Γιατί επιμένουν στη σοφιστεία περί κατανάλωσης; (το δεύτερο ζευγάρι παπούτσια και σ' αυτό το ίδιο το μεροκάματο!)

Γιατί αυτό που φέρνουν είναι ακόμα χειρότερο.

Του ανωνύμου του Έλληνος

Για να το επιβάλουν έχουν ανάγκη τους αδίστακτους. 
Η Μπακογιάννη πασχίζει καιρό τώρα να πλασαριστεί σαν νέο αίμα στην πολιτική εκπροσώπηση του «επιχειρείν». 
Σωστά μιλάει για ανατροπή. 
Τις εργατικές κατακτήσεις θέλει να ανατρέψει. Μαζί της συμπορεύονται μια σειρά νεόκοπα σχήματα με τίτλους όπως «δημιουργία ξανά» και άλλα ηχηρά, που δεν κρύβουν όμως ποιον θεωρούν βασικό αντίπαλο: Το εργατικό κίνημα και την πολιτική εκπροσώπηση των εργατών, το ΚΚΕ.


Δεν έχουν πρόβλημα με τα «παλιά κόμματα». Απλά γνωρίζουν πως είναι χωρίς γυρισμό η λαϊκή κατακραυγή εναντίον του συνόλου του αστικού πολιτικού κόσμου.


Με το ΚΚΕ έχουν πρόβλημα. Εχουν πρόβλημα με την απήχηση που έχει η πολιτική του πρόταση σε ευρύτερες λαϊκές μάζες. Το ομολόγησε αρκετές φορές μέχρι τώρα ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Το παπαγαλίζει η Μπακογιάννη αντιστρέφοντας την πραγματικότητα.



Αυτό που θέλουν να σβήσουν είναι ό,τι θα 'πρεπε να 'ναι αυτονόητο στη συνείδηση κάθε εργάτη: Οτι για να βελτιώσει τη ζωή του, πρέπει να αντιπαρατεθεί με το αφεντικό του. Θέλουν τους ανθρώπους της δουλειάς να διαδηλώνουν για το δίκιο του Μάνεση ή του Κουρή...


Ο αστικός κόσμος δεν είναι μόνος του. Εχουν ήδη δηλώσει με πράξεις τη συμπαράταξή τους οι δυνάμεις του συμβιβασμού μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ μιλάει για πάγωμα μισθών, κάνει ό,τι περνά απ το χέρι της για να εμποδίσει την απεργιακή κινητοποίηση των εργατών στην οποία καλούν οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ).


Η λύση είναι η μόνη που διαθέτει η εργατική τάξη: Να εντείνει την πάλη της έτσι που να χάσουν οι καπιταλιστές. Να αγνοήσει όλο το κλάμα περί «πατρίδας». Να δει στην πράξη ότι μπορεί χωρίς τους καπιταλιστές. Σ' αυτό επιμένει το ΚΚΕ. Σ' αυτό συγκλίνουν μια μετά την άλλη οι εργατικές κινητοποιήσεις.


Στη συγκέντρωση δυνάμεων που επιχειρεί η αστική τάξη, απαντάμε με ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο ΚΚΕ, με μεγαλύτερη συγκέντρωση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για να φύγουν από τη μέση οι καπιταλιστές, η εξουσία τους, η ιδιοκτησία τους στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.