Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία λέξη

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το πιο διασκεδαστικό πράγμα, αλλά κι ενθαρρυντικό κατά βάθος, όχι τόσο για την κυβέρνηση όσο για την χώρα, είναι ότι οι Ιταλοί υπέστησαν πιθανώς την πιο σκληρή και έντονη "θεραπεία" που επιβλήθηκε ποτέ, αλλά δείχνουν να εμπιστεύονται την κυβέρνηση». 

Οσο προκλητική και θρασύτατη και αν είναι η παραπάνω δήλωση του Ιταλού πρωθυπουργού Μ. Μόντι, ωστόσο δεν είναι ο μόνος που έχει κάνει παρόμοιες δηλώσεις από τους ηγέτες της ΕΕ, που κατά καιρούς έχουν εκφράσει την έκπληξή τους για την υπομονή και ανοχή των λαών στον άγριο σφαγιασμό των δικαιωμάτων τους και την καταστροφή της ζωής τους.


Η πραγματικότητα είναι βέβαια ότι οι αγώνες των λαών βρίσκονται σε αναντιστοιχία με την έκταση και το βάθος του πολέμου που τους έχουν κηρύξει συντονισμένα οι αστικές τάξεις και τα μονοπώλια. Θεοί και δαίμονες (διάβαζε κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, εργοδοτικά - κυβερνητικά συνδικάτα) έχουν συστρατευτεί για να τους κρατήσουν γονατιστούς και μέχρι στιγμής τα έχουν καταφέρει, αξιοποιώντας τις ανατροπές στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί επ' άπειρο, όπως πράγματι πιστεύουν όσοι θεωρούν ότι ο καπιταλισμός είναι παντοδύναμος και αιώνιος.

Αργά ή γρήγορα οι λαοί θα βρουν το δρόμο τους, το δρόμο δηλαδή που περνάει πάνω από τα ερείπια του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, που θα καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στη σημαία του θα γράφει «στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του».