Η Ευρώπη των τοκογλύφων..
Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο
Ιστορική αυτοχαρακτηρίστηκε η προχθεσινή Σύνοδος Ασέλγειας κατά των λαών στο Ευρωμπουρδέλο με τον Σαρκοζί ρε ρόλο Ευρωπαϊκής τσατσάς,
να διαφεντεύει τις κοκόνες του και την Μέρκελ σε ρόλο προαγωγού να απειλεί με βαριές τιμωρίες εκείνες που κρύβουν στις καλτσοδέτες τους,
(για να θυμηθούμε και τους Σαχινίδη-Καϊλή)
τις εισπράξεις ή επιχειρούν με προσωπικές πολιτικές την άγραν πελατών!
Δεν αξίζουν αδέλφια καν σχολιασμού τα όσα διαδραματίστηκαν στο κατά φαντασία της Γερμανίας κέντρο του κόσμου..
Και δεν αξίζουν διότι πέραν του ότι διαλύουν
-αφού πλέον δεν τους είναι προσοδοφόρα-
την Ευρώπη, καταστρέφουν και τον μύθο των ανύπαρκτων κεκτημένων μαϊμού που είχαν δεκαετίες πλάσει γύρω από αυτή..
Τα ξημερώματα της Παρασκευής,
για πρώτη φορά στην ιστορία της κατ’ επίφαση ενωμένης Ευρώπης, μια σύνοδος δεν κατέληξε σε κοινά αποδεκτό συμβιβασμό με ομοφωνία που να συνοδεύεται ως συνήθως από ταρατατζούμ..
Για πρώτη φορά (επισήμως επειδή ανεπισήμως και εμμέσως δεν είναι η πρώτη φορά) μια απόφαση λαμβάνεται «διακυβερνητικά» και όχι «κοινοτικά»..
Δηλαδή.
Προχωρούν μαζί όσοι θέλουν
(ή όσοι εκβιάζονται εξ αιτίας της οικονομικής τους κατάστασης για να περισωθούν οι ευρωπαϊκές ελίτ)
και αφήνουν πίσω όσους δεν θέλουν όπως η Βρετανία του Κάμερον,
που καμιά διάθεση δεν έχει να τσαλακωθεί υπό το πέλμα της Γερμανικής μπότας όταν οι συμπατριώτες του έχουν χύσει ποταμούς αίματος για να το αποτρέψουν..
(να σας θυμίσω την συμφωνία μεταξύ της Ρόβερ και της Μπε Εμ Βε, που ατύχησε βίαια εξ αιτίας της Γερμανικής επιμονής να συμπεριφέρεται στους εργαζόμενους της Αγγλικής αυτοκινητοβιομηχανίας ως κατακτητής..)
Το για πρώτη φορά (έστω επισήμως) της φασιστικής επιβολής των μνημονιακών Γερμανικών γουστάρω ωστόσο, απλώς υποδηλώνει ότι θα υπάρξει και επόμενη, η οποία θα αφορά τους από την ίδια (γερμανία) οικονομικά κατακρεουργημένους λαούς όπως εμείς..
Τώρα οι «17» της Ευρωζώνης μαζί με όσους από τους υπόλοιπους θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς
-οι έξι, Δανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Λετονία και Λιθουανία έσπευσαν να πουν από την αρχή το «ναι», οι τρεις, Τσεχία, Σουηδία, Ουγγαρία, δεσμεύτηκαν να ρωτήσουν τα κοινοβούλιά τους-
προχωρούν σε ένα ειδικό σύμφωνο, εκτός της συνθήκης της Λισσαβώνας, το οποίο προβλέπει ουσιαστικά την υποχρέωση για σχεδόν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
(τα έχουμε πει ξανά.. έμφραγμα στο κράτος πρόνοιας των λαών για να μετεξελιχθεί αυτό σε κράτος πρόνοιας του κεφαλαίου..)
«Φρένο» χρέους στα συντάγματα δηλαδή και λιτότητα διαρκείας.
Οι τίτλοι πολλών μέσων ενημέρωσης αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της απόφασης, «το ευρώ σώθηκε, η Ευρώπη διχάστηκε;», ήταν εξαιρετικά ακριβείς, κυρίως χάρη στο ερωτηματικό.
Σώθηκε το ευρώ;
Την απάντηση θα τη μάθουμε με δόσεις, με ένα ακόμη μαρτύριο της σταγόνας, από τις αντιδράσεις των αγορών,
(τραπεζιτών)
την πορεία των spread,
(την δικτατορία των επιτοκίων δηλαδή)
την προθυμία ή μη των επενδυτών
(των λύκων της διεθνούς τοκογλυφίας) να εμπιστευτούν την Ευρώπη,
τις βαθμολογήσεις των οίκων αξιολόγησης
(το αμερικανικό οικονομικό όπλο σατραπικής επιβολής των συμφερόντων τους)
το επόμενο διάστημα.
Διχάστηκε η Ευρώπη; Η απάντηση είναι «ναι» και όσες προσπάθειες και αν γίνουν αυτός ο διχασμός δεν θα υπερκεραστεί.. Εκτός και αν ο Μπράουν ο Φίσσερ και ο Κράφτ σμίξουν ξανά..
Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο
Ιστορική αυτοχαρακτηρίστηκε η προχθεσινή Σύνοδος Ασέλγειας κατά των λαών στο Ευρωμπουρδέλο με τον Σαρκοζί ρε ρόλο Ευρωπαϊκής τσατσάς,
να διαφεντεύει τις κοκόνες του και την Μέρκελ σε ρόλο προαγωγού να απειλεί με βαριές τιμωρίες εκείνες που κρύβουν στις καλτσοδέτες τους,
(για να θυμηθούμε και τους Σαχινίδη-Καϊλή)
τις εισπράξεις ή επιχειρούν με προσωπικές πολιτικές την άγραν πελατών!
Δεν αξίζουν αδέλφια καν σχολιασμού τα όσα διαδραματίστηκαν στο κατά φαντασία της Γερμανίας κέντρο του κόσμου..
Και δεν αξίζουν διότι πέραν του ότι διαλύουν
-αφού πλέον δεν τους είναι προσοδοφόρα-
την Ευρώπη, καταστρέφουν και τον μύθο των ανύπαρκτων κεκτημένων μαϊμού που είχαν δεκαετίες πλάσει γύρω από αυτή..
Τα ξημερώματα της Παρασκευής,
για πρώτη φορά στην ιστορία της κατ’ επίφαση ενωμένης Ευρώπης, μια σύνοδος δεν κατέληξε σε κοινά αποδεκτό συμβιβασμό με ομοφωνία που να συνοδεύεται ως συνήθως από ταρατατζούμ..
Για πρώτη φορά (επισήμως επειδή ανεπισήμως και εμμέσως δεν είναι η πρώτη φορά) μια απόφαση λαμβάνεται «διακυβερνητικά» και όχι «κοινοτικά»..
Δηλαδή.
Προχωρούν μαζί όσοι θέλουν
(ή όσοι εκβιάζονται εξ αιτίας της οικονομικής τους κατάστασης για να περισωθούν οι ευρωπαϊκές ελίτ)
και αφήνουν πίσω όσους δεν θέλουν όπως η Βρετανία του Κάμερον,
που καμιά διάθεση δεν έχει να τσαλακωθεί υπό το πέλμα της Γερμανικής μπότας όταν οι συμπατριώτες του έχουν χύσει ποταμούς αίματος για να το αποτρέψουν..
(να σας θυμίσω την συμφωνία μεταξύ της Ρόβερ και της Μπε Εμ Βε, που ατύχησε βίαια εξ αιτίας της Γερμανικής επιμονής να συμπεριφέρεται στους εργαζόμενους της Αγγλικής αυτοκινητοβιομηχανίας ως κατακτητής..)
Το για πρώτη φορά (έστω επισήμως) της φασιστικής επιβολής των μνημονιακών Γερμανικών γουστάρω ωστόσο, απλώς υποδηλώνει ότι θα υπάρξει και επόμενη, η οποία θα αφορά τους από την ίδια (γερμανία) οικονομικά κατακρεουργημένους λαούς όπως εμείς..
Τώρα οι «17» της Ευρωζώνης μαζί με όσους από τους υπόλοιπους θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς
-οι έξι, Δανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Λετονία και Λιθουανία έσπευσαν να πουν από την αρχή το «ναι», οι τρεις, Τσεχία, Σουηδία, Ουγγαρία, δεσμεύτηκαν να ρωτήσουν τα κοινοβούλιά τους-
προχωρούν σε ένα ειδικό σύμφωνο, εκτός της συνθήκης της Λισσαβώνας, το οποίο προβλέπει ουσιαστικά την υποχρέωση για σχεδόν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
(τα έχουμε πει ξανά.. έμφραγμα στο κράτος πρόνοιας των λαών για να μετεξελιχθεί αυτό σε κράτος πρόνοιας του κεφαλαίου..)
«Φρένο» χρέους στα συντάγματα δηλαδή και λιτότητα διαρκείας.
Οι τίτλοι πολλών μέσων ενημέρωσης αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της απόφασης, «το ευρώ σώθηκε, η Ευρώπη διχάστηκε;», ήταν εξαιρετικά ακριβείς, κυρίως χάρη στο ερωτηματικό.
Σώθηκε το ευρώ;
Την απάντηση θα τη μάθουμε με δόσεις, με ένα ακόμη μαρτύριο της σταγόνας, από τις αντιδράσεις των αγορών,
(τραπεζιτών)
την πορεία των spread,
(την δικτατορία των επιτοκίων δηλαδή)
την προθυμία ή μη των επενδυτών
(των λύκων της διεθνούς τοκογλυφίας) να εμπιστευτούν την Ευρώπη,
τις βαθμολογήσεις των οίκων αξιολόγησης
(το αμερικανικό οικονομικό όπλο σατραπικής επιβολής των συμφερόντων τους)
το επόμενο διάστημα.
Διχάστηκε η Ευρώπη; Η απάντηση είναι «ναι» και όσες προσπάθειες και αν γίνουν αυτός ο διχασμός δεν θα υπερκεραστεί.. Εκτός και αν ο Μπράουν ο Φίσσερ και ο Κράφτ σμίξουν ξανά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου