ΟΙ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Οι Δημιουργοί «φεύγουν»,οι Μικροί Ξεπουλούν την Πατρίδα!

του Θανάση Αντωνόπουλου

Έ νας σημαντικός Έλληνας, ο καθηγητής του ΕΜΠ Γεώργιος Γκρος, εγκατέλειψε προ εβδομάδος τα επίγεια, πλήρης μεν ημερών (89 ετών), αλλά με την πικρία να βλέπει την Ελλάδα της Ευημερίας και του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, στη δημιουργία της οποίας σημαντικότατη υπήρξε η συμβολή του, να τελεί υπό καθεστώς Αποικίας και περιορισμένης Εθνικής Κυριαρχίας!

Η Ειμαρμένη τού επεφύλαξε την οδύνη στο γέρμα της ζωής του να αντικρίζει τα έργα των οραματισμών του (ΔΕΗ, αξιοποίηση Ορυκτού Πλούτου, υδάτινων πόρων κ.λπ.), στην υπερήφανη αυτή Χώρα, την ΕΛΛΑΔΑ του, να εκποιούνται από τη χορεία των ΜΙΚΡΩΝ, που η δύστηνος Μοίρα τούς ανέθεσε τη διοίκηση της Χώρας!

Ο Γεώργιος Γκρος, στη μακρά δημιουργική ζωή του, «δεν επεζήτησε τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών», αλλά, κατά τον Ποιητή, «έκλεισε μέσα στην καρδιά του την Ελλάδα κι ένιωσε κάθε είδους μεγαλείο» βλέποντας με τα έργα των χειρών του τον Λαό της να αποχαιρετά τη Μιζέρια και την Ξένη Προστασία, τους μέχρι τότε μόνιμους συνοδούς του.

Με το φωτοστέφανο του Πατριώτη

Ο Γεώργιος Γκρος ανήκει στους Πατριώτες εκείνους που ουδέ στιγμή αποδέχθηκαν τη θεωρία της «Ψωροκώσταινας». Έθεσε όλη τη θέρμη της Ευφυΐας και της δημιουργικής Φαντασίας του στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας και ευδόκησε να δει την ΕΛΛΑΔΑ του και τον Λαό της να μεταβάλλονται, παρά τις αντιξοότητες της εποχής του, σε ένα Κράτος σύγχρονο και ευημερούν.

Ποια Ελλάδα εγκατέλειψε στις 23 Ιουλίου 2012 ο Γεώργιος Γκρος;

Δυστυχώς, την Ελλάδα των ΜΙΚΡΩΝ και Μικρόψυχων, που τους διακατέχει «η αγρύπνια του λαγού» εν τη αγωνία τους να μην κακοκαρδίσουν τον «ανθύπατο» Χορστ Ράιχενμπαχ και τους υπαλλήλους της «τρόικας»!

Και ο Λαός αυτής της Χώρας; Μα, το προφήτευσε εδώ και 188 χρόνια ο Εθνικός Ποιητής μας:

• «Λαέ μου, καλέ και ηγαπημένε,

πάντα ευκολόπιστε

και πάντα προδομένε…».

Αλλά ποιοι είναι οι ΜΙΚΡΟΙ που οδήγησαν τη Χώρα στο καθεστώς της Αποικίας, της Οικονομικής Υποτέλειας και της Μειωμένης Εθνικής Ανεξαρτησίας;

Η χορεία των Μικρών…

Εν αρχή ήσαν «οι αχθοφόροι μεγάλων ονομάτων», κατά τον δηκτικό χαρακτηρισμό του Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβύτερου, εν οις και ο εγγονός του «Γέρου», ένα άτομο Πολιτισμικώς μετέωρο, το οποίο λόγω συγκυριών δεν κατόρθωσε να βιώσει ούτε το Ελληνικό ούτε το Αγγλοσαξονικό ή Βορειοευρωπαϊκό πολιτιστικό πρότυπο και το «αντικατέστησε» με ένα παρηκμασμένο Κοσμοπολιτικό… θεώρημα.

Ανήκει στις περιβόητες «Φαμίλιες», ολετήρες των Δημοκρατικών και Κοινωνικών κατακτήσεων του Λαού, που δυστυχώς ο τελευταίος δεν εισάκουσε τη συμβουλή του Εθνικού του Ποιητή και, κληρονομικώ δικαιώματι, τους εμπιστεύτηκε τις τύχες του!

Ακολουθεί «κατά τάξη πρωτοτοκίας», πάντα κληρονομικώ δικαιώματι, ο ανιψιός του αρχηγέτη της Συντηρητικής Παράταξης, ο οποίος «εκών άκων» επιστρατεύτηκε προκειμένου η Παράταξη να συμμετάσχει, και πάλιν, στη νομή της Εξουσίας. Και ο Λαός τον εμπιστεύτηκε, μνήμων ίσως του έργου του Θείου του, και σήμερα γεύεται τους πικρούς καρπούς της επιλογής του.

Τ ρίτος, ο νυν primus της Εσωτερικής «Τρόικας». Η ίδια η Συντηρητική Παράταξη, σε μια προσπάθεια να αποτινάξει την κηδεμονία των «Φαμιλιών», πραγματοποιεί μια πρωτόγνωρη για τα ήθη της Κοινωνική Επανάσταση. «Καθαιρεί» τη γόνο της τρίτης, κατ' αξιολόγηση, «Φαμίλιας» και τον αναδεικνύει στην ηγεσία της. Αλλά «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρεις» διαψεύδει τις προσδοκίες της.

Επαγγέλλεται τον Πατριώτη και στην πράξη εκφράζει την αποκρουστικότερη μορφή διαγγελέα της Ξένης Προστασίας, ενώ ο Λαός βρίσκεται ante portas να κατακτήσει την Εξουσία και να υπερασπισθεί τα Συμφέροντα τα δικά του και του Έθνους.

Εν αρχή η εκποίηση…

Πέραν αυτών. Θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο εκποίησης του Δημόσιου Πλούτου, εξαφάνισης του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, και οπισθοδρομεί τη Χώρα, μεταξύ άλλων, στον τομέα των εργασιακών σχέσεων στην προ του 1909 φεουδαλική περίοδο!

Έπεται ο ολεσίπτολις, νυν ηγέτης της κατ' επίφαση «Δημοκρατικής Παράταξης». Συναυτουργός μετά των Γ. Α. Παπανδρέου του Μικρού και Γ. Παπακωνσταντίνου στη δούλωση της Χώρας στη διεθνή τοκογλυφία. Τώρα επαγγέλλεται τον «σωτήρα», αλλά αν και εμβριθής περί τα κείμενα, προφανώς αγνοεί ότι «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»!

Τελευταίον, το «Αριστερό άλλοθι». Δεν θα υπομνήσει η στήλη στον κ. Φώτη Κουβέλη ούτε τον γόο των βασανισθέντων επί 56 χρόνια (1918 - 1974) Κοινωνικών Αγωνιστών ούτε τις συνταρακτικές κραυγές των προ του Εκτελεστικού αποσπάσματος Κοινωνικών Αγωνιστών: «Πεθαίνουμε για την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την πανανθρώπινη τη Λευτεριά».

Προσφεύγει η στήλη σε δάνειο από τον «αποχαιρετισμό της ΔΗΜΑΡ» από το στέλεχός της Ευάγγελο Α. Ιντζίδη («Αυγή», 23/7/2012):

• «… Αποχωρώ μετά βδελυγμίας από το κόμμα που υποσχέθηκε να είναι Δημοκρατική Αριστερά και κατέληξε να μην είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Προβαίνω στην πράξη μου αυτή σε μια συγκυρία που θα ευνοούσε τον αυτάρεσκο αριβισμό μου. Τον απαρνούμαι στο όνομα της ανθρωπιάς μου και της λαϊκής καταγωγής. Πάω κόντρα σε μένα, γνωρίζοντας πως αυτό θα προκαλέσει την εκδικητική μήνιν εκείνων που αγάπησα και στήριξα σε κάθε κρίσιμη στιγμή τους. Αλλά δεν κάνω πίσω. Είμαι εδώ. Και δεν πρόκειται να λυγίσω μπροστά στην απάνθρωπη κακία τους. Αλλά, κι αν λυγίσω, θα λυγίσω φτύνοντάς τους στα μούτρα. Γιατί η ηθική ευθύνη για τον άνθρωπο, ο οποίος δεν είναι μέσο για τους σκοπούς άεργων όλων των πολιτικών κομμάτων, προηγείται κάθε ελευθερίας, ακόμη και της ζωής…».