ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΥΝΕΔΡΑΜΕ Ο ΧΙΟΝΙΑΣ ΑΥΡΙΟ ΠΟΙΟΣ;

Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο

Μου είναι αδύνατο να φανταστώ πως έξη μήνες επικοινωνίας μας δεν έχετε οσφρανθεί πως αλαφιάζομαι όταν τα τηλεοπτικά γιουσουφάκια αντιστρέφουν την πραγματικότητα για να μην την αναγνωρίζω.

Αυτή η ανθυποκαθεστωτική αλητεία λειτουργεί στην βάση της λογικής του μέγα Ρωμαίου φιλοσόφου -του Πλίνιου- κι ας μην έχει ούτε κατ’ όψιν συστηθεί μαζί του. «Δεν ξέρω κάτι αν είναι αν δεν ήξερα πως αυτό έπρεπε να είναι!» έχει γράψει και εννοεί πως αν η εξωτερική πραγματικότητα δεν αντιστοιχείται με την εσωτερική,( βιώματα εμπειρίες παιδεία), αρνείσαι να την δεις..

Μέρες τώρα και κατ’ εντολή του αριστοκραρτικού κηφηναριού, αντιστοιχούν την ανθρωποκαταστροφή από τον χιονιά, με μια εκ θεού τιμωρία. Κάτι ανάλογο των φονικών σεισμών. Περί ακραίων φυσικών φαινομένων παπαγαλίζει η αγυρτεία.. Η μισή αλήθεια. Γιατί η άλλη μισή κρύβεται πίσω από τις βαριές κουρτίνες των ενοχών τους.

Και στις δύο περιπτώσεις υφίστανται φυσικοί και κυρίως ηθικοί αυτουργοί για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Επειδή κατά την πρώτη περίπτωση, του σεισμού, μπορεί ο αυτουργός να είναι το φυσικό φαινόμενο, ηθικός όμως είναι ο εργολάβος ο οποίος στο όνομα του κέρδους φύτεψε στο χώμα δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές υψώνοντας πύργους στην άμμο.

Κατά την δεύτερη είναι η πολιτική εξουσία που ως μη όφειλε δολοφονεί τους υπηκόους της γιατί τους εξέθεσε απροστάτευτους στο κρύο. Κι αυτή έχει όνομα και πρόσωπo. Πρόκειται για τα καθεστωτικά ρεμάλια που διαφεντεύουν τις τύχες μας εν ονόματι του .."ευρωπαϊκού κεκτημένου των τραπεζιτών" το οποίο στην συγκεκριμένη περίπτωση κουνάει στα αναιτίως θύματά τoυ –τους άστεγους- το μαντήλι τoυ οριστικού αποχαιρετισμού.

Αρχής γενομένης από που αυτό; 

Από εκεί όπου η «δημοκρατία» κατίσχυσε του «ολοκληρωτισμού».

Από εκεί όπου η «ελευθερία» κατατρόπωσε τη «δικτατορία» των Σοβιέτ.

Από εκεί όπου ο φιλεύσπλαχνος καπιταλισμός παλινορθώθηκε στη θέση του «αποτρόπαιου» και «στυγερού» σοσιαλισμού...

Για να καταστούν βασικά κοινωνικά αγαθά 

-όπως το αυτονόητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου η στέγαση- 

σε εμπορεύσιμα είδη. 

Αγαθά τα οποία αγοράζονται και πωλούνται. Το ίδιο και η θέρμανση, ο ηλεκτρισμός, η επικοινωνία, οι μεταφορές..

Δεν είναι έτσι οι θερμοκρασίες που άλλαξαν στην βόρεια ανατολική Ευρώπη και ο λαός πέφτει νεκρός στους δρόμους σαν τα σπουργίτια στον χιονιά. Πάντα πολικές ήταν γιατί η φύση διαχειρίζεται σοφά την αυτοσυντήρησή της. Εκείνο που άλλαξε δραματικά είναι το σύστημα διακυβέρνησης των κοινωνιών.

Παλινορθώθηκε ο καπιταλισμός επί του οποίου οι θέσεις εργασίας ως γνωστό είναι αριθμημένες. Οι υπεράριθμοι ξεπέφτουν στην ανεργία  κι από εκεί στον σκουπιδοφάγο της πολιτισμικής ιστορίας..

Παλινορθώθηκε ο "ελεήμων" καπιταλισμός κατά το οποίο ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα γρανάζι στην μηχανή παραγωγής πλούτου για την εξουσία και την χλιδάτη διαβίωση μιας κάστας του παγκόσμιου αριστοκρατικού κηφηναριού.

Παλινορθώθηκε ο καπιταλισμός που χρησιμοποιεί την δημοκρατία ως εξαγώγιμο προϊόν των προηγμένων χωρών, για την εισαγωγή του οποίου οι ισχαιμικοί πολιτικά κοινωνικά και κυρίως οικονομικά και στρατιωτικά λαοί, καταβάλλουν αίμα και φυσικό πλούτο. 

Στην περίπτωση ανυπαρξίας του δεύτερου, (του πλούτου) για το πρώτο, (το αίμα), δεν ενδιαφέρεται κανείς απλώς γιατί δεν έχει καμιά αξία χρήσης πέραν αυτής που τους επιτρέπει να ζουν.. Και θα ζούν υπό την αυστηρή προϋπόθεση πως η παρουσία τους δεν ενοχλεί τους κατά την κ. Μητσοτάκη «δημοκράτες» κατακτητές, ή δεν αντιληφθούν ότι απλώς κοπρίζεις κατά την άποψή τους τον πλανήτη..

Υπερβάλλω μήπως; Μάλλον όχι. Και επιβεβαιώνεται εκ του διακαούς πόθου των Γκεσταμπιτών τοκογλύφων να υποθηκεύσουν τον τόπο μου, που σημαίνει ότι ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας δεν είναι ένας ακόμη ελληνικός μύθος. Είναι υπαρκτός.

Γιατί εδώ και δυο χρόνια εισάγουμε, δια μέσου των εγχώριων τελώνων του δωσιλογισμού που κατά παράδοση ευδοκιμούν στα εδάφη μας, "δημοκρατία" από τους Ναζί τοκογλύφους..

Και από τις αποφάσεις τους αποκαλύπτεται ολοκάθαρα ότι η παρασιτική παρουσία μας επί του πλούτου μας, είναι άκρως ενοχλητική.. Ως μπάζο που κρύβει τα διαμάντια. Κάπως θα πρέπει να μας ανασκάψουν και να μας απορρίψουν.. Τούτες τις μέρες τους συνέδραμε ο χιονιάς.. Αύριο ποιος;