ΤΟΥ ΚΛΕΑΡΧΟΥ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗ
Η εικόνα του αιμόφυρτου και ρακένδυτου Μοαμάρ Καντάφι, με το γεμάτο απορία και απόγνωση βλέμμα, έρχεται και ξανάρχεται στον νου μου κάθε φορά που βρίσκομαι αντιμέτωπος με κρούσμα αχαριστίας.
Να βλέπεις τον άλλοτε αγέρωχο ηγέτη της χούντας της Λιβύης να τον σέρνουν και να τον λοιδορούν ενώπιον της τηλεοπτικής συσκευής λήψης οι άλλοτε δουλικοί και γλοιώδεις υποτακτικοί και εν συνεχεία εκτελεστές του και ουδείς από τους ισχυρούς του πλανήτη
(και δωρολήπτες) να αντιδρά,
είναι πέραν της απλής ανθρώπινης ηθικής. Είναι η απόλυτη χυδαιότητα.
Μήνες είχαν περάσει από τη θριαμβική υποδοχή του στη Ρώμη από τον ομότεχνό του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (μάλλον αδικώ τους γελωτοποιούς).
Αξέχαστη έμεινε η συρροή σεισοπυγίδων Ιταλίδων έξω από τη σκηνή που είχε στήσει ο Καντάφι στο μεγάλο πάρκο της Ρώμης για να τις μυήσει στα του Κορανίου. Μήνες είχαν περάσει από τις επαφές του ηγέτη (με το στανιό) της Λιβύης με τους άλλους πανίσχυρους ηγέτες της παγκόσμιας δεξιάς, νεοφιλελεύθερης ή σοσιαλιστικής δεν έχει σημασία.
Ως την τελευταία στιγμή οι Βρούτοι του περιβάλλοντός του τον έγλυφαν και εκτελούσαν τις πιο παρανοϊκές διαταγές του, αμείλικτοι χασάπηδες σε ένα ακατανόητο σφαγείο. Αυτοί οι ίδιοι, μόλις πήραν το κατιτίς τους (ήταν μόνο το ΝΑΤΟ άραγε ή η Goldman Sachs και τα λοιπά αφεντικά των αφεντικών μας;), εξασφάλισαν την ατιμωρησία τους, έβαλαν τον μανδύα του επαναστάτη και λιντσάρισαν τον λαομίσητο Καίσαρα. Οι πρώην ευεργετηθέντες από τον Καντάφι έχουν στρογγυλοκαθίσει στις νέες -με καλύτερο design- πολυθρόνες, αγνοώντας τους επερχόμενους Φιλίππους. Για τον Ιούνιο Βρούτο -δολοφόνο του Ιούλιου Καίσαρα- πήρε δυο μόλις χρόνια η Νέμεσις.
Σε μας τώρα: η απόλυτη Ύβρις διατυπώθηκε, διαπράχθηκε, από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Πλήρως εξαρτημένος από τους διαδοχικούς ηγέτες του ΠΑΣΟΚ, καλό παιδί για συμμαχικές υπηρεσίες που τάχα μου βοήθησαν στην πάταξη της τρομοκρατίας (πώς άραγε, όταν συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι Βενιζέλος, Πάγκαλος και Καρατζαφέρης;). Πιστός τελάλης και του ΓΑΠ. Του ηγέτη δηλαδή της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην οποία συμμετείχαν ο Καντάφι, ο Άλι, ο Μουμπάρακ... Της προσωπικότητας που συμμετείχε (αφιλοκερδώς λέει) στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος / πλυντηρίου Καντάφι. Ούτε μισή λέξη δεν βρήκε να πει ο ΓΑΠ για τον φίλο του και φίλο του πατέρα του. Για τον άθλιο, μαφιόζικο τρόπο της δολοφονίας του. Τώρα εισπράττει τα επίχειρα.
Μανιώδης χειροκροτητής του ΓΑΠ έως και πριν από λίγες μέρες, ο Χρυσοχοΐδης, ως πυροκροτητής πλέον (ποιος είναι ο βομβιστής;), βροντοφώναξε μέσω του κυβερνητικού χαλκείου ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ούτε καν σε αποικία θα μπορούσε να ηγηθεί εκ νέου του ΠΑΣΟΚ. Τον οποίο προφανώς δεν υπηρετούσε ο νέος Βρούτος ως υπουργός του, δεν επευφημούσε, δεν αγωνιζόταν -με το μονίμως υπεροπτικό και εριστικό ύφος- να υπερασπίσει στην σύγχρονη αγορά: τα τηλεοπτικά παράθυρα. Προφανώς, λοιπόν, θεωρεί τους πάντες αμνήμονες, ηλίθιους, καθυστερημένους. Ίδιον του ανόητου, του επικίνδυνου κατά τους μελετητές, του ανίκητου φαινομένου.
Δεν έχει καν την πονηρία του άλλου δήθεν ευφυούς (εντάσσεται και αυτός στο φαινόμενο και το είδαμε στο Ζάππειο, το 2007), που ενώ τη μια μέρα στη Βουλή καθύβριζε όλους όσοι τόλμησαν να ψελλίσουν πως με το παπανδρεϊκό δημοψήφισμα η χώρα θα βυθιζόταν τσιμεντωμένη στον Ατλαντικό, την άλλη έβαζε τους «κύκλους» του να τον εμφανίζουν αρνητικό. Βλέπετε οι καλές του παρέες με Πάγκαλο και Καρατζαφέρη τον μετέτρεψαν κι αυτόν σε Κομανέτσι επί 5.
Άραγε, τούτου λαγός είναι ο μαραμένος πλέον υπουργός ή εντολές άλλων εκτελεί;
Η Ημαθία απέχει μιάμιση μόνον ώρα από τους Φιλίππους.
Να βλέπεις τον άλλοτε αγέρωχο ηγέτη της χούντας της Λιβύης να τον σέρνουν και να τον λοιδορούν ενώπιον της τηλεοπτικής συσκευής λήψης οι άλλοτε δουλικοί και γλοιώδεις υποτακτικοί και εν συνεχεία εκτελεστές του και ουδείς από τους ισχυρούς του πλανήτη
(και δωρολήπτες) να αντιδρά,
είναι πέραν της απλής ανθρώπινης ηθικής. Είναι η απόλυτη χυδαιότητα.
Μήνες είχαν περάσει από τη θριαμβική υποδοχή του στη Ρώμη από τον ομότεχνό του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (μάλλον αδικώ τους γελωτοποιούς).
Αξέχαστη έμεινε η συρροή σεισοπυγίδων Ιταλίδων έξω από τη σκηνή που είχε στήσει ο Καντάφι στο μεγάλο πάρκο της Ρώμης για να τις μυήσει στα του Κορανίου. Μήνες είχαν περάσει από τις επαφές του ηγέτη (με το στανιό) της Λιβύης με τους άλλους πανίσχυρους ηγέτες της παγκόσμιας δεξιάς, νεοφιλελεύθερης ή σοσιαλιστικής δεν έχει σημασία.
Ως την τελευταία στιγμή οι Βρούτοι του περιβάλλοντός του τον έγλυφαν και εκτελούσαν τις πιο παρανοϊκές διαταγές του, αμείλικτοι χασάπηδες σε ένα ακατανόητο σφαγείο. Αυτοί οι ίδιοι, μόλις πήραν το κατιτίς τους (ήταν μόνο το ΝΑΤΟ άραγε ή η Goldman Sachs και τα λοιπά αφεντικά των αφεντικών μας;), εξασφάλισαν την ατιμωρησία τους, έβαλαν τον μανδύα του επαναστάτη και λιντσάρισαν τον λαομίσητο Καίσαρα. Οι πρώην ευεργετηθέντες από τον Καντάφι έχουν στρογγυλοκαθίσει στις νέες -με καλύτερο design- πολυθρόνες, αγνοώντας τους επερχόμενους Φιλίππους. Για τον Ιούνιο Βρούτο -δολοφόνο του Ιούλιου Καίσαρα- πήρε δυο μόλις χρόνια η Νέμεσις.
Σε μας τώρα: η απόλυτη Ύβρις διατυπώθηκε, διαπράχθηκε, από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Πλήρως εξαρτημένος από τους διαδοχικούς ηγέτες του ΠΑΣΟΚ, καλό παιδί για συμμαχικές υπηρεσίες που τάχα μου βοήθησαν στην πάταξη της τρομοκρατίας (πώς άραγε, όταν συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι Βενιζέλος, Πάγκαλος και Καρατζαφέρης;). Πιστός τελάλης και του ΓΑΠ. Του ηγέτη δηλαδή της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην οποία συμμετείχαν ο Καντάφι, ο Άλι, ο Μουμπάρακ... Της προσωπικότητας που συμμετείχε (αφιλοκερδώς λέει) στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος / πλυντηρίου Καντάφι. Ούτε μισή λέξη δεν βρήκε να πει ο ΓΑΠ για τον φίλο του και φίλο του πατέρα του. Για τον άθλιο, μαφιόζικο τρόπο της δολοφονίας του. Τώρα εισπράττει τα επίχειρα.
Μανιώδης χειροκροτητής του ΓΑΠ έως και πριν από λίγες μέρες, ο Χρυσοχοΐδης, ως πυροκροτητής πλέον (ποιος είναι ο βομβιστής;), βροντοφώναξε μέσω του κυβερνητικού χαλκείου ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ούτε καν σε αποικία θα μπορούσε να ηγηθεί εκ νέου του ΠΑΣΟΚ. Τον οποίο προφανώς δεν υπηρετούσε ο νέος Βρούτος ως υπουργός του, δεν επευφημούσε, δεν αγωνιζόταν -με το μονίμως υπεροπτικό και εριστικό ύφος- να υπερασπίσει στην σύγχρονη αγορά: τα τηλεοπτικά παράθυρα. Προφανώς, λοιπόν, θεωρεί τους πάντες αμνήμονες, ηλίθιους, καθυστερημένους. Ίδιον του ανόητου, του επικίνδυνου κατά τους μελετητές, του ανίκητου φαινομένου.
Δεν έχει καν την πονηρία του άλλου δήθεν ευφυούς (εντάσσεται και αυτός στο φαινόμενο και το είδαμε στο Ζάππειο, το 2007), που ενώ τη μια μέρα στη Βουλή καθύβριζε όλους όσοι τόλμησαν να ψελλίσουν πως με το παπανδρεϊκό δημοψήφισμα η χώρα θα βυθιζόταν τσιμεντωμένη στον Ατλαντικό, την άλλη έβαζε τους «κύκλους» του να τον εμφανίζουν αρνητικό. Βλέπετε οι καλές του παρέες με Πάγκαλο και Καρατζαφέρη τον μετέτρεψαν κι αυτόν σε Κομανέτσι επί 5.
Άραγε, τούτου λαγός είναι ο μαραμένος πλέον υπουργός ή εντολές άλλων εκτελεί;
Η Ημαθία απέχει μιάμιση μόνον ώρα από τους Φιλίππους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου