Νέα μέθοδος! Ο γιατρός δεν «πληρώνεται» σε ευρώ αλλά σε χρυσές λίρες!

Αν θες ν' αλλάξουν τα πράγματα άλλαξέ τα εσύ!!

Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου

Και ορθά πράττει ο γιατρός έναντι όλων εκείνων που έπασχαν από εθελούσιο στραβισμό όταν το σύστημα του νεοφιλελευθερισμού εμφάνιζε στην προμετωπίδα του την επιγραφή "το κόστος στον χρήστη"!

Φυσικά και δεν αναφέρομαι στον βιομηχανικό εργάτη ή τον οικοδόμο και εν γένει τον άνθρωπο του καθημερινού χειρονακτικού μόχθου.. Αυτός παραπλανήθηκε από τα Μιντιακά γιουσουφάκια συνειδητά, επειδή το ημερήσιο άχθος της επιβίωσης δεν του άφησε την πολυτέλεια χρόνου να ανιχνεύσει τις αιτίες των δεινών του.

Αναφέρομαι σ' εκείνα τα μικρομεσαία πολιτικά σκουπίδια όπως θα τα επαναχαρακτήριζε αν ζούσε ο Τρότσκυ, της δήθεν και κατά φαντασία υψιπετούς ζωής, επί της οποίας δεν χρειάστηκε παρά μια καρφίτσα για να σκάσει σαν φούσκα ενώπιον όλης της ανθρωπότητας.

Επί του θέματος.. Ο γιατρός μετά από μια μακρά και επίπονη πορεία σπουδών φέρει επ’ ώμου το βάρος της αποκατάστασης μιας υγείας προσβεβλημένης, που απειλεί ευθέως την ζωή του ασθενούς.

Κρεμά δηλαδή ο άρρωστος στα μανταλάκια της γνώσης του γιατρού την ζωή του, επιτρέποντας ωστόσο στο καθεστώς να αμείβει τον σωτήρα του με εξευτελιστικούς μισθούς όταν:

Στην αντίπερα όχθη λούζει στο χρυσάφι τα τηλεοπτικά του παπαγαλάκια  για παράδειγμα, ή ανέχεται να του κλέβει την υπεραξία της εργασίας του ο τραπεζίτης και ο εφοπλιστής, ή ακόμη ακόμη να ραίνει με ροδοπέταλα το απολύτως τίποτα της νυκτερινής πίστας, επειδή επί δεκαετίες τον έπεισαν πως έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί είναι εκ θεού έτσι κατανεμημένα.

Ποτέ δεν άκουσε

-γιατί ή ήταν κουραστική η μετάφρασή του και το απέφευγε, ή σκίαζε τον τεχνητό φωτισμό της επίπλαστης ευημερίας του-

τον Ναζίμ Χικμέτ.. 
Αν γνωριζόταν μαζί του θα αντιλαμβανόταν πως μπορεί έτσι να ήλθαν τα πράγματα,  αλλά θα μπορούσαν έτσι να μην πάνε..

Δεν του το επέτρεψε ωστόσο ο πολιτικός του νιρβάνας για να μετεξελιχθεί στον σημερινό (οσιο) μάρτυρα της δικής του καταστροφής εξ αιτίας της αντίστροφης δικαίωσης του Χικμέτ.

Πράγματι τα πράγματα δεν πήγαν έτσι, απλώς γιατί πήγαν πολύ χειρότερα δίχως ο μικρομεσαίος χλιμίτζουρας να έχει πλέον την παραμικρή δυνατότητα να τα αλλάξει πλην ίσως μιας..Της εξέγερσής του κατά εκείνων που γράφου την ιστορία αντ' αυτού..

Καιρός λοιπόν να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει το κόστος στον χρήστη όταν αυτός –ο χρήστης- δεν θα περιβάλλεται του μέγιστου κεκτημένου του. Του κράτους πρόνοιας της ζωής του αφού μεταλλάσσεται βίαια αυτό σε κράτος πρόνοιας του κεφαλαίου.

Υπό αυτή την έννοια προσφέρει τα μέγιστα ο γιατρός που δεν αντιποιείται αρχής αναλαμβάνοντας χρέη αποκατάστασης του κοινωνικού δικαίου αλλά αντιθέτως πιέζει απαιτώντας σε λίρες χρυσές την αμοιβή του..  Κατά την ίδια έννοια που ο Λουντέμης στο αριστούργημά του «ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» έθετε τον πρωταγωνιστή του να απαντά στον μικρό επαίτη ως εξής:

«Μην μου ζητάς μια πεντάρα.. Αν την θέλεις τόσο πολύ βγάλε ένα πιστόλι και πάρτη μου!!»

Κάτι που υπό τους σημερινούς όρους σημαίνει: Μην αγανακτείς κατά του επίσης υποσιτισμένου γιατρού που υπακούει στους κανόνες τους οποίους εν ονόματί σου το καθεστώς έχει θεσπίσει. Πάρε το καθεστώς στα χέρια σου και άλλαξέ τους..