Ψάχνουν για τις αποδείξεις  ότι ο Γιάσερ Αραφάτ δολοφονήθηκε
από τη Μοσάντ

Την είδηση είχε  μετα δώσει πρώτο το «Αλ-Τζαζήρα» στις 08/07/2012: Ο θάνατος του Γιάσερ Αραφάτ το 2004, οφείλεται σε δηλητηρίαση 

 Οκτώ χρόνια μετά, τρεις ομάδες επιστημόνων έχουν αρχίσει έρευνες για να προσδιορίσουν κατά πόσον  ο θάνατος του παλαιστίνιου ηγέτη, οφείλεται σε δηλητηρίαση από πολώνιο-210. Μια θανατηφόρα ραδιενεργή ουσία, που δεν είναι εύκολο να ανιχνευθεί, εκτός κι αν ψάχνεις γι’ αυτήν.
  
Τουλάχιστον δύο ισραηλινοί επιστήμονες που εργάζονταν για το ισραηλινό πυρηνικό πρόγραμμα, είχε γίνει γνωστό πως είχαν πεθάνει μετά από έκθεσή τους σε πλουτώνιο.
  Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Αραφάτ, ο Ρώσος αντικαθεστωτικός –πρώην αξιωματικός της KGB- Alexander Litvinenko  δολοφονήθηκε στο Λονδίνο, προφανώς από ρώσους πράκτορες, που είχαν χρησιμοποιήσει το ίδιο δηλητήριο. Τα αίτια του θανάτου του είχαν ανακαλυφθεί από τους γιατρούς από σκέτη τύχη.

   
Ο τάφος του Αραφάτ σφραγίστηκε και πάλι μετά την λήψη των απαραίτητων δειγμάτων, και όπως ανακοινώθηκε τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας δεν αναμένεται να ανακοινωθούν πριν περάσουν αρκετοί μήνες. Αλλά όπως υποστηρίζει το BBC, «ακόμα και στην περίπτωση που η έρευνα επιβεβαιώσει την παρουσία πολωνίου στα δείγματα, οι επιστήμονες θα πρέπει να επιβεβαιώσουν ότι η δόση που χορηγήθηκε ήταν αποφασιστική για τον θάνατο του Αραφάτ».
 
Τι δεν μας είπαν...
«Για μένα δεν ήταν έκπληξη – έγραψε ο ισραηλινός συγγραφέας και ακτιβιστής Uri Avnery   στην ιστοσελίδα του. Από την πρώτη κιόλας μέρα, ήμουνα σίγουρος ότι τον Αραφάτ είχε δηλητηριάσει ο Αριέλ Σαρόν.  Το έχω γράψει αρκετές φορές. Ήταν ένα απλό λογικό συμπέρασμα. Όσο για τις φήμες που η ισραηλινή προπαγάνδα διέρρεε πως δήθεν ο Αραφάτ είχε AIDS δεν ήταν παρά ένα αισχρό ψέμα».
  
Ενδελεχής εξέταση επί εννιά μήνες, στα υπάρχοντα του Αραφάτ –που έδωσε στο αλ-Τζαζήρα η σύζυγός του Σούχα- και έγινε από ελβετικό επιστημονικό ινστιτούτο, επιβεβαίωσε ότι ο παλαιστίνιος ηγέτης είχε δηλητηριαστεί με πολώνιο-210.
  Στο Αμμάν το 1997 , ο ηγέτης της Χαμάς Khaled Mash’al είχε σχεδόν πεθάνει δηλητηριασμένος από τη Μοσάντ, μετά από εντολή του πρωθυπουργού που ήταν πάλι ο Βενιαμίν Νετανιάου. Το δηλητήριο που είχε χρησιμοποιηθεί λέγεται levofentanyl και ισραηλινοί πράκτορες το είχαν ρίξει με σπρέυ στο αφτί του. Η ουσία αυτή προκαλεί το θάνατο λίγες ημέρες μετά την επαφή της με το δέρμα. Η απόπειρα δολοφονίας αποκαλύφθηκε και η ζωή του θύματος σώθηκε όταν η Μοσάντ υποχρεώθηκε ύστερα από τελεσίγραφο του βασιλιά Χουσεΐν, να αποσταλεί και να του δοθεί αμέσως το αντίδοτο.
  
Παρ΄ όλο που ο Αραφάτ όταν πέθανε ήταν 75 χρόνων, οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του είχαν παρατηρήσει μια ξαφνική χειροτέρευση της κατάστασης της υγείας του τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του –που ζούσε απομονωμένος από τα ισραηλινά στρατεύματα στην κατοικία του και πίστευαν πως θα πρέπει να είχε δηλητηριαστεί.
   Ισραηλινός ρεπόρτερ που είχε πάρει τότε συνέντευξη από τον Αριέλ Σαρόν, και του έκανε την ερώτηση, εκείνος είχε αρνηθεί να απαντήσει αν οι Ισραηλινοί είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη στο θάνατο του Αραφάτ.
  Κι όμως ο Εχούτ Ολμέρτ, (κατοπινός πρωθυπουργός)  και «δεξί χέρι του Σαρόν» λίγο καιρό πριν, είχε απειλήσει με δολοφονία τον Αραφάτ με σχόλιό του  από τις σελίδες της Jerusalem Post.
  
Ο σατανικός διοικητής της Μοσάντ, εκείνη την εποχή, Ντάγκαν, είχε επιλέξει το πολώνιο, επειδή ήταν εντελώς άγνωστο τότε, ως μέσο δολοφονίας. Το χρησιμοποιούσαν μόνο σε ορισμένες βιομηχανικές πρακτικές. Αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που το Ισραήλ χρησιμοποιούσε τη μέθοδο της κρατικής τρομοκρατίας. Εκτός από τα πολεμικά όπλα, όπως πύραυλοι κλπ το Ισραήλ συνηθίζει να εξοντώνει τους αντιπάλους του με δηλητήρια ή ακόμα και βιολογικά όπλα. Το 2010 στο Ντουμπάι, πράκτορες της Μοσάντ είχαν κάνει ένεση σε έναν άλλο εχθρό τους, τον  al-Mabouh με  succinylcholine παραλύοντάς τον, με αποτέλεσμα να πεθάνει από ασφυξία.

  Ως τώρα, η επίσημη ισραηλινή αντίδραση στην κατηγορία της δολοφονίας του Αραφάτ με πλουτώνιο, ήταν πως «δεν υπάρχουν στοιχεία» και «πρόκειται για μυθοπλασία».
  Ωστόσο, το ισραηλινό κράτος χρησιμοποιεί κατά κόρον τη μέθοδο της πολιτικής δολοφονίας, στη σύντομη ιστορία του. Ακόμη, έχουν δημιουργηθεί πολλά ερωτηματικά (και ολοένα μειώνονται οι αμφιβολίες) για παρακρατική συμμετοχή στη δολοφονία του πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν. Έπρεπε να απαλλαχθούν τα γεράκια από έναν ακόμα ειρηνοποιό. Έστω κι αν προερχόταν από τους κόλπους τους.