Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

ΑΓΡΙΟ ΔΟΥΛΕΜΑ...

Τώρα θα χτυπηθεί η μεσαία τάξη, αλλά οι τίτλοι των εφημερίδων μέσα στην καλή χαρά!!

«Πάσα Μόντι για 50 δισ. ευρώ ανάσα στο χρέος» (ΒΗΜΑ), «Αλλη μια ευκαιρία» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), «Πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων» (ΣΥΡΙΖΑ).


Ώπα ρε μεγάλοι.. Γιατί τα νούμερα μέσα από τα οποία απεικονίζεται η πραγματικότητα άλλα λένε.. Πως για παράδειγμα σήμερα αύριο ή άντε μεθαύριο την Κυπελούχο Ισπανία θα την ρίξουν στο κουβά τους οι οίκοι ανοχής καταστώντας τα ομόλογά της σκουπίδια. Ακολουθεί η Ιταλία που για να προλάβει και να ξορκίσει το κακό τραβάει κάτι ορίζόντιες κουρές που οι Ιταλοί έχουν ήδη καραφλιάσει. Στην Πορτογαλία τα δώρα και τα επιδόματα αδειών πάνε περίπατο και στην Ιρλανδία διασώζωνται οι τράπεζες και αργοπεθαίνουν οι Ιρλανδοί.


Ανάκαμψη δεν λέει να έρθει και το δείχνουν τα νούμερα της ανεργίας.. Μάλιστα σήμερα οι Φαϊνάνσιαλ τάϊμς αναφέρονται σε ευρωπαϊκές οικονομίες με εμφανή τα σημεία αποδυνάμωσης..

Σε απλά ελληνικά το σύστημα δεν δείχνει να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του και οι εργαζόμενοι (δεν εννοώ την εργατική αριστοκρατία ούτε και τους εργατοπατέρες του κυβερνητικού συνδικαλισμού) οφείλουν να είναι προετοιμασμένοι.

Γιατί παρά τα πανηγύρια απ' τη μια και την καλλιέργεια φρούδας ελπίδας από την άλλη, τα δεδομένα δεν αφήνουν περιθώρια για επανάπαυση. Αυτό που πλασάρουν σαν την «πιο ευνοϊκή ρύθμιση», αφορά στις τράπεζες. Για το λαό είναι σφίξιμο της θηλιάς.

Και το πλέον διασκεδαστικό.. Αυτά δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους. Οι μεγαλέμποροι ήδη μιλάνε για νέα μείωση του τζίρου, οι ίδιοι βέβαια, κάνουν πως δεν βλέπουν ότι δεν καταγράφεται και η παραμικρή μείωση τιμών στην πρωτογενή παραγωγή, ψάχνουν λύση στο φορολογικό, όταν το πρόβλημα υπάρχει στην αναγκαστική επιδίωξη των καπιταλιστών να έχουν κέρδη.

Οι τιμές δεν θα πέσουν όσο κι αν πέσουν τα μεροκάματα. Κι επειδή τα κατώτερα μεροκάματα δεν μπορούν να πέσουν άλλο, χτυπιούνται ήδη οι μέσοι μισθοί, εφαρμόζεται δηλαδή η στόχευση των μονοπωλίων στις περίφημες αναδιαρθρώσεις, σ' όλα εκείνα δηλαδή όπου οι ανατροπές μπορούν να δημιουργήσουν πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Γι' αυτό η επικέντρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις, στα τρένα, στο νερό, στην ενέργεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: