Μυθολογία προωθημένης πολιτικής φαντασίας, εννοείται.
Μύθος πρώτος. Η δόση των 31,5 δισ. θα συμβάλει
αποφασιστικά στην επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας. Θα πέσει
χρήμα, πολύ χρήμα στην αγορά.
Μα αφού τα 25 και κάτι από τα 31,5 δισ. θα πάνε κατ’ ευθείαν στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Αυτή την ανακεφαλαιοποίηση που δεν έγινε ποτέ για τα ασφαλιστικά ταμεία, που δεν έγινε ποτέ για τους ιδιώτες επενδυτές -ξέρετε, τους αφελείς που εμπιστεύτηκαν το Ελληνικό Δημόσιο. Γίνεται όμως απλόχερα για τους τραπεζίτες.
Τι μένει λοιπόν για τους πιστωτές του Δημοσίου, τι μένει για μισθούς και συντάξεις, τι μένει για το κοινωνικό κράτος - φάντασμα, τι μένει για την αγορά; Εκτός κι αν υπάρχουν κάποιοι από μας που πιστεύουν πως οι Τράπεζες θα σπεύσουν να ρίξουν χρήμα στην αγορά. Προκειμένου να συμβάλουν στην επιβίωση των κάθε λογής επαγγελματιών.
Όσοι από μας δηλαδή δεν πείστηκαν από την έως τώρα πρακτική των τραπεζών. Όταν πήραν και ξαναπήραν και ξαναπήραν λεφτά από το πτωχευμένο ελληνικό κράτος...
Μύθος δεύτερος. Μαζί με τη δόση θα έρθει και η επιμήκυνση. Αυτή η διετής (έως το 2016) παράταση υλοποίησης των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής, που θα ανακουφίσει τον λαό. Την επιμήκυνση που έχει εδώ και καιρό αναχθεί σε φετίχ για τους συγκυβερνώντες. Μα, αφού τα κάπου 9,5 από τα 13,5 δισ. του παρόντος πακέτου περιλαμβάνονται ήδη στον προϋπολογισμό του 2013. Θα αντληθούν από τις τσέπες μας μέσα στον επόμενο χρόνο. Οπότε τι μένει για επιμήκυνση; Τα υπόλοιπα 4,5 δισ. για την τριετία που θ’ ακολουθήσει; Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του...
Μύθος τρίτος. Με τη δόση των 31,5 δισ. εξασφαλίζεται αυτομάτως η παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Καααλά τώρα. Περιμένετε και θα δείτε πόσες φορές ακόμη, με πόσες ακόμη ευκαιρίες, σε πόσα ακόμη πακέτα μέτρων (στις επόμενες εκλογές σίγουρα) δεν θα επισείουν επί των κεφαλών μας (και οι δικοί μας και οι ξένοι ομόφρονές τους) τον μπαμπούλα της εξόδου από το ευρώ. Αν δεν κάτσουμε στ’ αυγά μας. Ή αν δεν κάνουμε τις «σωστές» επιλογές…
Μύθος τέταρτος. Μετά την εκταμίευση της δόσης, και αφού θα έχουμε ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις των δανειστών μας, θα έχει στο ακέραιο ανακτηθεί η αξιοπιστία της χώρας. Οπότε μπορεί να ξεκινήσει αμέσως η «επαναδιαπραγμάτευση».
Μα αφού τα 25 και κάτι από τα 31,5 δισ. θα πάνε κατ’ ευθείαν στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Αυτή την ανακεφαλαιοποίηση που δεν έγινε ποτέ για τα ασφαλιστικά ταμεία, που δεν έγινε ποτέ για τους ιδιώτες επενδυτές -ξέρετε, τους αφελείς που εμπιστεύτηκαν το Ελληνικό Δημόσιο. Γίνεται όμως απλόχερα για τους τραπεζίτες.
Τι μένει λοιπόν για τους πιστωτές του Δημοσίου, τι μένει για μισθούς και συντάξεις, τι μένει για το κοινωνικό κράτος - φάντασμα, τι μένει για την αγορά; Εκτός κι αν υπάρχουν κάποιοι από μας που πιστεύουν πως οι Τράπεζες θα σπεύσουν να ρίξουν χρήμα στην αγορά. Προκειμένου να συμβάλουν στην επιβίωση των κάθε λογής επαγγελματιών.
Όσοι από μας δηλαδή δεν πείστηκαν από την έως τώρα πρακτική των τραπεζών. Όταν πήραν και ξαναπήραν και ξαναπήραν λεφτά από το πτωχευμένο ελληνικό κράτος...
Μύθος δεύτερος. Μαζί με τη δόση θα έρθει και η επιμήκυνση. Αυτή η διετής (έως το 2016) παράταση υλοποίησης των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής, που θα ανακουφίσει τον λαό. Την επιμήκυνση που έχει εδώ και καιρό αναχθεί σε φετίχ για τους συγκυβερνώντες. Μα, αφού τα κάπου 9,5 από τα 13,5 δισ. του παρόντος πακέτου περιλαμβάνονται ήδη στον προϋπολογισμό του 2013. Θα αντληθούν από τις τσέπες μας μέσα στον επόμενο χρόνο. Οπότε τι μένει για επιμήκυνση; Τα υπόλοιπα 4,5 δισ. για την τριετία που θ’ ακολουθήσει; Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του...
Μύθος τρίτος. Με τη δόση των 31,5 δισ. εξασφαλίζεται αυτομάτως η παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Καααλά τώρα. Περιμένετε και θα δείτε πόσες φορές ακόμη, με πόσες ακόμη ευκαιρίες, σε πόσα ακόμη πακέτα μέτρων (στις επόμενες εκλογές σίγουρα) δεν θα επισείουν επί των κεφαλών μας (και οι δικοί μας και οι ξένοι ομόφρονές τους) τον μπαμπούλα της εξόδου από το ευρώ. Αν δεν κάτσουμε στ’ αυγά μας. Ή αν δεν κάνουμε τις «σωστές» επιλογές…
Μύθος τέταρτος. Μετά την εκταμίευση της δόσης, και αφού θα έχουμε ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις των δανειστών μας, θα έχει στο ακέραιο ανακτηθεί η αξιοπιστία της χώρας. Οπότε μπορεί να ξεκινήσει αμέσως η «επαναδιαπραγμάτευση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου