Υπό την αβάσταχτη μοναξιά "του είναι" ενός Εφιάλτη, ή Πήλιου Γούση ή ενός Τσολάκογλου παρακολούθησαν οι φερόμενοι και ως επίσημοι την παρέλαση της Αθήνας!!
Περιχαρακωμένοι από τους πραιτοριανούς τους παρακολούθησαν στην Αθήνα την παρέλαση πριβέ σαν να μετείχαν σε διαστροφικά όργια του αριστοκρατικού κηφηναριού σε club των βορείων ή νοτίων προαστίων.
Μια παρέλαση το χρονικό μήκος της οποίας δεν υπερέβη τα τριάνταπέντε λεπτά κατά την διάρκεια των οποίων το άγχος σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των μέτρων ήταν έκδηλο στα πρόσωπα των φερόμενων και ως επισήμων. Γιατί γνώριζαν και γνωρίζουν πως ανά πάσα στιγμή μπορεί από μια σπίθα να γίνουν όλα παρανάλωμα του λαϊκού πυρός.
Έτσι απελπιστικά μόνοι με ελάχιστους και κατ’ επιλογή του καθεστώτος προνομιούχους Έλληνες απέναντί τους, ο φερόμενος και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο τραπεζίτης που κατά δήλωσή του είναι ο πρωθυπουργός της χώρας και σύσσωμο το διορισμένο από την Κομαντατούρ υπουργικό συμβούλιο, υποκλίνονταν θεατρικά ενώπιον των σημαιοφόρων των στρατιωτικών τμημάτων, επιδεικνύοντας έναν σκηνικό σεβασμό στο ένα εκ των δύο συμβόλων –το άλλο είναι το σύνταγμα- που έχουν κατακουρελιάσει.
Αηδία. Εμετική αποστροφή, ήταν τα συναισθήματα των αποκλεισμένων εκτός του φρουρίου των Αθηνών τα τείχη του οποίου άρχιζαν από το Ζάππειο εξακολουθούσαν προς την Φιλελλήνων, συνέχιζαν από την Βουκουρεστίου και διά μέσου της Κανάρη κατέληγαν στο Ζάππειο ξανά αφού διαπερνούσαν όλη την Ηρρώδου του Αττικού.
Παρ’ όλ’ αυτά στην περίμετρό του δεν έλειψαν τα επεισόδια τα οποία μπορεί να ήταν μειωμένης έντασης λόγω και της μειωμένης λαϊκής προσέλευσης, ήταν ωστόσο χαρακτηριστικά της λαϊκής οργής. Επειδή παρά την απόσταση που τους χώριζε από την πολιτική αλητοελιτοκρατία αλλά και του γεγονότος πως μεταξύ τους ήταν αδύνατη η οπτική επαφή, τα συνθήματα που ακούγονταν ξεκάθαρα συμπυκνώνονταν στο εξής ένα: «Προδότες»..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου