Όταν το Πασοκ προβληματίζεται.. δια των κυρίων Καρούνου, Μελίδη και Πρίφτη...

.. τότε παράγονται πολιτικά υβρίδια!!!

«Γυρίζουμε, για λίγο, πάλι στη μεγάλη εικόνα. Σήμερα, που το διεθνικό πολιτικό και τα εγχώρια κομματικά συστήματα αναζητούν την τεχνογνωσία για να ανακτήσει η πολιτική ένα ζωτικό μέρος της διευθυντικής της ικανότητας έναντι των χρηματαγορών, είναι περισσότερο ρευστό από ποτέ το ποια θέματα ανήκουν στα κεντρικά διακυβεύματα ενός κόμματος που οφείλει να είναι παρόν σε δυο παράλληλες μάχες. Η μια μάχη αφορά τη διάσωση της Ελλάδας, τη διόλου αυτονόητη παραμονή της στο ευρώ και τον πυρήνα του ευρωπαϊκού θεσμικού συστήματος. Η άλλη παράλληλη μάχη αφορά την εκ βάθρων ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ ώστε να γίνει εκ νέου επίκαιρο και χρήσιμο ως πολιτικός φορέας. Ο βαθμός δυσκολίας και των δύο μαχών προσαυξάνεται από το ότι η παγκόσμια κρίση βρήκε την Ελλάδα με συσσωρευμένες παθογένειες όσον αφορά τον επιχειρησιακό εκσυγχρονισμό του κρατικού - διοικητικού μηχανισμού της και χρονίζουσες εκκρεμότητες σχετικά με τον προσανατολισμό και τη διάρθρωση του παραγωγικού της μοντέλου. 

Σε αυτό το περίπλοκο και αχαρτογράφητο πλαίσιο δράσης, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να δημιουργήσει πρακτικές συλλογικής ηγεσίας, να πάρει υπεύθυνα θέση μιλώντας και εξηγώντας στον κόσμο το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που προτείνει, να συνθέσει μια νέα αφήγηση εντός της οποίας θα μπορούν με απλά λόγια να συνεκφέρονται θέματα από την ολοκλήρωση της συμφωνίας για το PSI έως τη συμβολή των Τοπικών Οργανώσεων του σε δράσεις αλληλεγγύης...
To ταϊμλάιν (σε χρονογραμμή υποθέτω ότι αναφέρονται) του ΠΑΣΟΚ θα είναι υβριδικό...»


Πρόκειται για πολιτικό απόφθεγμα στην σύνθεση του οποίου συνεργάσθηκαν οι εξής περιούσιοι Πασοκικοί νόες: Ο Θεόδωρος Καρούνος είναι ερευνητής στο ΕΜΠ, ο Αλέξανδρος Μελίδης είναι πολιτικός επιστήμων και ο Θανάσης Πρίφτης είναι υπεύθυνος τμήματος Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών του ΠΑΣΟΚ. Και οι τρεις είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ.


Ένα ένα: «..τεχνογνωσία για να ανακτήσει η πολιτική ένα ζωτικό μέρος της διευθυντικής της ικανότητας έναντι των χρηματαγορών..»

Για να καταλάβω τα παραμύθια που μηρυκάζετε.. 
Είναι θέμα τεχνογνωσίας ή μήπως νομοθετικών αποφάσεων η επικράτηση της πολιτικής αντίληψης έναντι των αγορών; 

Αφ’ εαυτού τους οι αγορές –δηλαδή τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα- πήραν από το 1934 και εντεύθεν τα ηνία της οικονομίας ή μήπως δια νόμου οι Ηνωμένες Πολιτείες τους επέτρεψαν να εκτραπούν του έργου τους στήνοντας την πυραμίδα των επισφαλών δανείων με χρήματα που ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ, 

για να τα κεφαλαιοποιήσουν πουλώντας τα ως δομημένα ομόλογα στους ηλιθιους Έλληνες που κατά τον Αμίρ Σαχτάρ κανένας νόμος δεν σου απαγορεύει να εκμεταλλευτείς, λαμογιο-πασόκοι;


«..Η μια μάχη αφορά τη διάσωση της Ελλάδας, τη διόλου αυτονόητη παραμονή της στο ευρώ..» 

Ποιοι ήταν αυτοί λαμογιο-πασόκοι που πήραν το 1981 και το 2002 την Ελλάδα από χρυσόψαρο σε γυάλα και την πέταξαν στην θάλασσα των ευρωκαρχαριών δίχως δίχτυ προστασίας; 

Τίνος τα συμφέροντα εκπροσωπούσαν; Γιατί το έπραξαν; Ποιος ωφελήθηκε; Ποιος εξήγαγε προϊόντα και ανεργία προς ποιον; Ποιος και γιατί κατέστρεψε τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας ώστε να φτάσει αυτή ως του σημείου να εισάγει λεμόνια αργεντινής και ζάχαρη Αφρικής;

Η απάντηση είναι μία: Εσείς και οι άλλοι! Οι υβριδικοί!