Η επιθεώρηση των ΝΕΩΝ για το τι είναι σοσιαλδημοκρατία μόλις ξεκίνησε από τον Μόσιαλο

Γέλιο έως δακρίων!


Το είπα εγώ..
Πως η ιστορία που άνοιξαν τα καθεστωτικά ΝΕΑ θα βρει τους θιασώτες της μεταξύ των πολιτικών κοπριτών που περισυνέλεξε το ΝΕΟΠΑΣΟΚ..


Πρώτιστος αλλά όχι και πρώτος ανταποκρίθηκε το εν ονόματι Μόσιαλος πολιτικό σκουπίδι για να μας δηλώσει τι νομίζετε;
«Πως η διαφορά του από τον Νεοφιλελευθερισμό είναι ίση της διαφοράς μεταξύ της ελεύθερης (που εκπροσωπεί αυτός) και της ασύδοτης (που εκπροσωπεί ο νεοφιλελευθερισμός) αγοράς.


Να σας ο μετατρέψω σε πενταροδεκάρες για να γίνει ξεκάθαρα αντιληπτό στον καθένα από εμάς; Ρωτά. Ποιος επιθυμείτε να σας βατέψει; Ο αράπης ή ο γάιδαρος προσδοκώντας πως και μόνον στην όψη του γαϊδάρου θα απαντήσουμε ο αράπης!
Το ότι μπορεί να αρνηθούμε και τα δύο δεν του έχει περάσει καν από το κρανίο..


Που καταλήγει δια μέσου της γνωστής Νεοπασοκικής μπούρδας; Πως βεβαίως η αναγκαιότητα του κράτους είναι δεδομένη, ως εκ τούτου αυτό δεν πρέπει να διαλυθεί εν ονόματι των αγορών όπως μας συστήνει η δεξιά συντήρηση,


επειδή είναι απαραίτητο να το χρησιμοποιεί ο κάθε Μόσιαλος ως κράτος πρόνοιας του κεφαλαίου!

Καλά σε αυτόν τον παπάρα κανείς ως τώρα δεν του έχει ψιθυρίσει στο αυτί πως ο αναλφαβητισμός στην Ελλάδα έχει σχεδόν εκμηδενιστεί και πως όταν κατά την εφηβεία μας συστηθήκαμε δια χειραψίας με τον πατέρα του φιλελευθερισμού και των αγορών Ρικάρντο, μετρούσαμε μετά τα δάχτυλά μας μήπως και κάποιο μας λείπει;


Τι να σας γράφω; Ανάξιος σοβαρού σχολιασμού.. Διαβάστε τον..


«Το πολιτικό μας λεξιλόγιο πάσχει από λέξεις που ερμηνεύονται λανθασμένα. Για παράδειγμα, η αγορά είναι συνώνυμο του νεοφιλελευθερισμού και το κράτος αντανακλά πάντα τα κεκτημένα των πολιτών. Αυτές οι παρεξηγημένες έννοιες μας εμποδίζουν να δούμε καθαρά τον πραγματικό ρόλο των αγορών και του κράτους όπως τον αντιλαμβάνεται η σύγχρονη Κεντροαριστερά. Και όμως αυτό σήμερα είναι απόλυτα αναγκαίο, καθώς η κρίση μας επιβάλλει να επαναδιατυπώσουμε τις βασικές αξίες της πολιτικής μας.
Η Κεντροαριστερά είναι μια πολιτική ένωση που στοχεύει στην ενίσχυση εκείνων των θεσμών οι οποίοι συμβάλλουν στην πραγματική εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, μέσα όμως από τον σεβασμό των δημοκρατικών διαδικασιών και των κανόνων της ελεγχόμενης αγοράς. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία υποστηρίζει την ελεύθερη αλλά όχι την ασύδοτη αγορά. Σε αυτό το πλαίσιο στηρίζει κάθε υγιή και ελπιδοφόρα ιδιωτική πρωτοβουλία και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.
Αυτή όμως η αποδοχή της ελεύθερης αγοράς ως πυλώνα των δημοκρατικών και φιλελεύθερων κοινωνιών δεν έχει τίποτα το κοινό με τον νεοφιλελευθερισμό. Η σοσιαλδημοκρατία επιδιώκει την εξομάλυνση των ανισοτήτων που δημιουργεί η ελεύθερη αγορά μέσω του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους και του κράτους πρόνοιας. Η κρατική παρέμβαση και ο έλεγχος δεν πρέπει να συγχέονται με τον κρατισμό.
Μπορεί ο κρατισμός και ο νεοφιλελευθερισμός να φαντάζουν ως τα δύο άκρα αντίθετα, στην ουσία όμως εκφράζουν τις πλευρές του ίδιου νομίσματος. Παράγουν και οι δύο ανισότητες, με διαφορετικό είναι αλήθεια τρόπο, αλλά στην ίδια ένταση. Ο νεοφιλελευθερισμός παραγνωρίζει το γεγονός ότι η λεγόμενη ελεύθερη αγορά δημιουργεί τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες και ανισότητες ευκαιριών. Ο ελληνικός κρατισμός, με τη σειρά του, παρήγαγε ανισότητες στο επίπεδο της κοινωνίας μεταξύ όσων είχαν σίγουρη και ασφαλή εργασία και όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα σε συνθήκες ανασφάλειας και, πολλές φορές, σε ανεξέλεγκτες συνθήκες εργασίας και σε κακοπληρωμένες εργασίες. Παράλληλα οικοδόμησε μια εσωστρεφή ιδιωτική οικονομία στηριγμένη εν πολλοίς σε άκριτες επιδοτήσεις και αδιαφανείς συμβάσεις με το Δημόσιο. Ο ελληνικός κρατισμός όμως είχε και τις εσωτερικές του αντιθέσεις, αφού στον δημόσιο τομέα υπήρχαν θέσεις καθόλου προνομιούχες, χωρίς δυνατότητες ανέλιξης και κακοπληρωμένες, και θέσεις εργασίας, κυρίως στις ΔΕΚΟ, σχετικά ασφαλείς και με ιδιαίτερα υψηλές αμοιβές. «