Σημ. Κλύδ. Αν δεν αναπαρήγα εγώ το άρθρο θα διαμαρτυρόταν κανείς γιατί του έλλειψε ο Μανδραβέλης; Δεν νομίζω.. Τυχαίο;
Tου Πασχου Μανδραβελη
Αλήθεια! Πήρε κανείς είδηση ότι εδώ και μία εβδομάδα δεν έχουμε ΕΡΤ; Ελειψε σε κανέναν, όχι μόνο η ΕΤ1 (για την οποία κλαίνε πολλοί ότι σαν κλείσει θα χαθεί ο ελληνικός πολιτισμός), αλλά και η ΝΕΤ και η ΕΤ3; Βεβαίως όλοι συνεχίζουμε αγόγγυστα να πληρώνουμε 4,25 ευρώ μηνιαίως για υπηρεσίες που δεν ξέρουμε αν χρειαζόμαστε, αλλά σίγουρα δεν μας λείπουν. Διότι αν μας ενδιέφεραν οι εκπομπές των κρατικών καναλιών, θα υπήρχε κάποια διαμαρτυρία για την έλλειψή τους. Θα κουνιόταν έστω ένα φύλλο στη δημόσια σφαίρα.
Οταν επί Μητσοτάκη αποκρατικοποιήθηκαν οι αστικές συγκοινωνίες, οι συνδικαλιστές έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι δεν ήταν και τόσο σημαντικοί στην καθημερινότητα των πολιτών.
Ούτε καν οι εργαζόμενοι που εκπροσωπούσαν· όση εκπροσώπηση μπορεί να υπάρχει σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα όπου οι εκλογές γίνονται όπως γίνονται. «Συμπαράσταση λαέ», φώναζαν με τις ντουντούκες, και ο λαός τούς μούτζωνε. Οι πολίτες είχαν σιχαθεί τα καπρίτσια τους, από τη συμπεριφορά τους και από τις διαρκείς απεργίες τους.
Το ίδιο θα πάθει λίαν συντόμως και το συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολό του.
Από τη στιγμή που προκηρύχθηκε 48ωρη απεργία διαμαρτυρίας στο μετρό επειδή ένας συνδικαλιστής προπηλάκισε έναν άλλο συνδικαλιστή, το επόμενο βήμα είναι να πει η πλειοψηφία το «άι σιχτίρ! Καλύτερα ιδιωτικές συγκοινωνίες και χωρίς συνδικαλιστές παρά να μην μπορούμε εμείς να πάμε στη δουλειά μας επειδή αυτοί πλακώνονται για τα τιμάριά τους».
Για να έχει νόημα μια απεργία, πρέπει σε κάποιους να λείπουν οι υπηρεσίες που δεν παράγονται. Στην περίπτωση της ΕΡΤ -αν εξαιρέσουμε τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη ο οποίος περιδιαβαίνει τα κρατικά κανάλια για να τονίσει την ανάγκη ύπαρξής τους- η «δημόσια» τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν. Αυτό πιστοποιόταν από τις μετρήσεις θεαματικότητας, τώρα φαίνεται πιο ξεκάθαρα από την απεργία της ΠΟΣΠΕΡΤ. Οσο για τον κ. Κακλαμάνη, τι να κάνουμε; Αν ήταν ακόμη πρόεδρος, θα μπορούσε να μας φορτώσει ακόμη ένα κανάλι της Βουλής και να πληρώνουμε μερικά εκατομμύρια κάθε χρόνο για να βλέπουμε την άδεια αίθουσα. Προς το παρόν δεν έχει παρά να παρακαλάει να λειτουργούν έστω τα τέσσερα από τα πέντε κανάλια της ΕΡΤ, παρά να μάχεται για το πέμπτο. Μπορεί έτσι και δημόσια τηλεόραση κάποτε να αποκτήσουμε και κάτι να γλιτώσουμε από τα 300 εκατομμύρια που πληρώνουμε, θέλουμε δεν θέλουμε..
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Tου Πασχου Μανδραβελη
Αλήθεια! Πήρε κανείς είδηση ότι εδώ και μία εβδομάδα δεν έχουμε ΕΡΤ; Ελειψε σε κανέναν, όχι μόνο η ΕΤ1 (για την οποία κλαίνε πολλοί ότι σαν κλείσει θα χαθεί ο ελληνικός πολιτισμός), αλλά και η ΝΕΤ και η ΕΤ3; Βεβαίως όλοι συνεχίζουμε αγόγγυστα να πληρώνουμε 4,25 ευρώ μηνιαίως για υπηρεσίες που δεν ξέρουμε αν χρειαζόμαστε, αλλά σίγουρα δεν μας λείπουν. Διότι αν μας ενδιέφεραν οι εκπομπές των κρατικών καναλιών, θα υπήρχε κάποια διαμαρτυρία για την έλλειψή τους. Θα κουνιόταν έστω ένα φύλλο στη δημόσια σφαίρα.
Οταν επί Μητσοτάκη αποκρατικοποιήθηκαν οι αστικές συγκοινωνίες, οι συνδικαλιστές έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι δεν ήταν και τόσο σημαντικοί στην καθημερινότητα των πολιτών.
Ούτε καν οι εργαζόμενοι που εκπροσωπούσαν· όση εκπροσώπηση μπορεί να υπάρχει σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα όπου οι εκλογές γίνονται όπως γίνονται. «Συμπαράσταση λαέ», φώναζαν με τις ντουντούκες, και ο λαός τούς μούτζωνε. Οι πολίτες είχαν σιχαθεί τα καπρίτσια τους, από τη συμπεριφορά τους και από τις διαρκείς απεργίες τους.
Το ίδιο θα πάθει λίαν συντόμως και το συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολό του.
Από τη στιγμή που προκηρύχθηκε 48ωρη απεργία διαμαρτυρίας στο μετρό επειδή ένας συνδικαλιστής προπηλάκισε έναν άλλο συνδικαλιστή, το επόμενο βήμα είναι να πει η πλειοψηφία το «άι σιχτίρ! Καλύτερα ιδιωτικές συγκοινωνίες και χωρίς συνδικαλιστές παρά να μην μπορούμε εμείς να πάμε στη δουλειά μας επειδή αυτοί πλακώνονται για τα τιμάριά τους».
Για να έχει νόημα μια απεργία, πρέπει σε κάποιους να λείπουν οι υπηρεσίες που δεν παράγονται. Στην περίπτωση της ΕΡΤ -αν εξαιρέσουμε τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη ο οποίος περιδιαβαίνει τα κρατικά κανάλια για να τονίσει την ανάγκη ύπαρξής τους- η «δημόσια» τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν. Αυτό πιστοποιόταν από τις μετρήσεις θεαματικότητας, τώρα φαίνεται πιο ξεκάθαρα από την απεργία της ΠΟΣΠΕΡΤ. Οσο για τον κ. Κακλαμάνη, τι να κάνουμε; Αν ήταν ακόμη πρόεδρος, θα μπορούσε να μας φορτώσει ακόμη ένα κανάλι της Βουλής και να πληρώνουμε μερικά εκατομμύρια κάθε χρόνο για να βλέπουμε την άδεια αίθουσα. Προς το παρόν δεν έχει παρά να παρακαλάει να λειτουργούν έστω τα τέσσερα από τα πέντε κανάλια της ΕΡΤ, παρά να μάχεται για το πέμπτο. Μπορεί έτσι και δημόσια τηλεόραση κάποτε να αποκτήσουμε και κάτι να γλιτώσουμε από τα 300 εκατομμύρια που πληρώνουμε, θέλουμε δεν θέλουμε..
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
1 σχόλιο:
Τι είναι αυτό που λείπει στον κ. Μαρδαβέλη και γράφει αυτά που σημειώνει;
Τι θα ήταν χρήσιμο για εκείνον στη θέση αυτού που θεωρεί άχρηστο για τους πολλούς; Τι είναι αυτό που κάνει χρήσιμο κάτι στη κοινωνά ή άχρηστο; Τι ρόλο παίζει η αγορά και τα ολιγοπώλια της εξουσίας στην διαμόρφωση της αντίληψης της χρησιμότητας; Τι ρόλο παίζει στην εμπέδωση της αγοραίας αντίληψης της ζωής ο κ. Μανδραβέλης; Εδώ είναι το ζήτημα, φίλε Κλύδων. Πες μου τι σου λείπει για να καταλάβω που σε έχω! Στον Μανδραβέλη λείπει η αίσθηση αυτού που ένοιωσε ο Ανδρικόπουλος να του λείπει κατά το σεργιάνι του στην Αθήνα χθες το βράδυ. Στο μυαλό του Μανδραβέλη υπάρχει μόνον το επιφαινόμενο της αγοράς. Η ζήτηση και η προσφορά και όχι αυτό που διαμορφώνει την αντίληψη της αξίας: γιατι είναι χρήσιμο.
Αυτό είναι αυτονόητο. Τα αγοραία ερωτήματα απαντώνται στην αγορά. Χρήσιμο είναι ότι μπορείς να πουλήσεις και μόνον τη στιγμή της ανταλλαγής. Γιατί να είναι χρήσιμο το πρόγραμμα της ΕΡΤ για το κ. Μανδραβέλη, αφού δεν μπορεί να κερδίσει αυτός ή κάποιοι δικοί του από αυτό πλέον; Αλλά πονήρεψε και αυτός και δεν τολμά να μιλήσει με όρους χρησιμότητας, για να μην εκτεθεί η αγοραία αντίληψη των σχέσεων που αναπαράγονται μέσω του λόγου του.
Ο σκύλος μου δεν μου είναι χρήσιμος, αλλά μου λείπει. Μου λείπει πολύ γιατί είναι εγώ. Αν αυτό που σου λείπει δεν είναι κομμάτι του εαυτού σου, είναι απλώς χρήσιμο πράγμα, διότι δυνητικά σου προσφέρει κέρδος, με την έννοια της ανταλλακτικής αξίας. Με αυτή την έννοια δεν μας λείπει τίποτε από όλα αυτά από τα οποία δεν μπορούμε να αποκομίσουμε κέρδος. Πλάκα έχει ο παραλογισμός του νεοφιλελευθερισμού, στο βαθμό μάλιστα που θεωρεί και προπαγανδίζει ότι οι ανάγκες είναι ακόρεστες!
Δ.Γ.
Δημοσίευση σχολίου