Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Κάποια στιγμή θα γίνουν εκλογές.. Ή μήπως όχι!!!

Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου


Όχι δεν εκπλήσσονται από το ξόμπλιασμα, τα γιούχα ,τους συριγμούς και το δημόσιο φραστικό μαστίγωμα των θυμάτων της πολιτικής τους.


Κι αν παριστάνουν τις έκπληκτες παρθένες επί της τηλοψίας, ο λόγος εντοπίζεται στην αποφυγή των χείριστων. Τρέμουν για το τομάρι τους επειδή καλά γνωρίζουν πως ο λαός δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει παρά μόνον τις αλυσίδες του..
Φυσικό επακόλουθο ήταν..



Από τη στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζεται σαν χρεοκοπημένη επιχείρηση, είναι αναμενόμενο πως και το πολιτικό της προσωπικό, και συγκεκριμένα τα ανδρείκελα της μαύρης τριμερούς ή τριλάτεραλ που την διαφεντεύουν, θα έχει την τύχη που περιμένει τις διοικήσεις και τα συμβούλια, όλων των υπό εκκαθάριση επιχειρήσεων.
Όμως οι χώρες δεν είναι επιχειρήσεις.


Ύφαλο που παρέκαμψε δια της υπεροψίας του άριστου τεχνοκράτη χαρτογράφου ο -πλην της αριστεράς- συγκυβερνητικός εσμός και εξακολούθησε την ρότα του με πυξίδα τις συντεταγμένες του ΔΝΤ της ΕΕ και των Ναζί τοκογλύφων κατακτητών από την Μπούντεσμπανγκ.


Για να προσαράξουν στην ήδη καταγραφείσα χρεοκοπία του λαού, ανεξαρτήτως του αν αυτοί εξακολουθούν να παραπλανούν αναφερόμενοι στην σωτηρία του καραβιού το οποίο οσονούπω θα καταστεί ένα άδειο κουφάρι.


Συσχετίζοντας έτσι την χώρα με επιχείρηση, αυτομάτως συσχέτισαν και τους εαυτούς τους με τα μέλη ενός διοικητικού συμβουλίου που καταντά υπόλογο στον διορισμένο από τους πιστωτές επίτροπο.


Συνέπεια αυτού ήταν να απομακρυνθούν οριστικά της νομιμοποίησης η οποία συνεπάγεται της λαϊκής εντολής για την εκλογή τους.


Στο ΠΑΣΟΚ ήδη αντιλαμβάνονται έντρομοι τι ακριβώς σημαίνει η μετατροπή της χώρας σε πτωχευμένη επιχείρηση, η εκχώρηση της κυριαρχίας της και η παράδοση της λαϊκής εντολής σε Παπαδήμους, Τόμσεν, Τράα και λοιπούς μάνατζερ τοκογλύφους εκ της Εσπερίας:


Η απλή πάλαι ποτέ κυκλοφορία στον δρόμο κατέστη δισεπίλυτο πρόβλημα, η συνάντηση με τους πάλαι ποτέ ψηφοφόρους τους γρίφος, και εν γένει η δημόσια παρουσία τους μαθηματική εξίσωση, αφού το πολιτικό και κοινωνικό τίμημα , καθίσταται επαχθές.


Απόδειξη οι δημοσκοπήσεις, που όσο και αν σε προσωπικό επίπεδο τις θεωρώ εκ προοιμίου αναξιόπιστες, εμπάς περιπτώσει κάποιες από αυτές απεικονίζουν παραστατικότατα την πολιτική χρεοκοπία του ενός –του βασικού- από τους πόλους της σημερινής υπαγορευμένης από τους δυνάστες τραπεζίτες κυβέρνησης.


Απεικονίζουν επίσης και το δίχως άλλο, και την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία τη συμπολιτευόμενη... αντιπολίτευση της Ν.Δ. Προφανώς και ο Καρατζαφέρης έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι και οι κωλοτούμπες έχουν τα όριά τους γιατί κατά την τελευταία επανέρχεσαι ως φυσική συνέπεια στην αρχική θέση του κύκλου σου.


Η χώρα, όσο και αν το επιθυμούν οι τραπεζίτες, δεν είναι επιχείρηση. Παρά ταύτα διαθέτει μετόχους και αυτοί δεν είναι ούτε οι ομολογιούχοι ούτε οι πιστωτές ούτε οι τοκογλύφοι. Είναι ο λαός της.


Αυτό ακριβώς, είναι το όρος επί του οποίου θα αναρριχηθούν όλοι όσοι σχεδιάζουν κυβερνήσεις αρίστων υπό Παπαδήμους ή όσοι ελπίζουν να ξεχαστεί η συμβολή τους στην καταστροφή αλλάζοντας απλώς ηγεσία...


Αυτό ακριβώς είναι το όριο η πολυ-αποτυπωθείσα κόκκινη γραμμή που δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να υπερβούν οι εταιρικοί (γερμανικοί) σχεδιασμοί για την εγκατάσταση ανδρεικέλων στις κυβερνητικές θέσεις. Κάποια στιγμή θα γίνουν εκλογές... Ή μήπως όχι;