ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ..

Κόλαση στην αγορά εργασίας προτείνει ο έτερος των τραπεζιτικών πραιτοριανών Προβόπουλος..

Μετά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ και η Τράπεζα της Ελλάδας, με την Ενδιάμεση Εκθεση Νομισματικής Πολιτικής που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, δίνει το έναυσμα για νέα κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος όποιων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, με έμφαση στην παραπέρα μείωση των μισθών και την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.

Με μια ανατριχιαστικού περιεχομένου Ενδιάμεση Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής που έδωσε στην δημοσιότητα δίνει το παράγγελμα μιας νέας επίθεσης κατά των εργασιακών δικαιωμάτων υποτιμώντας έτι περισσότερο μισθούς και συντάξεις!!

Δια της Έκθεσης αφού θριαμβολογεί για την εφιαλτική συμφωνία της 21ης Φλεβάρη 2012, που οδήγησε στην υπογραφή του δεύτερου μνημονίου, κάνει λόγο για «ένα συνεκτικό και λεπτομερές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογή, στηριγμένης στον περιορισμό των δαπανών και στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, για αποκρατικοποιήσεις και για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα και στις αγορές προϊόντων και εργασίας, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα».

Εμμεσα, η ΤτΕ ζητάει θρασύτατα για λογαριασμό της τάξης που υπηρετεί, μεγαλύτερη ακόμα πυγμή σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού, επειδή με τους αγώνες τους καθυστέρησαν μέτρα και ανατροπές.

Οπως διαπιστώνει, στην εφαρμογή του 1ου μνημονίου «έλειπε η βούληση για αποφασιστικά μεταρρυθμιστικά βήματα» και τα μέτρα που εφαρμόστηκαν «αντιμετωπίστηκαν ως επιταγές των δανειστών και όχι ως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που δεν είναι δυνατό να αναβληθούν χωρίς καταστροφικές επιπτώσεις».

Δια της Εκθεσης χαιρετίζεται επίσης η δημιουργία της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου τον προηγούμενο Νοέμβρη και προτάσσεται η ανάγκη της καθολικής συσπείρωσης των καθεστωτικών ανδρεικέλων στο τσάκισμα του οργανωμένου λαϊκού κινήματος έτσι ώστε να επιβληθούν δια πυρός και σιδήρους τα νέα μέτρα..

«Η εξέλιξη αυτή απέδειξε με τον πιο πειστικό τρόπο τη σημασία που έχει η συναίνεση και συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων μπροστά στις ιστορικά πρωτοφανείς προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε».

Αλλά ο Προβόπουλος ορμά ως ταύρος σε υαλοπωλείο στην εκτελεστική εξουσία διατάσσοντάς την ως προς τα εξής:

-- Συνέχεια, η οποία «πρέπει πάση θυσία να εξασφαλιστεί». Προσθέτει επίσης, ότι «το πρόγραμμα πρέπει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα σε όλη τη διάρκεια της ισχύος του, μέχρι το 2015, αλλά και μετά...». Το «μετά» βέβαια παραπέμπει στο 2042 (!), όταν και λήγουν τα νέα ομόλογα που εκδόθηκαν στα πλαίσια της απομείωσης του κρατικού χρέους.

-- Διοικητική αποτελεσματικότητα, όπου και γίνεται λόγος για «κρατικιστικές αντιλήψεις και πελατειακές σχέσεις», οι οποίες «έχουν εκθρέψει κεκτημένα συμφέροντα και συντεχνιακές επιδιώξεις». Πρόκειται για «ευγενή» πρόλογο στο πογκρόμ απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων - 150.000 ο αριθμός μέχρι το 2015 - που προωθούν, αλλά και τη νομοθετική κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.

-- Αποκατάσταση εμπιστοσύνης, δεδομένου ότι «η εφαρμογή του προγράμματος πρέπει να αποπνέει αδιαμφισβήτητη αποφασιστικότητα για να πείσει τις αγορές και τον ελληνικό λαό, ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν, ότι η έξοδος από την κρίση είναι εφικτή και ότι η ανάκαμψη θα είναι η αρχή μίας νέας αναπτυξιακής πορείας πάνω σε υγιείς βάσεις».