Η Προλεταριοποίηση της Μεσαίας Τάξης

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Είναι πλέον σίγουρο, ότι στο άμεσο μέλλον φόρους θα πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι, αυτοί που έχουν εργασία, και οι Μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες δεν έχουν την πολυτέλεια να απειλήσουν με μεταφορά της έδρας τους σε Κίνα, Ινδία ή άλλη χώρα “Ευκαιρίας”.

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος αποδυνάμωσης του κράτους, με άλλοθι τη μείωση του “Κόστους Λειτουργίας” του».

U. Beck: Τι είναι παγκοσμιοποίηση 1999


Μετά από τη συστηματική κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το ότι βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νεοφεουδαρχική ή ακόμα και προς μια νεοδουλοκτητική κοινωνία, μόνο αφελείς ή ανόητοι, δεν μπορούν να δουν. Όπως έγραφε στις 15.10. του 2011 ο Ν. Ξυδάκης στην Καθημερινή «Το φαινόμενο της πληβειοποίησης της μεσαίας τάξης, δεν είναι μόνο ελληνικό, συμβαίνει, με άλλη ένταση, και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Ο διακεκριμένος πολιτικός φιλόσοφος John Gray το διατύπωσε ως εξής: Η μεσαία τάξη συνιστά μια πολυτέλεια την οποία ο καπιταλισμός δεν είναι πια σε θέση να πληρώνει». Με λίγα λόγια, η μεσαία αστική τάξη, εκείνη δηλαδή που κατέλυσε τη φεουδαρχία και δημιούργησε τον καπιταλισμό και τη δημοκρατία, η ραχοκοκαλιά, όπως λέγανε πολλοί μέχρι πρόσφατα, του συστήματος, «έκανε το χρέος της απέναντι στην κοινωνία. Την ευχαριστούμε γι αυτό, τώρα όμως μας κοστίζει πολύ και μπορεί να ξαναγυρίσει εκεί απ’ όπου ήρθε».


Σύμφωνα με τη συντηρητική Γερμανική εφημερίδα «Die Welt», 4,25 εκατομμύρια γερμανών, κυρίως γυναικών, που εργάστηκαν επί 45 χρόνια σε συνθήκες μερικής απασχόλησης (minijobs) παίρνουν σύνταξη 139,95 ευρώ. Σε λίγα χρόνια, στην κατηγορία αυτή θα υπαχθούν πάνω από δέκα εκατομμύρια, οι λεγόμενοι δικαιούχοι του Hartz IV, εργαζόμενοι των 400 ευρώ, οι οποίοι έχουν ήδη ξεπεράσει τα 7 εκατομμύρια και η τάση είναι ανοδική. Με τα μέτρα αυτά η γερμανική κυβέρνηση επιτυγχάνει δυο πράγματα. Μειώνει στατιστικά το ποσοστό ανεργίας και φυσικά το μισθολογικό κόστος. Για τους Ελληνες που απορούν, πως είναι δυνατό να ζουν Γερμανοί με 139,95 ευρώ ή ακόμα και με 400 ευρώ μηναίο εισόδημα, οι Γερμανοί έχουν εφεύρει το σύστημα των επιδοτήσεων(επιδότηση ενοικίου, ρουχισμού, διατροφής, κ.λ.π.). Ετσι έμμεσα, το πραγματικό εισόδημα μπορεί να ανέρχεται στα 800 και 1000 ευρώ αλλά στο σπίτι μπαίνουν σε ρευστό 139,95 ή 400 ευρώ, που σημαίνει πως οι δικαιούχοι, απ’ τη μια είναι ευχαριστημένοι κι απ’ την άλλη υποχρεωμένοι προς το κράτος με το δήθεν «κοινωνικό δίχτυ φτώχειας». Το τι παιδεία, υγεία, κ.λ.π. μπορεί μια οικογένεια να προσφέρει στα παιδιά της με τέτοια εισοδήματα είναι εύκολο να το εικάσει κάποιος. Ηδη ο ΟΗΕ κατηγόρησε επισήμως τη Γερμανική κυβέρνηση ότι έχει ένα από τα πιο ταξικά εκπαιδευτικά συστήματα στην Ευρώπη, όπου το ποσοστό των φοιτητών από εργατικές οικογένειες δεν ξεπερνά το 6%. Εκεί θέλουν να οδηγήσουν και τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Όλα τα μέχρι σήμερα μέτρα και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο στη χώρα μας, όπου αυξάνεται ο φορολογικός συντελεστής στα χαμηλά εισοδήματα και πέφτει στα εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ, είναι ενδεικτικά αυτής της συγκεκριμένης στρατηγικής προλεταριοποίησης του μεγαλυτέρου μέρους των Ελλήνων.
Όταν οι Γερμανοί, με ρεκόρ εξαγωγών 500 δις το 2011 (το μεγαλύτερο στην ιστορία τους) και με τα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού από το 1950, ανέχονται μείωση του βιοτικού τους επιπέδου με ζητωκραυγές γιατί τους δίνουν σαν ελεημοσύνη (και όχι σαν δικαίωμα) μερικά ψίχουλα απ’ τα κλεμμένα του Νότου, με το δίκιο τους διαμαρτύρονται για τους Ελληνες με τους «παχυλούς» μισθούς.
Το ότι οι εκατομμυριούχοι στη Γερμανία αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια κατά 200.000 και ανέρχονται ήδη στις 800.000, όπως θριαμβολογούν τα γερμανικά ΜΜΕ, φαίνεται να μην απασχολεί τους γερμανούς νεοπρολετάριους ή τους έπεισαν να μην τους απασχολεί γιατί καθημερινά τους δείχνουν τους «τεμπέληδες τους Νότου», που ζουν δήθεν εις βάρος τους, όπως έχουν πεισθεί οι Ελληνες απ’ τα δικά μας ΜΜΕ, πως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκείνοι που ζουν εις βάρος μας και όχι οι εργοδότες τους, που με τα νέα μέτρα ασυδοσίας ζουν μέσα στην τρελή χαρά.