Να τους γίνουμε ο εφιάλτης τους στους δρόμους
Από τον Κλύδωνα
Χθες τράβηξα βαριά το πάπλωμα, επειδή πριν κατά την διάρκεια της νύχτας, βρήκα τον χρόνο να πληροφορηθώ από τους συναδέλφους μου, -που πλέον δέχονται κατά μέτωπο επιθέσεις από την εργολαβική εργοδοσία του Ελληνικού χρέους-.. το παρασκήνιο σε σχέση με ότι όζει στον τύπο..
Μισές είναι οι αλήθειες τους.. (κυβέρνησης και εργοδοσίας)..
Πράγματι ο Τύπος δεν διάγει τις ευτυχέστερες των ημερών του, αλλά ζήτημα επιβίωσης ποτέ δεν τέθηκε γι αυτόν..
Άλλωστε σε μια δυο περιπτώσεις που προσέφυγαν θεατρικά στα δικαστήρια, αυτά τους αρνήθηκαν τις πτωχεύσεις.
Κατασκευασμένη είναι η κρίση τους όπως και τα άχρηστα μπουρδέλα που πλημμύρισαν την Ελλάδα με τσιμέντο και που υπερτιμολογώντας τα να τα πληρώνει ο Ελληνικός λαός τρεις και τέσσερις φορές το ένα, όπως την Αττική οδό, για να τα εκμεταλλεύονται οι ίδιοι επί δεκαετίες.
Τότε τι συμβαίνει; Ευκαιρίας δοθείσης διακαώς επιθυμούν να κατεδαφίσουν το τελευταίο οχυρό των συλλογικών συμβάσεων εν Ελλάδι.
Το κάστρο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Που βεβαίως με δικές μας ευθύνες το αφήσαμε ανυπεράσπιστο..
Από τότε –το 1990- το έτος της ευωχίας.. Τότε που έτρεχα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας ως μάρτυρας να υπερασπιστώ την εργασία των δημοσιογράφων επί των ακροατηρίων. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ..
Είναι πειρατεία κατέθετα και όχι εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα.. Διακυβεύοντας την επιβίωσή μου.. Το ψωμί μου. Επιλογή μου. Δεν διαμαρτύρομαι.
Και ήταν πειρατεία γιατί οι συχνότητες όφειλαν να είναι στην κατοχή του κράτους όπως σε όλα τις πολιτισμένες και συντεταγμένες ορθολογικά πολιτείες του κόσμου.. Καταληκτικά έτσι κι έγινε με την εξής διαφορά.
Κατά το μεσοδιάστημα επέτρεψαν στα λυκόρνια να διαχειρίζονται και αγοραπωλούν τον αέρα που αναπνέουμε όπως οι παπατζήδες το 1950 πωλούσαν στρέμματα στην θάλασσα επί της πλατείας Ομονοίας.
Και ήταν πειρατεία γιατί το τότε ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με, μας, θεώρησε γραφικούς που προειδοποιούσαμε για μεγάλη ανεργία αν δεν ελεγχθεί θεσμικά το ΔΣ του κάθε ιδιωτικού Μέσου Ενημέρωσης έχοντας κατά τα πρότυπα της ΕΡΤ συσταθεί αυτό και με την συμμετοχή των εργαζομένων (κυρίως μελών της ΕΣΗΕΑ γιατί εμάς αφορούσε) όπως και αρκετών κοινωνικών φορέων για να μην κάνει ο εργολάβος ότι του γουστάρει.
Φωνές βοώντων εν τη συνδικαλιστική ερήμω.. Όχι δεν επιχαίρω επί των ερειπίων.. Άλλωστε τα πάντα (κυρίως η μισθολογική και συνταξιοδοτική λεηλασία) αγγίζουν τον καθένα από εμάς και προσωπικά.. Απλώς θλίβομαι γιατί ψάχνοντας στο πολιτικό σακούλι μου δεν βρίσκω άλλον τρόπο αντίδρασης πια.. Ή μη μόνον έναν..
Γι αυτό.. Τέρμα οι αναλύσεις: 500.000 άνεργοι χωρίς καν επίδομα ανεργίας. Ολοι οι συνταξιούχοι πήραν χτες συντάξεις μειωμένες (και αυτοί που παίρνουν την κατώτατη!). Πού πάνε τα λεφτά που τους άρπαξαν; Στο χρέος απαντά η κυβέρνηση. Μέγα ψέμα! Πάνε στο μεγάλο κεφάλαιο και ειδικά στις τράπεζες.
Το χρήμα που μαζεύει η κυβέρνηση, και μαζεύει πολύ, μα πάρα πολύ χρήμα, κι ας κλαίγεται, πάει στο μεγάλο κεφάλαιο. Καμιά αυταπάτη ότι τα λεφτά πάνε για να πιάσουν τόπο οι θυσίες. Τώρα πια μετράμε και αποδείξεις. Τώρα πια ξέρουμε. Τώρα πια η ίδια η Λαγκάρντ του ΔΝΤ μιλάει για κρίση ανάλογη του 1930. Αλλοι μιλάνε για το κατώφλι της ύφεσης, δηλαδή ό,τι ζήσαμε ως τώρα ήταν προεόρτια της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, κι ας ισχυρίζονται ακόμα στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. ότι μπροστά υπάρχει ανάκαμψη.
Η κρίση είναι παγκόσμια, είναι συγχρονισμένη, είναι καπιταλιστική, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης, τα κεφάλαια ψάχνουν τρόπο να συνεχίσουν να είναι κερδοφόρα, μόνος δρόμος τους είναι να υποτιμηθεί ένα μέρος τους (δηλαδή να καταστραφεί μέρος τους) και σίγουρος δρόμος τους είναι η καταστροφή εργατικής δύναμης. Η παράλληλη φιλολογία για νέες απειλές που απαιτούν στρατιωτική αντιμετώπιση κάνουν ορατό ένα ενδεχόμενο στόχο των αστών.
Αλλωστε ο πόλεμος είναι στη φύση του καπιταλισμού. Και προσδιορίζουν τον αντίπαλο: το λαϊκό κίνημα που ακόμα κι εκεί που σήμερα δεν βάζει θέμα ανατροπής, αντιμετωπίζεται σαν εχθρός. Ηδη ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας καταγγέλλει τις κυβερνήσεις ότι είναι δέσμιες του πεζοδρομίου, δηλαδή των διαδηλώσεων...
Ας φροντίσουμε να γίνει ο εφιάλτης τους πραγματικότητα.
Από τον Κλύδωνα
Χθες τράβηξα βαριά το πάπλωμα, επειδή πριν κατά την διάρκεια της νύχτας, βρήκα τον χρόνο να πληροφορηθώ από τους συναδέλφους μου, -που πλέον δέχονται κατά μέτωπο επιθέσεις από την εργολαβική εργοδοσία του Ελληνικού χρέους-.. το παρασκήνιο σε σχέση με ότι όζει στον τύπο..
Μισές είναι οι αλήθειες τους.. (κυβέρνησης και εργοδοσίας).. Πράγματι ο Τύπος δεν διάγει τις ευτυχέστερες των ημερών του, αλλά ζήτημα επιβίωσης ποτέ δεν τέθηκε γι αυτόν..
Άλλωστε σε μια δυο περιπτώσεις που προσέφυγαν θεατρικά στα δικαστήρια, αυτά τους αρνήθηκαν τις πτωχεύσεις.
Κατασκευασμένη είναι η κρίση τους όπως και τα άχρηστα μπουρδέλα που πλημμύρισαν την Ελλάδα με τσιμέντο και που υπερτιμολογώντας τα να τα πληρώνει ο Ελληνικός λαός τρεις και τέσσερις φορές το ένα, όπως την Αττική οδό, για να τα εκμεταλλεύονται οι ίδιοι επί δεκαετίες.
Τότε τι συμβαίνει; Ευκαιρίας δοθείσης διακαώς επιθυμούν να κατεδαφίσουν το τελευταίο οχυρό των συλλογικών συμβάσεων εν Ελλάδι.
Το κάστρο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Που βεβαίως με δικές μας ευθύνες το αφήσαμε ανυπεράσπιστο..
Από τότε –το 1990- το έτος της ευωχίας.. Τότε που έτρεχα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας ως μάρτυρας να υπερασπιστώ την εργασία των δημοσιογράφων επί των ακροατηρίων. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ..
Είναι πειρατεία κατέθετα και όχι εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα.. Διακυβεύοντας την επιβίωσή μου.. Το ψωμί μου. Επιλογή μου. Δεν διαμαρτύρομαι.
Και ήταν πειρατεία γιατί οι συχνότητες όφειλαν να είναι στην κατοχή του κράτους όπως σε όλα τις πολιτισμένες και συντεταγμένες ορθολογικά πολιτείες του κόσμου.. Καταληκτικά έτσι κι έγινε με την εξής διαφορά.
Κατά το μεσοδιάστημα επέτρεψαν στα λυκόρνια να διαχειρίζονται και αγοραπωλούν τον αέρα που αναπνέουμε όπως οι παπατζήδες το 1950 πωλούσαν στρέμματα στην θάλασσα επί της πλατείας Ομονοίας.
Και ήταν πειρατεία γιατί το τότε ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με, μας, θεώρησε γραφικούς που προειδοποιούσαμε για μεγάλη ανεργία αν δεν ελεγχθεί θεσμικά το ΔΣ του κάθε ιδιωτικού Μέσου Ενημέρωσης έχοντας κατά τα πρότυπα της ΕΡΤ συσταθεί αυτό και με την συμμετοχή των εργαζομένων (κυρίως μελών της ΕΣΗΕΑ γιατί εμάς αφορούσε) όπως και αρκετών κοινωνικών φορέων για να μην κάνει ο εργολάβος ότι του γουστάρει.
Φωνές βοώντων εν τη συνδικαλιστική ερήμω.. Όχι δεν επιχαίρω επί των ερειπίων.. Άλλωστε τα πάντα (κυρίως η μισθολογική και συνταξιοδοτική λεηλασία) αγγίζουν τον καθένα από εμάς και προσωπικά.. Απλώς θλίβομαι γιατί ψάχνοντας στο πολιτικό σακούλι μου δεν βρίσκω άλλον τρόπο αντίδρασης πια.. Ή μη μόνον έναν..
Γι αυτό.. Τέρμα οι αναλύσεις: 500.000 άνεργοι χωρίς καν επίδομα ανεργίας. Ολοι οι συνταξιούχοι πήραν χτες συντάξεις μειωμένες (και αυτοί που παίρνουν την κατώτατη!). Πού πάνε τα λεφτά που τους άρπαξαν; Στο χρέος απαντά η κυβέρνηση. Μέγα ψέμα! Πάνε στο μεγάλο κεφάλαιο και ειδικά στις τράπεζες.
Το χρήμα που μαζεύει η κυβέρνηση, και μαζεύει πολύ, μα πάρα πολύ χρήμα, κι ας κλαίγεται, πάει στο μεγάλο κεφάλαιο. Καμιά αυταπάτη ότι τα λεφτά πάνε για να πιάσουν τόπο οι θυσίες. Τώρα πια μετράμε και αποδείξεις. Τώρα πια ξέρουμε. Τώρα πια η ίδια η Λαγκάρντ του ΔΝΤ μιλάει για κρίση ανάλογη του 1930. Αλλοι μιλάνε για το κατώφλι της ύφεσης, δηλαδή ό,τι ζήσαμε ως τώρα ήταν προεόρτια της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, κι ας ισχυρίζονται ακόμα στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. ότι μπροστά υπάρχει ανάκαμψη.
Η κρίση είναι παγκόσμια, είναι συγχρονισμένη, είναι καπιταλιστική, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης, τα κεφάλαια ψάχνουν τρόπο να συνεχίσουν να είναι κερδοφόρα, μόνος δρόμος τους είναι να υποτιμηθεί ένα μέρος τους (δηλαδή να καταστραφεί μέρος τους) και σίγουρος δρόμος τους είναι η καταστροφή εργατικής δύναμης. Η παράλληλη φιλολογία για νέες απειλές που απαιτούν στρατιωτική αντιμετώπιση κάνουν ορατό ένα ενδεχόμενο στόχο των αστών.
Αλλωστε ο πόλεμος είναι στη φύση του καπιταλισμού. Και προσδιορίζουν τον αντίπαλο: το λαϊκό κίνημα που ακόμα κι εκεί που σήμερα δεν βάζει θέμα ανατροπής, αντιμετωπίζεται σαν εχθρός. Ηδη ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας καταγγέλλει τις κυβερνήσεις ότι είναι δέσμιες του πεζοδρομίου, δηλαδή των διαδηλώσεων...
Ας φροντίσουμε να γίνει ο εφιάλτης τους πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου