Δοτός και "παραμορφωμένος"..
Ας μην το ξεχνάμε τώρα, που αυτό "το μεγάλο κουμάσι" κατά τον ποιητή Νίκο Καρούζο, το οποίο λέγεται ιστορία, παίζει περίεργα παιχνίδια, επαναλαμβάνοντας τη χουντική οπερέτα (Ανδρουτσόπουλος Μαρκεζίνης) ως σοσιαλιστική (λέμε τώρα) τραγωδία.
Δηλαδή η αρχική φάρσα επαναλαμβάνεται ως τραγωδία.
Με δοτό πρωθυπουργό τον πολύ μορφωμένο, τον πολύ σοβαρό, τον πολύ έμπειρο τεχνοκράτη, τον πολύ βαθύ γνώστη του διεθνούς (εγκληματικού, βεβαίως - βεβαίως) χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον πολύ έμφορτο κύρους και αποδοχής από τα σκοτεινά εξωθεσμικά κονκλάβια της ανοικονόμητης οικονομίας του αποχαλινωμένου καπιταλισμού, κύριο Λουκά Παπαδήμο.
Τον οποίο, όμως, όλα αυτά τα φοβερά προσόντα ουδόλως εμπόδισαν από το να διαπράξει το μέγα ολίσθημα ή μάλλον το μέγα έγκλημα και να γίνει ένας δοτός πρωθυπουργός, τσαλαπατώντας τα ιερά και τα όσια του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Υποβιβάζοντάς τον σε ένα αδίστακτο ανδράριο, απλό υπαλληλίσκο των αγορών, που δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να φέρει σε πέρας την καταστροφική αποστολή του.
Για να μην πούμε ότι τα φοβερά προσόντα του είναι τω όντι φοβερά. Με την έννοια του τρομακτικού, του αναίσθητου περί την υπόσταση της δημοκρατίας, της πολιτικής, της οικονομίας και των υποκειμένων της. Ένα τέρας του συστήματος είναι αυτή η ομιλούσα αριθμομηχανή που ακούει στο όνομα Λουκάς Παπαδήμος.
Γιατί, αν αφαιρέσεις όλα τα φρου-φρου και τα αρώματα με τα οποία περιβάλλεται προκειμένου να ασκήσει τον τελετουργικό ιερό τρόμο της εξουσίας, ο οποίος αποτελεί αυταξία άνευ περιεχομένου, τότε θα δεις το πραγματικό μέγεθος του ανδρός: ανίδεος, ανάλγητος, ανυποψίαστος περί το οικονομείν τους ανθρώπους, αδαήμων και κενός, ένας εν τη ουσία του, ως προς τον πυρήνα της ύπαρξής του δηλαδή, απολύτως αμόρφωτος άνθρωπος.
Ο αναλφάβητος βουκολικός άνθρωπος θα γνωμάτευε εν τη σοφία του πως αυτός δεν είναι μορφωμένος.. Είναι παραμορφωμένος με την έννοια που δίνει η ιατρική στους πληγέντες από κάποια ασθένεια ή κάποια τραύματα. Αυτός ο αναλφάβητος γονιός των δεκαετιών του σαράντα και του πενήντα, που είχε δώσει στην Ελλάδα αντάρτες απελευθερωτές για να τους βρει στην συνέχεια ή εξόριστους ή εξανδραποδισμένους ή νεκρούς.. Κι όλα αυτά γιατί; Για να έρθει μια κομμένη κεφαλή, μια ασώματος φωνή για να μου λέει πόσο επωφελές και οικονομικά σωτήριο για την Ελλάδα είναι να γίνει υποταγμένος άπελπις, ενοχικός αυτόχειρ, πανικόβλητο άθυρμα, βάρβαρος με όλους τους άλλους, μια όζουσα σκέφη, ένας θάνατος απασφαλισμένος, ένας πιστός στην θρησκεία του κέρδους, που τίποτα δεν κερδίζει πέρα από την επιβεβαίωση της ύπαρξής του. Και που γι' αυτό έχει φρενιάσει και ολοένα και περισσότερο θέλγεται από την ιδέα και την πραγματικότητα της σφαγής. Αυτό εκπροσωπεί η σοφία του κάθε δοτού σοφού: τη σοφία του εκδοροσφαγέως, και μάλιστα σε ζωντανές ανθρώπινες υπάρξεις.
Ας μην το ξεχνάμε τώρα, που αυτό "το μεγάλο κουμάσι" κατά τον ποιητή Νίκο Καρούζο, το οποίο λέγεται ιστορία, παίζει περίεργα παιχνίδια, επαναλαμβάνοντας τη χουντική οπερέτα (Ανδρουτσόπουλος Μαρκεζίνης) ως σοσιαλιστική (λέμε τώρα) τραγωδία.
Δηλαδή η αρχική φάρσα επαναλαμβάνεται ως τραγωδία.
Με δοτό πρωθυπουργό τον πολύ μορφωμένο, τον πολύ σοβαρό, τον πολύ έμπειρο τεχνοκράτη, τον πολύ βαθύ γνώστη του διεθνούς (εγκληματικού, βεβαίως - βεβαίως) χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον πολύ έμφορτο κύρους και αποδοχής από τα σκοτεινά εξωθεσμικά κονκλάβια της ανοικονόμητης οικονομίας του αποχαλινωμένου καπιταλισμού, κύριο Λουκά Παπαδήμο.
Τον οποίο, όμως, όλα αυτά τα φοβερά προσόντα ουδόλως εμπόδισαν από το να διαπράξει το μέγα ολίσθημα ή μάλλον το μέγα έγκλημα και να γίνει ένας δοτός πρωθυπουργός, τσαλαπατώντας τα ιερά και τα όσια του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Υποβιβάζοντάς τον σε ένα αδίστακτο ανδράριο, απλό υπαλληλίσκο των αγορών, που δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να φέρει σε πέρας την καταστροφική αποστολή του.
Για να μην πούμε ότι τα φοβερά προσόντα του είναι τω όντι φοβερά. Με την έννοια του τρομακτικού, του αναίσθητου περί την υπόσταση της δημοκρατίας, της πολιτικής, της οικονομίας και των υποκειμένων της. Ένα τέρας του συστήματος είναι αυτή η ομιλούσα αριθμομηχανή που ακούει στο όνομα Λουκάς Παπαδήμος.
Γιατί, αν αφαιρέσεις όλα τα φρου-φρου και τα αρώματα με τα οποία περιβάλλεται προκειμένου να ασκήσει τον τελετουργικό ιερό τρόμο της εξουσίας, ο οποίος αποτελεί αυταξία άνευ περιεχομένου, τότε θα δεις το πραγματικό μέγεθος του ανδρός: ανίδεος, ανάλγητος, ανυποψίαστος περί το οικονομείν τους ανθρώπους, αδαήμων και κενός, ένας εν τη ουσία του, ως προς τον πυρήνα της ύπαρξής του δηλαδή, απολύτως αμόρφωτος άνθρωπος.
Ο αναλφάβητος βουκολικός άνθρωπος θα γνωμάτευε εν τη σοφία του πως αυτός δεν είναι μορφωμένος.. Είναι παραμορφωμένος με την έννοια που δίνει η ιατρική στους πληγέντες από κάποια ασθένεια ή κάποια τραύματα. Αυτός ο αναλφάβητος γονιός των δεκαετιών του σαράντα και του πενήντα, που είχε δώσει στην Ελλάδα αντάρτες απελευθερωτές για να τους βρει στην συνέχεια ή εξόριστους ή εξανδραποδισμένους ή νεκρούς.. Κι όλα αυτά γιατί; Για να έρθει μια κομμένη κεφαλή, μια ασώματος φωνή για να μου λέει πόσο επωφελές και οικονομικά σωτήριο για την Ελλάδα είναι να γίνει υποταγμένος άπελπις, ενοχικός αυτόχειρ, πανικόβλητο άθυρμα, βάρβαρος με όλους τους άλλους, μια όζουσα σκέφη, ένας θάνατος απασφαλισμένος, ένας πιστός στην θρησκεία του κέρδους, που τίποτα δεν κερδίζει πέρα από την επιβεβαίωση της ύπαρξής του. Και που γι' αυτό έχει φρενιάσει και ολοένα και περισσότερο θέλγεται από την ιδέα και την πραγματικότητα της σφαγής. Αυτό εκπροσωπεί η σοφία του κάθε δοτού σοφού: τη σοφία του εκδοροσφαγέως, και μάλιστα σε ζωντανές ανθρώπινες υπάρξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου