Μιχελάκης Λοβέρδος Μανδρέκας

Η ιδεολογική ασυλία (ΝΔ)και το άσυλο των καθεστωτικών ανιάτων..

Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο

Χθες η ΝΕΤ ήταν πολιτικά χορταστική.. Η φίλη μου η Έλλη Στάη είχε όλο το φάσμα των πολιτικών συχνοτήτων επί των οποίων φιγουράριζαν ηδονικοί σφαγείς (Λοβέρδος) εν δυνάμει εκδοροσφαγείς (Μιχελάκης ο συγκεκριμένος είναι και μειωμένης αντίληψης) δυσλεκτικοί εκπρόσωποι τύπου (Μανδρέκας) και ο πολιτικά ξεπλυμένος κόκκινος στο λευκό και απρόσωπο καθεστώς Αλέξης Τσίπρας, για να μας συμπληρώνει με το ροζ τα παλ χρώματα που μας έλλειπαν από το πολιτικό μας μουσαμά.

Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να σας αφηγηθώ όλους τους διαλόγους γιατί εκεί κατά το ήμισυ της παραγωγής αισθάνθηκα ναυτία και παραιτήθηκα κάθε δικαιώματός μου στην θέασή της. Ηττήθηκα κατά κράτος. Από τις αλλεπάλληλες βολές πολιτικού θράσους του κομψευόμενου δανδή αρχικώς, (Λοβέρδος) ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ διατύπωσε ευθέως το εξής ασύλληπτο:

"Πως αν κατά την διάρκεια αυτού του έτους δεν αποδεχθούμε τον οικονομικό και κατ’ επέκταση βιολογικό και κοινωνικό μας ακρωτηριασμό τότε δεν του απομένει ετέρα λύση από το να επιτεθεί στο κράτος προνοίας!!" Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο παρερμηνειών προσδιόρισε ακριβώς τι εννοεί. Ότι έχει απομείνει έστω και σε υποτυπώδη μορφή.. "Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση και υποδομές του τύπου Λιμάνια".

Όχι ο Μανδρέκας (ΚΚΕ) δίπλα του αν και του δόθηκε πεδίο δόξης λαμπρό να τον λιανίσει, άρχισε δια καφενειακών επιχειρημάτων να ψελλίζει κάτι περί της αρπαγής ή της αρπαχτής δεν πολυκατάλαβα, των νοσοκομειακών αποθεματικών, αποδεικνύοντας πως δεν τον "είχε".. Κι αφού δεν τον είχε δεν αντελήφθην γιατί δεν τον εγκατέλειπε  στην υπεροψία της βλακείας του έτσι ώστε να εκτεθεί έτι περισσότερο.. 

Κάτι που έκανε προσωρινά και φρονιμως ποιώντας στην φάση αυτή ο Μιχαλάκης (ΝΔ).. Δυστυχώς όμως δεν συγκρατήθηκε.. Θεώρησε εσφαλμένα ότι ο συνεταίρος της συγκυβέρνησης  περιήλθε σε θέση δεινή κι αποφάσισε να τον υπερασπίσει δια παιδαριωδών επιχειρημάτων επιτιθέμενος στον Μανδρέκα, όταν αυτός ως μη όφειλε του παραχώρησε ομαλό έδαφος να διαβεί, εμμένοντας απλώς στο περί των νοσοκομείων ερώτημα, που είχε όμως ήδη απαντηθεί κυνικά από τον κομψευόμενο δανδή.  Μύλος!

Και εν μέσω των ασύμμετρων περιστροφών (του μύλου) ακούστηκε αίφνης ο Μιχελάκης να απαντά εκτός θέματος, εκτός στούντιο, εκτός γηπέδου Αγίας Παρασκευής και πιθανότατα εκτός στρατόσφαιρας στον Μανδρέκα, πως η "ιδεολογική ασυλία" έλαβεν τέλος, προκαλώντας ένα ανθυπομειδίαμα στον μόνο νοήμονα της ομήγυρης, τον Κύρτσο και τον Μανδρέκα να καταπίνει την γλώσσα του, γιατί αλλιώς πως, δεν ήμουν σε θέση να εξηγήσω κάποιες άναρθρες κραυγές πανικού.

Στην αντίθετη περίπτωση θα τον ακούγαμε ευκρινώς άπαντες να υπενθυμίζει νηφάλια στον προβοκάτορα, ότι «ιδεολογική ασυλία» κατέχει εκείνος που είναι σε θέση για παράδειγμα να εκδίδει πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων για τους πολιτικούς του αντιπάλους, ή να τους υποχρεώνει σε μεσαιωνικά βασανιστήρια για να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας ή αποκήρυξης των ιδεών τους και εν προκειμένω εκείνων του κ. Μανδρέκα. Όπως επίσης «ιδεολογική ασυλία» διαθέτει εκείνος που τη συνδρομή των Γερμανοτσολιάδων και των Άγγλων εποίκων στέφθηκε νικητής του πολέμου κατά των Ελλήνων το 1949 για να γράψει κατά πως γουστάριζε αυτός την ιστορία μιας μαύρης περιόδου και της φαιάς που ακολούθησε.

Κατόπιν αυτών και με τον Τσίπρα να ψελλίζει για λόγους προεκλογικού εντυπωσιασμού κάτι πως "πρώτα ο λαός και έπειτα οι τοκογλύφοι" δευετερόλεπτα πριν ημιλιπόθυμος εγκαταλείψω, άκουσα πανικόβλητο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ  να το επιδιορθώνει σαν να αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί στο τοκογλυφικό καθεστώς για την παρεκτροπή του, δηλώνοντας πως:

«Ρε αδερφοί δεν είμαστε μπαταχτσήδες περιμένετε να ορθοποδήσουμε και θα πληρώσουμε εμείς τα συνήθη ύποπτα ζώα τα φέσια που σας έβαλε το αριστοκρατικό μας κηφηναριό.»

Το τελευταίο δεν το είπε πλην όμως το εννόησε σαφώς.

Εκεί διέκοψα την σχέση μου με την τηλοψία. Την έκλεισα και βγήκα από τον θάλαμο τοξικών πολιτικών αερίων στο μπαλκόνι να αναπνεύσω λίγο καθαρό ανοιξιάτικο αγέρα προσευχόμενος τω αγνώστω θεώ να φανεί φιλεύσπλαχνος έναντι της τύχης αυτού του λαού.. Ή μήπως εμπρός στην βλακεία για τις πολιτικές του επιλογές, ετράπη και αυτός σε άτακτη φυγή και μας έχει εγκαταλείψει δια παντός..