Στα εξήντα έξη δις ευρώ το πλεόνασμα την τελευταία 15ετία !!!
Να το δούμε με αριθμούς:
Το 98% των κρατικών εσόδων προέρχεται από τους άμεσους και έμμεσους φόρους, τους οποίους κατά γενική παραδοχή πληρώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι στον κύριο όγκο τους, και οι ελεύθεροι μικροεπαγγελματίες όσοι από αυτούς είναι συνεπείς απέναντι στο δημόσιο.
Το υπόλοιπο 2% προέρχεται από μη φορολογικά έσοδα και από τις λεγόμενες «απολήψεις από την ΕΕ», τις οποίες βέβαια ακριβοπληρώνουμε με τις συνδρομές που αναλογούν στη χώρα και όχι μόνο.
Δείτε τώρα τα στοιχεία από τον πίνακα. Εμφανίζεται ολοκάθαρα πως τα ετήσια κρατικά έσοδα (στήλη 1) τα οποία αναφέρονται στη δεκαπενταετία 1996 - 2011, όχι μόνο επαρκούν, αλλά μέχρι και το 2009 ήταν πλεονασματικά!!
Δηλαδή, με τα κονδύλια που εισέπραττε το Δημόσιο, πλήρωνε το σύνολο των υποχρεώσεων που είχε, υποχρηματοδοτώντας ωστόσο την παροχή δημόσιων υπηρεσιών όπως η υγεία και η παιδεία κάτι που πρέπει να σημειωθεί. Ποιες ήταν οι υποχρεώσεις του; Ιδού:
· τη μισθοδοσία για το σύνολο των απασχολούμενων στο Δημόσιο
· τις συντάξεις για το σύνολο των συνταξιούχων του Δημοσίου
· τα νοσοκομεία, τα ιδρύματα κοινωνικής πρόνοιας
· τα ασφαλιστικά ταμεία (ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική προστασία, διάφορα επιδόματα)
· τις επιδοτήσεις στη γεωργία
· την Παιδεία
· το σύνολο των λειτουργικών δαπανών του κράτους (επιχορηγήσεις υπουργείων, άλλων κρατικών φορέων, προμήθειες του Δημοσίου κλπ)
· τις επιχορηγήσεις συγκοινωνιακών φορέων και άλλων οργανισμών
· την Τοπική Αυτοδιοίκηση
· τις στρατιωτικές δαπάνες
· το αποθεματικό του κράτους.
Πρόκετιαι για τις λεγόμενες πρωτογενείς δαπάνες του Δημοσίου (στήλη 2) και όλα τα χρόνια, από το 1996 μέχρι και το 2009, καλύπτονταν πλήρως από τα δημόσια έσοδα! Και όχι μόνο αυτό. Κάθε χρόνο, ο λαός με τους φόρους που πλήρωνε στο Δημόσιο, άφηνε στο ταμείο και περίσσεμα (στήλη 3), μέχρι το 2009.
Στα 15 χρόνια το πλεόνασμα από τη διαφορά εσόδων/δαπανών ξεπέρασε τα 66 δισ. ευρώ!!! Το τοπίο, βέβαια, άλλαξε με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και έτσι το 2009 και το 2010, εξαιτίας τόσο των μειωμένων εισοδημάτων, όσο και της νέας μείωσης της φορολογίας στα επιχειρηματικά κέρδη, τα δημόσια έσοδα καθηλώθηκαν. Ετσι, τη διετία 2009-2010 υπήρξε, σε πρωτογενές επίπεδο, έλλειμμα που έφτασε τα 10,8 δισ. ευρώ.
Μία παρένθεση, για να μην υπάρξουν παρανοήσεις. Το γεγονός ότι το Δημόσιο θα μπορούσε να εξυπηρετεί τις δαπάνες λειτουργίας του αστικού κράτους, από μόνο του, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Για δύο τουλάχιστον λόγους.
Α) Οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του δικομματισμού, ιδία από της εποχής του 1990 και εντεύθεν, ακολουθούσαν μια εντελώς αντιλαϊκή πολιτική, τόσο στον τομέα των εσόδων, όσο και σε εκείνον των δαπανών.
Για παράδειγμα, τα έσοδα στηρίζονταν - και εξακολουθούν να στηρίζονται - σε ένα άκρως αντιδραστικό φορολογικό σύστημα, που στην κυριολεξία απομυζά τα λαϊκά στρώματα και αφήνει στο απυρόβλητο τους εκπροσώπους του κεφαλαίου και τα επιχειρηματικά κέρδη.
Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες, είναι γνωστή η πολιτική συνεχούς συρρίκνωσης των κονδυλίων που εξακολουθούν και έχουν κάποιο κοινωνικό χαρακτήρα, η συστηματική υποχρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, το πετσόκομμα των κονδυλίων για την Παιδεία, την Υγεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την ώρα που συνεχώς αυξάνονταν τα κονδύλια για διαφόρων τύπου προμήθειες του Δημοσίου από μεγάλες επιχειρήσεις και πολυεθνικές.
Οι κρατικοί προϋπολογισμοί και σε ό,τι αφορά τα πρωτογενή έσοδα/δαπάνες, ήταν πάντα μηχανισμοί αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Β) Το αστικό το κράτος με βάση τα συμφέροντα που επιδιώκει να εξυπηρετεί, δεν αρκείται στα ...κανονικά έσοδα που είναι σε θέση να εξασφαλίζει ώστε να να χρηματοδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο και τις ανάγκες του.
Από τη φύση του είναι υποχρεωμένο να διευκολύνει τη συσσώρευση κεφαλαίων με την παροχέτευση όλο και περισσοτέρων κονδυλίων προς τις διάφορες ομάδες των μεγαλοεπιχειρηματιών, κάτι που, κατά κανόνα και σε όλες τις χώρες του κεφαλαίου, επιτυγχάνεται μέσα από τον κρατικό δανεισμό.
Γι΄αυτό και όπως διαπιστώνεται με βάση τα στοιχεία οι καπιταλιστικές χώρες είναι καταχρεωμένες στο σύνολό τους, ανεξάρτητα μεγέθους και οικονομικής ισχύος.
Απλά εδώ επιδιώκεται να σημειωθεί- αποδειχθεί ότι και σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να γίνεται λόγος για πρωτογενή ελλείμματα και μάλιστα για ελλείμματα τα οποία δήθεν δημιουργήθηκαν για να στηριχθούν οι εργαζόμενοι και τα εισοδήματά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου