Δεν πα' να λένε...
Δεν πά’ να ’χει περάσει θεριζοαλωνιστική πάνω από αμοιβές και δικαιώματα. Δεν πά’ να μετράει κάθε οικογένεια δύο ανέργους, κι ας είχε δεσμευτεί ο καλογυμνασμένος (στα ψεύδη) κ. Παπανδρέου ότι έλαβε τα μέτρα του, ώστε σε κάθε σπίτι μόνο ένας να παραδίδεται στην ανεργία. Δεν πά’ να ’χουν κόψει οι εννιά στους δέκα τις πολυτέλειες, φροντιστήριο για τα παιδιά (το κατέστησε άλλωστε περιττό η λίαν επιτυχημένη κ. Διαμαντοπούλου), ένα βοήθημα στον παππού και τη γιαγιά που παίρνουν - δεν παίρνουν σύνταξη για σαράντα χρόνια δουλειά, σινεμαδάκι, θέατρο, κάνα βιβλίο μια στο τόσο. Δεν πά’ να μας αντιμετωπίζουν σαν παρίες της ηπείρου τους οι Ευρωπαίοι, πεπεισμένοι από τις λαϊκές φυλλάδες τους ότι αυτά που μας δανείζουν οι κυβερνήσεις τους, με τα ωραία τους τα επιτόκια και τους προσβλητικούς πολιτικούς τους όρους, τα στερούνται οι ίδιοι. Δεν πά’ να ’χει δείξει απίστευτη αντοχή ο κόσμος, κι ας τον πετροβολούν ξένοι και δικοί σαν γονιδιακώς λαμόγιο και σαν παράσιτο από κούνια...
Δεν πά’ να αναγνωρίζουν τις βαρύτατες θυσίες μας οι πρωθυπουργοί μας, απελθόντες, νυν και επερχόμενοι, με δάκρυα στα μάτια και μέλι στα χείλη. Δεν πά’ να ξοδεύουν επαίνους για το θυσιαστικό μας πνεύμα η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Ρεν, ο Γιουνκέρ, ο Μπαρόζο. Δεν πά’ να λένε όλοι τους ότι το σκοινί της ελληνικής αντοχής τεντώθηκε πολύ και δεν πρέπει να το τραβήξουν άλλο, γιατί θα σπάσει και «θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη». Δεν πά’ να συμφωνούν ότι τέτοια λιτότητα δεν επιβλήθηκε ποτέ αλλού διά νόμου, ότι τέτοια επίθεση δεν την έχει υποστεί κανένας άλλος λαός της αλληλέγγυας και συνεταιρικής και συμμαχικής Ευρωπαϊκής Ενωσης...
Ο,τι κι αν λένε αυτοί, όσα κι αν τραβάμε εμείς, Ράιχενμπαχ, Τόμσεν, Μορς και λοιποί, άλλα σχεδιάζουν κι άλλα κηρύσσουν, αυθεντικοί επικυρίαρχοι που δεν μπαίνουν καν στον κόπο της διπλωματίας, ν’ αφήσουν δηλαδή να τα πουν αυτά κάποιοι πολιτικοί, κάποιοι Ελληνες. Ακόμα, σαν παχυλότατα αμειβόμενους τους υπολογίζουν τους Ελληνες, εξού και τα νέα μαχαίρια που τροχίζουν. Και σαν να ζουν στην κοιλάδα με τα απεριόριστα δικαιώματά τους μετράνε, εξού και οι απαιτήσεις τους για νέες μειώσεις, στα επίπεδα λέει της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας όπου όμως τα προς το ζην κοστίζουν πολύ λιγότερο απ’ ό,τι εδώ. Και επειδή τάχα είναι ψυχροί γραφειοκράτες και αντικειμενικοί τεχνοκράτες, επειδή δεν παίζουν με τα στοιχεία και δεν διαχειρίζονται τους αριθμούς σαν τους αχρείους Ελληνες, για να περάσει το καινούργιο τους σεναριάκι, το εμπλούτισαν με ολίγην φαντασία και παρουσίασαν σαν τωρινά οικονομικά μεγέθη τα καλοκαιρινά, τα περυσινά, ενώ όλα άλλαξαν - κι άλλαξαν εις βάρος μας. Ε, θα το ξεπεράσουν κι αυτό. Θα πουν ότι και τώρα, και πάντα, οι αχρείοι Ελληνες φταίνε. Που κόλλησαν δημιουργική λογιστίτιδα σε ποιους, στους άγιους των αριθμών, τους οσιομάρτυρες, που έμπλεξαν μ’ εμάς τους αμαρτωλούς και πολεμούν να μην τους χαλάσουμε...
πηγή Καθημερινή
Tου Παντελή Μπουκάλα
Δεν πά’ να ’χει περάσει θεριζοαλωνιστική πάνω από αμοιβές και δικαιώματα. Δεν πά’ να μετράει κάθε οικογένεια δύο ανέργους, κι ας είχε δεσμευτεί ο καλογυμνασμένος (στα ψεύδη) κ. Παπανδρέου ότι έλαβε τα μέτρα του, ώστε σε κάθε σπίτι μόνο ένας να παραδίδεται στην ανεργία. Δεν πά’ να ’χουν κόψει οι εννιά στους δέκα τις πολυτέλειες, φροντιστήριο για τα παιδιά (το κατέστησε άλλωστε περιττό η λίαν επιτυχημένη κ. Διαμαντοπούλου), ένα βοήθημα στον παππού και τη γιαγιά που παίρνουν - δεν παίρνουν σύνταξη για σαράντα χρόνια δουλειά, σινεμαδάκι, θέατρο, κάνα βιβλίο μια στο τόσο. Δεν πά’ να μας αντιμετωπίζουν σαν παρίες της ηπείρου τους οι Ευρωπαίοι, πεπεισμένοι από τις λαϊκές φυλλάδες τους ότι αυτά που μας δανείζουν οι κυβερνήσεις τους, με τα ωραία τους τα επιτόκια και τους προσβλητικούς πολιτικούς τους όρους, τα στερούνται οι ίδιοι. Δεν πά’ να ’χει δείξει απίστευτη αντοχή ο κόσμος, κι ας τον πετροβολούν ξένοι και δικοί σαν γονιδιακώς λαμόγιο και σαν παράσιτο από κούνια...Δεν πά’ να αναγνωρίζουν τις βαρύτατες θυσίες μας οι πρωθυπουργοί μας, απελθόντες, νυν και επερχόμενοι, με δάκρυα στα μάτια και μέλι στα χείλη. Δεν πά’ να ξοδεύουν επαίνους για το θυσιαστικό μας πνεύμα η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Ρεν, ο Γιουνκέρ, ο Μπαρόζο. Δεν πά’ να λένε όλοι τους ότι το σκοινί της ελληνικής αντοχής τεντώθηκε πολύ και δεν πρέπει να το τραβήξουν άλλο, γιατί θα σπάσει και «θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη». Δεν πά’ να συμφωνούν ότι τέτοια λιτότητα δεν επιβλήθηκε ποτέ αλλού διά νόμου, ότι τέτοια επίθεση δεν την έχει υποστεί κανένας άλλος λαός της αλληλέγγυας και συνεταιρικής και συμμαχικής Ευρωπαϊκής Ενωσης...
Ο,τι κι αν λένε αυτοί, όσα κι αν τραβάμε εμείς, Ράιχενμπαχ, Τόμσεν, Μορς και λοιποί, άλλα σχεδιάζουν κι άλλα κηρύσσουν, αυθεντικοί επικυρίαρχοι που δεν μπαίνουν καν στον κόπο της διπλωματίας, ν’ αφήσουν δηλαδή να τα πουν αυτά κάποιοι πολιτικοί, κάποιοι Ελληνες. Ακόμα, σαν παχυλότατα αμειβόμενους τους υπολογίζουν τους Ελληνες, εξού και τα νέα μαχαίρια που τροχίζουν. Και σαν να ζουν στην κοιλάδα με τα απεριόριστα δικαιώματά τους μετράνε, εξού και οι απαιτήσεις τους για νέες μειώσεις, στα επίπεδα λέει της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας όπου όμως τα προς το ζην κοστίζουν πολύ λιγότερο απ’ ό,τι εδώ. Και επειδή τάχα είναι ψυχροί γραφειοκράτες και αντικειμενικοί τεχνοκράτες, επειδή δεν παίζουν με τα στοιχεία και δεν διαχειρίζονται τους αριθμούς σαν τους αχρείους Ελληνες, για να περάσει το καινούργιο τους σεναριάκι, το εμπλούτισαν με ολίγην φαντασία και παρουσίασαν σαν τωρινά οικονομικά μεγέθη τα καλοκαιρινά, τα περυσινά, ενώ όλα άλλαξαν - κι άλλαξαν εις βάρος μας. Ε, θα το ξεπεράσουν κι αυτό. Θα πουν ότι και τώρα, και πάντα, οι αχρείοι Ελληνες φταίνε. Που κόλλησαν δημιουργική λογιστίτιδα σε ποιους, στους άγιους των αριθμών, τους οσιομάρτυρες, που έμπλεξαν μ’ εμάς τους αμαρτωλούς και πολεμούν να μην τους χαλάσουμε...
πηγή Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου