ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Ακόμη και το όνομα της Κορέας στα κορεάτικα είναι πολιτικά απατηλό: λέγεται Τσοσόν, που σημαίνει «Χώρα της Πρωινής Γαλήνης». Εξήντα ολόκληρα χρόνια όμως τώρα και μόνο το αίσθημα γαλήνης, ηρεμίας και ειρήνης δεν αποπνέει η Κορεατική Χερσόνησος.
Το εντελώς αντίθετο. Μάλιστα από την εποχή του κορεατικού πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Βόρεια Κορέα εξακολουθεί από τεχνική σκοπιά να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τις ΗΠΑ και τη Νότια Κορέα! Δεν έχει υπογραφεί ούτε τυπικά κάποια συνθήκη ειρήνης.
Ο θάνατος του Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ έθεσε εκ νέου επί τάπητος το κορεατικό ζήτημα, με το ίδιο ερώτημα που είχε τεθεί και το 1994, όταν είχε πεθάνει ο πατέρας του, ο θρυλικός Κιμ Ιλ Σουνγκ: Θα καταρρεύσει το βορειοκορεατικό καθεστώς και θα απορροφηθεί η Βόρεια Κορέα από τη Νότια;
Στα 17 χρόνια που πέρασαν από τον θάνατο του ιδρυτή της Β. Κορέας και παρά το γεγονός ότι τότε ήταν πρόσφατη η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», οι ελπίδες της Δύσης ότι ήταν δήθεν αναπόφευκτη η πτώση και της Β. Κορέας διαψεύστηκαν παταγωδώς. Το καθεστώς της Πιονγιάνγκ επιβίωσε παρά τις τεράστιες δυσκολίες και παρά την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ, που ήταν θεμελιώδης οικονομικός και πολιτικός σύμμαχος. Φυσικά αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων. Στον μισό αιώνα που κυβερνούσε ο Κιμ Ιλ Σουνγκ, όσο κι αν αυτό είναι παντελώς άγνωστο στη χώρα μας, η Βόρεια Κορέα ήταν ο ισχυρός πόλος και όχι η Νότια. Γι' αυτό και το τείχος που χωρίζει τα δύο κορεατικά κράτη το είχαν χτίσει οι... Αμερικανοί και όχι οι Βορειοκορεάτες, όπως θα νόμιζε κανείς. Γι' αυτό και ήταν η Νότια Κορέα που απαγόρευε στους Νοτιοκορεάτες να ταξιδέψουν στη Βόρεια Κορέα επί ποινή... θανάτου!!!
Αντιθέτως, η Β. Κορέα αισθανόταν τότε τέτοια αυτοπεποίθηση που η επίσημη γραμμή της ήταν η ένωση των δύο κορεατικών κρατών με διατήρηση του κοινωνικού του συστήματος σε κάθε κομμάτι και ελεύθερη διακίνηση του πληθυσμού για να ζει σε όποιο τμήμα και σύστημα ήθελε! Γι' αυτό και επί δεκαετίες οι ΗΠΑ διατηρούσαν στην εξουσία της Ν. Κορέας αμερικανόδουλες χούντες. Στα χρόνια του Κιμ Γιονγκ Ιλ η κατάσταση επιδεινώθηκε πολύ στη Β. Κορέα. Η Ν. Κορέα έγινε σαφώς ισχυρότερη όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Το βορειοκορεατικό καθεστώς έδωσε σχεδόν αποκλειστικά τη μάχη αποτροπής της κατάρρευσής του, την οποία πάντως κατόρθωσε να κερδίσει. Αντεξε στην αμερικανική και νοτιοκορεατική πίεση. Αυτό δεν είναι ασήμαντο, αλλά πέραν τούτου, ουδέν.
Τώρα αρχίζει, όπως φαίνεται, η εποχή του Κιμ του 3ου, του Κιμ Γιονγκ Ουν. Μπορεί να αντέξει σήμερα ένα τόσο απομονωμένο καθεστώς της πιο απολυταρχικής εκδοχής του «υπαρκτού σοσιαλισμού»; Πολύ δύσκολα, είναι η απάντηση.
Ας μη βιαστεί όμως κανείς να ξεγράψει τη Β. Κορέα. Αυτή η μυστηριώδης χώρα είναι πολύ πιο «σκληρό καρύδι» από όσο νομίζουν πολλοί. Πρώτα πρώτα το καθεστώς έχει ευρύτατη λαϊκή βάση και ο θρήνος των Βορειοκορεατών που εμφανίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες είναι σε μεγάλο βαθμό αληθινός και εξηγείται μόνο αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία της Κορέας του 20ού αιώνα, όπου ο Κιμ Ιλ Σουνγκ ταυτίστηκε με την απελευθέρωσή της από έναν σαραντάχρονο κτηνώδη ιαπωνικό αποικιακό ζυγό. Η αμερικανική επίθεση λίγο μετά την απελευθέρωση «θεοποίησε» τον Κιμ Ιλ Σουνγκ στη συνείδηση του λαού και τον ανύψωσε σε σύμβολο εθνικής ανεξαρτησίας ολόκληρου του κορεατικού έθνους.
