Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης υπό την Γερμανική ηγεμονία..

.. με αντάλλαγμα αναδιαρθρώσεις χρέους..

Όπου αστόχησε ο Χίτλερ θυσιάζοντας χιλιάδες ζωές,ευστοχεί η Μέρκελ δίχως μια μπαρουτιά!!

Όσο ο κόσμος παρακολουθεί την ευρωπαϊκή κρίση χρέους (γράφει ο συγγραφέας καπιταλιστικής επιμένει ο Κλύδωνας) να καταβροχθίζει χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, απειλώντας τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ίδια την ύπαρξη του ευρώ όπως το γνωρίζουμε, ένα άλλο τσουνάμι φουσκώνει ρίχνοντας τη σκιά του στην παγκόσμια οικονομία, αυτό της ωρίμανσης εταιρικού χρέους ρεκόρ μεταξύ των ετών 2012-2016. Οι εταιρίες στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Ασία θα χρειαστούν περί τα 43 με 46 τρις δολάρια στο διάστημα αυτό προκειμένου να καλύψουν το σύνολο των κεφαλαιακών τους αναγκών (στοιχεία Standard & Poor's).

Το ποσό αυτό είναι πρωτοφανές και αναμένεται να ωθήσει στα όρια τους τις αγορές πίστωσης κάνοντας δυσκολότερη τη χρηματοδότηση και του κρατικού χρέους το οποίο, επίσης, κυμαίνεται σε επίπεδα ρεκόρ. Μόνο οι ανάγκες της Ιταλίας μέχρι το 2014 ανέρχονται στα 670 δις ευρώ. Προσθέτοντας αυτές της Ισπανίας το ποσό ανεβαίνει στο 1 τρις ευρώ, χωρίς να υπολογιστούν τα κεφάλαια για το δανεισμό των τραπεζών ή αυτά που θα χρειαστούν σε περίπτωση 'ατυχήματος' όπως για παράδειγμα μία ελληνική έξοδος απ' το ευρώ.

Το να θεωρήσει κανείς πως Γερμανία και Γαλλία μπορούν να εγγυηθούν όλο αυτό το χρέος δεν είναι το ασφαλέστερο στοίχημα καθώς, πέρα από τα μεγάλα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά ρίσκα τα οποία συνδέονται με μία τέτοια απόφαση, ελοχεύουν ακόμη σημαντικότερα πολιτικά.

Ο χρόνος, όμως, πιέζει αμείλικτα την ευρωζώνη να βρει μια άμεση λύση. Η Ισπανία βρίσκεται ένα βήμα πριν την υποβάθμιση των κρατικών ομολόγων της σε 'σκουπίδια', γεγονός που θα προκαλέσει μία νέα μαζική υποβάθμιση των τραπεζών της και θα ολοκληρώσει τον κύκλο αποκλεισμού της απ' τις αγορές, ανοίγοντας αυτόν της πλήρους εξάρτησης της απ' τη Γερμανία και τους υπό τον έλεγχο της ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.

Η Ιταλία βρέθηκε στα 'σχοινιά' όταν οι αγορές έστειλαν τα επιτόκια της στο 7%, διασώθηκε απ' τα χειρότερα χάρη στο πρόγραμμα δανείων της ΕΚΤ που τους παρείχε παράθυρο ευκαιρίας για χρηματοδότηση του χρέους της αλλά τις τελευταίες εβδομάδες βλέπει αυτό το παράθυρο, σταδιακά, να κλείνει.

Το Ιταλικό χρέος είναι 2 τρις ευρώ και η χρηματοδότηση του απαιτεί περίπου, 35 δις ευρώ ανά μήνα, κάτι που συνεπάγεται την πώληση ομολόγων και έντοκων τίτλων. Όμως η διάθεση των διεθνών επενδυτών να απορροφήσουν ιταλικό χρέος μειώνεται. Αυτό έχει οδηγήσει τις ιταλικές τράπεζες στη συσσώρευση κρατικού χρέους και έτσι στην έκθεση τους στους κινδύνους του κράτους. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα ο ρυθμός αγοράς κρατικού χρέους από τις ιταλικές τράπεζες είναι υψηλότερος από το ρυθμό που το κράτος εκδίδει νέο χρέος, που σημαίνει πως οι ιταλικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά προσπαθώντας να αντισταθμίσουν τις διεθνείς πιέσεις.

Ο χρόνος της κυβέρνησης Μόντι φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος του και η υλοποίηση του προγράμματος που έχει συμφωνήσει θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη ιδιαίτερα καθώς το ΑΕΠ της χώρας σημείωσε πτώση στο πρώτο τρίμηνο του 2012 κατά 0,8%, κάτι που αν αναχθεί σε ετήσια βάση μεταφράζεται σε ύφεση μεγαλύτερη του 3%.

Το ανερχόμενο πολιτικό “Κίνημα των 5 Αστέρων” που κέρδισε παντού μεταξύ 10-20% στις πρόσφατες ιταλικές τοπικές εκλογές προκαλώντας αίσθηση με τη νίκη του στην Πάρμα, υιοθέτησε ως βασικό προεκλογικό του σύνθημα την έξοδο απ' το ευρώ και την άρνηση πληρωμής του χρέους. Η σκέψη για αποχώρηση απ' την ευρωζώνη, που αποτελούσε μέχρι πρότινος ταμπού, προωθείται τώρα και απ' το Σίλβιο Μπερλουσκόνι ο οποίος χρηματοδοτεί δημοσκοπήσεις μετρώντας την απήχηση της στην ιταλική κοινωνία, η οποία τάσσεται υπέρ του ευρώ στο μικρότερο ποσοστό μεταξύ των κρατών της ευρωζώνης.

Οι βουλευτικές εκλογές είναι προγραμματισμένες για την άνοιξη του 2013 αλλά είναι πιθανό να διεξαχθούν νωρίτερα καθώς ο Μόντι έχει χάσει τη στήριξη του ακόμη και από την κυβέρνηση του.

Αδυνατώντας να συμφωνήσει στη συνεγγύηση του ευρωπαϊκού χρέους η Γερμανία αλλά και υπό την πίεση του διαφαινόμενου αποκλεισμού απ' τις αγορές της Ισπανίας και της Ιταλίας, το πιθανότερο είναι πως θα αναζητήσει μία λύση που θα καθυστερήσει αλλά δε θα σταματήσει το πρόβλημα. Η χρήση των μηχανισμών στήριξης για την αγορά κρατικών ομολόγων απευθείας απ' την πρωτογενή αγορά είναι μεταξύ αυτών που εξετάστηκαν ενδελεχώς τις τελευταίες εβδομάδες.

Ένα πακέτο στήριξης 'as you go', το οποίο θα μπορεί να παρεμβαίνει με ευφυή τρόπο κατά τη διάρκεια δημοπρασιών κρατικών ομολόγων των δύο χωρών, επιδιώκοντας τον επηρεασμό των επιτοκίων τους ώστε αυτά να παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα.

Αυτό, σε συνδυασμό με τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ και την κατά περίπτωση ενεργοποίηση άλλων εργαλείων που έχουν αναπτυχθεί απ' το ξέσπασμα της κρίσης, ίσως παράσχει στη Γερμανία τον απαραίτητο χρόνο για να προχωρήσει το σχέδιο της για τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση. Όχι, όμως, για να υποχωρήσει τότε στην ιδέα των ευρωομολόγων αλλά μάλλον για να μπορεί να ανταλλάξει τη δημιουργία των εν δυνάμει Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με την προοπτική μαζικών αναδιαρθρώσεων χρέους, στηριζόμενη στην εμπειρία του 'ελληνικού πειράματος'.

Ελέγχοντας το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, διαθέτοντας μία σειρά νέων μηχανισμών επηρεασμού των επιτοκίων στις αγορές πίστωσης, παροχής ρευστότητας και δανείων στα υπό αμφισβήτηση κράτη και έχοντας το δημοσιονομικό και τον πολιτικό έλεγχο της ευρωζώνης η Γερμανία θα μπορεί επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία στα κράτη αλλά και διοργανώνει με σχετική ασφάλεια ελεγχόμενες ενδοευρωπαϊκές αναδιαρθρώσεις τραπεζικού και κρατικού χρέους, όταν όλα τα άλλα θα αποτυγχάνουν.

Με έναν άνευ προηγουμένου έλεγχο σε κράτη και τράπεζες, επιβεβαιωμένο από τα ίδια τα Συντάγματα των μελών της ευρωζώνης, η Γερμανία φιλοδοξεί φέρει σε πέρας το σχέδιο που επιδιώκει εδώ και τέσσερις δεκαετίες: να γίνει η νέα υπερδύναμη της Δύσης. Και αν το καταφέρει, θα έχει πάντα την Ελλάδα να ευχαριστεί γι' αυτό είτε εκείνη βρίσκεται εντός ή εκτός της Ένωσης της.

Πάνος Παναγιώτου

Χρηματιστηριακός Τεχνικός Αναλυτής