Γιάννης Στουρνάρας: Γεννημένος διαπραγματευτής

Δεν πρόλαβε να υπουργοποιηθεί και τα καθεστωτικά Μίντια ξεκίνησαν την αγιογράφησή του!!

Φρουρό της ένταξής μας στο ευρωμπορντέλο της ΟΝΕ τον βαφτίζουν εκθέτοντάς τον

Αν ο λαός είχε ψηφίσει ..αλλιώς τότε ο σημερινός νέος τσάρος της Οικονομίας θα βρισκόταν ενώπιος ενωπίω με τον φυσικό του δικαστή πιθανότατα υπό την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας . Η λαϊκή ψήφος όμως όχι μόνο τον απαλλάσσει αλλά τον ενδύει με το φωτοστέφανο του εθνικού ήρωα καθώς η ομάδα του σχεδίασε την ένταξή μας στο ευρωμπορντέλο του ευρώ, δηλαδή την καταστροφή του Ελληνικού λαού..

Καμιά αξία έτσι δεν θα είχε η αναφορά στους καθεστωτικούς του τίτλους ει μη μόνο για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων ως προς τα πού είναι προσανατολισμένη η φιλοσοφία όλης της προσωπικότητάς του, έτσι ώστε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι μας περιμένει.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έχει υπάρξει σύμβουλος πρωθυπουργών, προνομιακός συνομιλητής ηγετών όπως ο Φρανσουά Ολάντ, αλλά και φίλος και συνεργάτης οικονομολόγων που έχουν βραβευτεί με Νομπέλ όπως ο Τζόζεφ Στίγκλιτς.

(αρχίζω πλέον σοβαρά να πιστεύω πως η οικονομία ως επιστήμη επινοήθηκε για την παραγωγή συστημικών υπανθρώπων των οποίων ο στόχος είναι η θεωρητική επένδυση της σύγχρονης δουλείας.. Σκεφτείτε αν δεν είχε υπάρξει ο Μαρξ τι θα είχε συμβεί..)

Ο κ. Στουρνάρας, 56 ετών, θεωρείται ιδιαιτέρα ικανός μακροοικονομολόγος. Ισως μάλιστα αυτό τον αδικεί μερικώς καθώς η οικονομική κατάρτισή του είναι πολύ μεγάλη και εκτείνεται από τα δημόσια οικονομικά έως και τα χρηματιστηριακά. Σύμφωνα με το βιογραφικό του ο νέος «τσάρος» τελείωσε το Δημόσιο Γυμνάσιο Φιλοθέης το 1974 και αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1978. Απέκτησε Master και Διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο οποίο και εργάστηκε από το 1981 έως το 1985.

Από το 1989 έως σήμερα είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την περίοδο 1986-1989 εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών σε θέματα Δημοσίων Επιχειρήσεων και Εισοδηματικής Πολιτικής και στη συνέχεια ως σύμβουλος της Τραπέζης της Ελλάδος (1989-1994) σε θέματα Νομισματικής Πολιτικής.

Ως πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Νομισματική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης (1994 έως τον Ιούλιο του 2000), το 1998 διαπραγματεύτηκε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, με φυσικό προϊστάμενο τον τότε υπουργό Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου.

Μάλιστα είχε ιδιαιτέρα αυξημένο ρόλο στον καθορισμό του ποσοστού της υποτίμησης της δραχμής τον Μάρτιο του ίδιους έτους, αλλά και στον καθορισμό της τελικής κεντρικής ισοτιμίας ένταξης στο ευρώ (340,75 δρχ.) η οποία κλείδωσε τον Ιανουάριο 2000.

Είχε χαρακτηριστεί τότε «φρουρός της ένταξης» στην ΟΝΕ καθώς για όσο διάστημα ήταν επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων είχε δείξει μεγάλη προσήλωση στην ικανοποίηση των κριτηρίων που προέβλεπε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, επικεντρώνοντας ειδικά στον πληθωρισμό.