαν παρακολουθούσαμε τον θάνατό μας από video wall. Ή ακόμη χειρότερα. Σαν να είχαμε τζογάρει στο χρηματιστήριο ποντάροντας στην τιμαριθμική άνοδο της μετοχής του την οποία από τα πριν είχαμε αγοράσει..
Φυσικοί αυτουργοί, ένα καλά οργανωμένο δίκτυο εξωνημένων πολιτικών που έχουν διασπαρεί σε όλο πλην της κομμουνιστικής αριστεράς κομματικό φάσμα. Ηθικοί, το διεθνές τοκογλυφικό ιερατείο. Το δεύτερο συντάσσει συμβόλαια θανάτου, οι πρώτοι τα εκτελούν νομοθετώντας.
Κάτι σαν την Μαφία. Μόνες τους διαφορές είναι πως η Μαφία στην θέση του νόμου είχε πιστόλια με γεμιστήρες συγκεκριμένου αριθμού σφαιρών και κατ' αντιστοιχία αριθμού θανάτων. Μπορεί λιγότερους ποτέ όμως περισσότερους των βλημάτων που εκτόξευε.
Αντ' αυτού (του όπλου) οι πολιτικοί αυλόδουλοι των τοκογλύφων, οπλίζουν συντάσσοντας και πυροβολούν υπογράφοντας, με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου η οποία επιφέρει εξ' ίσου τον θάνατο αλλά μαζικά. Μπορεί περισσότερους του προβλεπομένου, λιγότερους ποτέ.
Δυο ολόκληρες κωμοπόλεις συνθέτουν πληθυσμιακά οι αυτόχειρες που έχουν ως τα τώρα περιφρονητικά απαρνηθεί τον κόσμο τους, τον κόσμο μας και στην συντριπτική τους πλειοψηφία χάνονται στα βουβά. Το ένοχο καθεστώς επιβάλλει στα ΜΜΕ την σιωπή γιατί κάθε αναφορά σε αυτούς παραπέμπει στην ηθική αυτουργία τους.
Αγνοούν όμως πως κατά τον τρόπο αυτό, η οργή για την ατιμωρησία τους συσσωρεύεται στο κοινωνικό αίμα σε αυτές τις ποσότητες, που νομοτελειακά, σήμερα αύριο δεν ξέρω, θα προκαλέσει ένα ρήγμα στις φλέβες του κοινωνικού σώματος και θα χυθεί ως χείμαρρος στο περιβάλλον..
Για να επιβάλλει την Αριστοτέλεια κάθαρση. Να παρασύρει δηλαδή την φυσική ύπαρξη των δυναστών ως τα απόβλητα της πολιτισμικής ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου