Αυτός είναι ο καπιταλισμός

Του Γιώργου Φλωράτου

Πριν από λίγες μέρες ανακλήθηκαν οι άδειες λειτουργίας των δύο μεγαλύτερων ιδιωτικών εταιρειών προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας. Από τη μία, χρέη που ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ σε ΔΕΗ και ΔΕΣΜΗΕ, «φέσια» σε συνεργάτες, εμπλοκή της Αρχής που καταπολεμά το «ξέπλυμα μαύρου χρήματος», εμβάσματα στην Ελβετία, εξαγορές από ρωσοαραβικά επενδυτικά συμφέροντα και ανοχή από τις αρμόδιες αρχές μέχρι που «έφτασε ο κόμπος στο χτένι».

Από την άλλη, ...καταγγελίες των δύο εταιρειών ότι η κυβέρνηση «κλείνει» την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, ότι οι «στρεβλώσεις» τις αδίκησαν και ότι τους χρωστάνε έως και 340 εκατ. ευρώ!

Μέχρι χτες, οι παράγοντες αυτής της πανάκριβης, άδικης και λαίμαργης καπιταλιστικής ενεργειακής αγοράς, επιχειρηματίες, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, «ανεξάρτητες» Αρχές, κρατικοί φορείς, επαινούσαν τους πρωτοπόρους του ανοίγματος της λιανικής, εξήραν τα οφέλη για τους καταναλωτές και «ευλογούσαν» τις εξελίξεις. Τώρα μιλάνε για εξέλιξη που ...δεν ξαφνιάζει, τους φταίνε κι αυτών οι «στρεβλώσεις» και τρέμουν μη και ...παρεξηγηθεί η πολιτική που παραδίδει την ενέργεια στους ιδιώτες.

Αυτός είναι ο καπιταλισμός, όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν. Αρπαγες από τη φύση τους είναι οι καπιταλιστές, που εκμεταλλεύονται ανθρώπους και πλουτοπαραγωγικές πηγές, πρόσωπα και καταστάσεις, «ευκαιρίες» και «παράθυρα», φίλους και αντιπάλους.

Τα τελευταία 12 χρόνια, δεν υπήρξε μήνας που να μη λήφθηκε κάποια απόφαση για την αγορά ενέργειας, προκειμένου οι εμπλεκόμενοι να σιγουρέψουν τα υπέρογκα κέρδη τους. Μόνο που είναι μεγάλα τα αντιτιθέμενα συμφέροντα. Αυτό και μόνο εξηγεί το γεγονός ότι, ακόμη κι όταν ορισμένοι έχαναν σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο από τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς και το θεσμικό πλαίσιο, κάποιοι άλλοι από το σινάφι των επιχειρηματιών της ενέργειας, κέρδιζαν πολλά. «Νόμιμα»... Και μετά από λίγο καιρό, άλλαζε η σειρά, προκειμένου στο τέλος να μην «αδικηθεί» κανείς, αλλά να μπορεί να φωνάζει για το πόσο «αδικημένος» είναι.

Κάποιοι, για να θολώσουν τα νερά, κάνουν λόγο για «αξιόπιστο» και μη κεφάλαιο, για «σωστούς» επιχειρηματίες και «απατεώνες». «Σιγά τα αίματα», λέει ο λαός. Σε μια κοινωνία που βασικός νόμος για την εξέλιξή της είναι το κέρδος και εμφορείται από τις αρχές του επιχειρηματικού ανταγωνισμού, που αναπόφευκτα οδηγεί κάποιους στην καταστροφή, ενώ κάποιοι άλλοι κερδίζουν σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας, «αξιόπιστος» και «σωστός» είναι αυτός που μπορεί και κερδίζει.

Και κερδίζει από παντού. Πρώτα και κύρια από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Και μαζί άλλες ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές, δημόσιες συμβάσεις, χρήσεις γης, δανεικά κι αγύριστα, υπόγειες συμπράξεις, ευνοϊκές ρυθμίσεις, αδειοδοτήσεις, παρασκηνιακές συνεννοήσεις και πάει λέγοντας. Ετσι γίνονται οι δουλειές. 

Αυτός είναι το σύστημα, όπου όλοι ξέρουν ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτή η κοινωνία των κεφαλαιοκρατών και οι αξίες της. Συσσώρευση κεφαλαίων και υπερκέρδη για τους καπιταλιστές, και για όλους τους άλλους άγρια λιτότητα, χρέη και μνημόνια που οδηγούν σε συνεχή χειροτέρευση της θέσης τους στην κοινωνία. Γι' αυτό δεν υπάρχει γιατριά και εγγύηση καμία. 

Ο εργάτης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης, τελικά ο λαός, μόνο μια λύση έχει. Να ανατρέψει το κεφάλαιο και τη σαπίλα του, να έρθει στην εξουσία, να ξαναπάρει πίσω ό,τι του κλέβουν.