Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλιά πολύ..

Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου

Την καλημέρα μου προς όλους, ακόμη και εκείνους τους καχύποπτους που θα ανοίξουν το παράθυρο για να διασταυρώσουν αν η μέρα είναι καλή ή κακή.. 

Και καλά κάνουν επειδή ξέρουν πως μπορεί η καλή ημέρα να μην προσδιορίζεται αποκλειστικά από τον γαλάζιο ουρανό ενός ολόφωτου ήλιου, έστω και αν δεν έπαψε ποτέ αυτός να ζεσταίνει όλους όσους ως απελπισμένοι όμηροι της καθεστωτικής γαλέρας, έχουν σκουριάσει ψυχή τε και σώματι από την έκθεσή τους σε μια ζωή εν τάφω υγρώ. Του εφάλμυρου ιδρώτα τους.. .. 

Μόνο που τραβώντας -υπό την απειλή του πνιγμού τους στην ανεργία- κουπί, εξακολουθούν να νοτίζουν τόσο, που αδημονούν να απλωθούν κατά την νύχτα  σαν μουσκεμένο ρούχο στον ήλιο του ονείρου τους για να στεγνώσουν. 


Ε, λοιπόν σε αυτούς απευθύνω την καλημέρα μου που δεν έχει καμιά σχέση με τις κλιματολογικές συνθήκες γιατί δεν είναι πληροφορία. Πρόκειται για πολιτική ευχή. Απ’ αυτές που εμπεριέχουν την προτροπή του συν Αθηνά και χείρα κίνει προκειμένου να διαπιστώσεις πως η θέρμη του αγώνα για την ανατροπή των ανδρεικέλων σε αναζωογονεί πιότερο κι από τον Αυγουστιάτικο ήλιο. 

Βράζει καταμεσής ενός πολιτικού χειμώνα το αίμα κι ελαφρύτερο ρέει στις φλέβες σου, σαν από θαύμα. Ή μήπως πράγματι πρόκειται για την προσδοκία της απελευθέρωσης που τρέχει σαν θαύμα μαζί με το αίμα σου; 

Έτσι και μόνον έτσι θα σπάσεις τα δεσμά των φόβων σου και θα ζεσταθείς ξανά στον φυσικό ήλιο της ελευθερίας, δραπετεύοντας από την καθεστωτική φυλακή σου. 

Κι όσοι διστάζουν να το πράξουν είναι γιατί τρέμουν μήπως αυτός τους τυφλώσει.. Όπως οι φυλακισμένοι όταν βγούν αίφνης στο φως... 

Έτσι κι αλλιώς στους αγώνες μετείχαν ιστορικά οι υγιείς. Οι ανυπότακτοι. Οι αδούλωτοι.. Οι ανάπηροι και οι προσκυνημένοι ας μείνουν στην ασφάλεια του μαρτυρικού κελιού τους.. Θα τους απελευθερώσουμε εμείς.. 


ΥΣ. Να σημειώσω προς τον αναγνώστη μας που με επιτιμεί για το ότι επιμένω στην ορθογραφία της "δουλιάς" με "ι" πως να πέψει του Μπαμπινιώτη πως άλλο "δουλιά" και άλλο "δουλεία"..