Από εκεί και πέρα, η Βόρεια Κορέα έχει φανερούς και κρυφούς υποστηρικτές. Η Κίνα ανήκει στους πρώτους. Οσο κι αν φανεί απίστευτο, η... Ιαπωνία ανήκει στους δεύτερους! Επισήμως το Τόκιο βγάζει αφρούς εναντίον της Β. Κορέας. Στην πραγματικότητα όμως σε καμία περίπτωση η Ιαπωνία δεν επιθυμεί μια ενωμένη Κορέα, όργανο της αμερικανικής πολιτικής! Προτιμά να διαιωνίζεται η διαίρεση παρά να αποκτήσει η Ουάσιγκτον ένα «πιόνι» τόσο κοντά στο ιαπωνικό αρχιπέλαγος, με πληθυσμό άνω των 70 εκατομμυρίων ανθρώπων και εξαιρετικά ισχυρή πολεμική μηχανή, τη στιγμή μάλιστα που οι ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις είναι πολύ κατώτερες των κορεατικών εξαιτίας των δεσμεύσεων μετά την ήττα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΠΙΟΝΓΙΑΝΓΚ
Κατάλαβε ότι χωρίς πυρηνικά δεν ζει
Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ της Β. Κορέας μέχρι τώρα οφείλεται στο ότι η ηγεσία της συνειδητοποίησε έγκαιρα ότι χωρίς πυρηνικά όπλα δεν θα μπορούσε να αντέξει την πίεση των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί δεν θα δίσταζαν να εξαπολύσουν νέο πόλεμο εναντίον της χώρας για να ανατρέψουν το καθεστώς της, όπως έκαναν ήδη στο Ιράκ, στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν. Ανέπτυξαν λοιπόν πυρηνικά όπλα, διαφήμισαν την ύπαρξή τους και κατέστησαν σαφέστατο ότι δεν θα διστάσουν να καταστρέψουν τη Νότια Κορέα και τις δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες που βρίσκονται εκεί, αν η Ουάσιγκτον τολμήσει να εξαπολύσει πόλεμο κατά της Βόρειας Κορέας! Εχοντας πλήρως στρατιωτικοποιήσει την κοινωνία τους ώστε να είναι βέβαιη η αρχική νίκη επί της Νότιας Κορέας σε συμβατικό πόλεμο, ανάγκασαν τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν κάθε ιδέα επίθεσης. Το καθεστώς έχει ευρεία λαϊκή βάση και μια πλήρως στρατιωτικοποιημένη κοινωνία που δεν επιτρέπει ξένη επίθεση
Το εντελώς αντίθετο. Μάλιστα από την εποχή του κορεατικού πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Βόρεια Κορέα εξακολουθεί από τεχνική σκοπιά να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τις ΗΠΑ και τη Νότια Κορέα! Δεν έχει υπογραφεί ούτε τυπικά κάποια συνθήκη ειρήνης.
Ο θάνατος του Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ έθεσε εκ νέου επί τάπητος το κορεατικό ζήτημα, με το ίδιο ερώτημα που είχε τεθεί και το 1994, όταν είχε πεθάνει ο πατέρας του, ο θρυλικός Κιμ Ιλ Σουνγκ: Θα καταρρεύσει το βορειοκορεατικό καθεστώς και θα απορροφηθεί η Βόρεια Κορέα από τη Νότια;
Στα 17 χρόνια που πέρασαν από τον θάνατο του ιδρυτή της Β. Κορέας και παρά το γεγονός ότι τότε ήταν πρόσφατη η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», οι ελπίδες της Δύσης ότι ήταν δήθεν αναπόφευκτη η πτώση και της Β. Κορέας διαψεύστηκαν παταγωδώς. Το καθεστώς της Πιονγιάνγκ επιβίωσε παρά τις τεράστιες δυσκολίες και παρά την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ, που ήταν θεμελιώδης οικονομικός και πολιτικός σύμμαχος. Φυσικά αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων. Στον μισό αιώνα που κυβερνούσε ο Κιμ Ιλ Σουνγκ, όσο κι αν αυτό είναι παντελώς άγνωστο στη χώρα μας, η Βόρεια Κορέα ήταν ο ισχυρός πόλος και όχι η Νότια. Γι' αυτό και το τείχος που χωρίζει τα δύο κορεατικά κράτη το είχαν χτίσει οι... Αμερικανοί και όχι οι Βορειοκορεάτες, όπως θα νόμιζε κανείς. Γι' αυτό και ήταν η Νότια Κορέα που απαγόρευε στους Νοτιοκορεάτες να ταξιδέψουν στη Βόρεια Κορέα επί ποινή... θανάτου!!!
Αντιθέτως, η Β. Κορέα αισθανόταν τότε τέτοια αυτοπεποίθηση που η επίσημη γραμμή της ήταν η ένωση των δύο κορεατικών κρατών με διατήρηση του κοινωνικού του συστήματος σε κάθε κομμάτι και ελεύθερη διακίνηση του πληθυσμού για να ζει σε όποιο τμήμα και σύστημα ήθελε! Γι' αυτό και επί δεκαετίες οι ΗΠΑ διατηρούσαν στην εξουσία της Ν. Κορέας αμερικανόδουλες χούντες. Στα χρόνια του Κιμ Γιονγκ Ιλ η κατάσταση επιδεινώθηκε πολύ στη Β. Κορέα. Η Ν. Κορέα έγινε σαφώς ισχυρότερη όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Το βορειοκορεατικό καθεστώς έδωσε σχεδόν αποκλειστικά τη μάχη αποτροπής της κατάρρευσής του, την οποία πάντως κατόρθωσε να κερδίσει. Αντεξε στην αμερικανική και νοτιοκορεατική πίεση. Αυτό δεν είναι ασήμαντο, αλλά πέραν τούτου, ουδέν.
Τώρα αρχίζει, όπως φαίνεται, η εποχή του Κιμ του 3ου, του Κιμ Γιονγκ Ουν. Μπορεί να αντέξει σήμερα ένα τόσο απομονωμένο καθεστώς της πιο απολυταρχικής εκδοχής του «υπαρκτού σοσιαλισμού»; Πολύ δύσκολα, είναι η απάντηση.
Ας μη βιαστεί όμως κανείς να ξεγράψει τη Β. Κορέα. Αυτή η μυστηριώδης χώρα είναι πολύ πιο «σκληρό καρύδι» από όσο νομίζουν πολλοί. Πρώτα πρώτα το καθεστώς έχει ευρύτατη λαϊκή βάση και ο θρήνος των Βορειοκορεατών που εμφανίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες είναι σε μεγάλο βαθμό αληθινός και εξηγείται μόνο αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία της Κορέας του 20ού αιώνα, όπου ο Κιμ Ιλ Σουνγκ ταυτίστηκε με την απελευθέρωσή της από έναν σαραντάχρονο κτηνώδη ιαπωνικό αποικιακό ζυγό. Η αμερικανική επίθεση λίγο μετά την απελευθέρωση «θεοποίησε» τον Κιμ Ιλ Σουνγκ στη συνείδηση του λαού και τον ανύψωσε σε σύμβολο εθνικής ανεξαρτησίας ολόκληρου του κορεατικού έθνους.
Από εκεί και πέρα, η Βόρεια Κορέα έχει φανερούς και κρυφούς υποστηρικτές. Η Κίνα ανήκει στους πρώτους. Οσο κι αν φανεί απίστευτο, η... Ιαπωνία ανήκει στους δεύτερους! Επισήμως το Τόκιο βγάζει αφρούς εναντίον της Β. Κορέας. Στην πραγματικότητα όμως σε καμία περίπτωση η Ιαπωνία δεν επιθυμεί μια ενωμένη Κορέα, όργανο της αμερικανικής πολιτικής! Προτιμά να διαιωνίζεται η διαίρεση παρά να αποκτήσει η Ουάσιγκτον ένα «πιόνι» τόσο κοντά στο ιαπωνικό αρχιπέλαγος, με πληθυσμό άνω των 70 εκατομμυρίων ανθρώπων και εξαιρετικά ισχυρή πολεμική μηχανή, τη στιγμή μάλιστα που οι ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις είναι πολύ κατώτερες των κορεατικών εξαιτίας των δεσμεύσεων μετά την ήττα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΠΙΟΝΓΙΑΝΓΚ
Κατάλαβε ότι χωρίς πυρηνικά δεν ζει
Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ της Β. Κορέας μέχρι τώρα οφείλεται στο ότι η ηγεσία της συνειδητοποίησε έγκαιρα ότι χωρίς πυρηνικά όπλα δεν θα μπορούσε να αντέξει την πίεση των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί δεν θα δίσταζαν να εξαπολύσουν νέο πόλεμο εναντίον της χώρας για να ανατρέψουν το καθεστώς της, όπως έκαναν ήδη στο Ιράκ, στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν. Ανέπτυξαν λοιπόν πυρηνικά όπλα, διαφήμισαν την ύπαρξή τους και κατέστησαν σαφέστατο ότι δεν θα διστάσουν να καταστρέψουν τη Νότια Κορέα και τις δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες που βρίσκονται εκεί, αν η Ουάσιγκτον τολμήσει να εξαπολύσει πόλεμο κατά της Βόρειας Κορέας! Εχοντας πλήρως στρατιωτικοποιήσει την κοινωνία τους ώστε να είναι βέβαιη η αρχική νίκη επί της Νότιας Κορέας σε συμβατικό πόλεμο, ανάγκασαν τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν κάθε ιδέα επίθεσης. Το καθεστώς έχει ευρεία λαϊκή βάση και μια πλήρως στρατιωτικοποιημένη κοινωνία που δεν επιτρέπει ξένη επίθεση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου