Δήγματα γραφής

Γουστάρω κουκοδήμο όταν ομιλεί..


Με εκείνο τον άγχρωμο τόνο, το περίπου τίποτα, την ευθεία μουσική γραμμή, κάπως σαν έναν αυτόματο τηλεφωνητή..


Αλλά κι αυτά που λέει έχουν εξίσου «κάτι το ωραίον». Κατά πως ο υπό απαγχονισμό να διατάσσεται φιλήσυχα να δει το τέλος του απο την θετική του πλευρά.. Αν ζούσε δηλαδή πόσο καλλίτερα θα ήταν;


Εξηγεί (;) για παράδειγμα στους άνεργους γιατί είναι άνεργοι διευκρινίζοντας με φωνή βελούδινη το πόσο κοπιαστικό είναι να εργάζεται κανείς.. Αυτοί θα μπορούν να βλέπουν την δουλιά αφ' υψηλού δίχως να ιδρώνουν!


Εξηγεί στην πρώην γενιά των 700 Ευρώ γιατί έγινε των 450, ή γιατί μια καθηγήτρια στα σαράντα της θα βγάζει 959 Ευρώ και γιατί δεν έχουν μέλλον τα παιδιά (να κάνουν παιδιά)... Φθείνει το έθνος από τους κάπηλους που το εκμεταλλεύονται..



Η γενιά του κ. Παπαδήμου, όχι προφανώς ο ίδιος, έχει περάσει ζόρια και οι προγενέστερες γενιές ακόμα περισσότερα.


Ομως για όλους τους αγώνες που δώσανε αυτές οι γενιές υπήρχε πάντα το πρόταγμα του «καλύτερου αύριο», του μέλλοντος.
Σήμερα η γενιά μας αυτό το πρόταγμα το έχει στερήσει απ' τα παιδιά μας. Σήμερα το μέλλον φυτοζωεί υπό την εποπτεία των επιτοκίων...