Μόλις επέστρεψα για να πνιγώ στην μαύρη μελάνη που άφησε η βουλευτής της δεξιάς η κ. Μούσχουρη, αλλά και να μείνω κατάπληκτος από την βιαιότητα των αντιδράσεων.. Η κ. Μούσχουρη πρωτίστως ανήκε και ανήκει στην άρχουσα τάξη και ως εκπρόσωπός της ομιλεί. Πιθανότερο προβάλλει το γεγονός της κατοχής Ελληνικών ομολόγων άρα ομιλεί εξ’ ονόματός της και όχι των δανειστών τοκογλύφων όπως ορισμένοι βιάστηκαν να υποθέσουν.. Να σας θυμίσω ή να σας γνωστοποιήσω πως κατά τις διαπραγματεύσεις του 1936 αλλά και ενώπιον του δικαστηρίου της Χάγης οι σκληρότεροι διαπραγματευτές ήταν οι Έλληνες κάτοχοι ομολόγων. Η κ Μούσχουρη (προσωπικά μου ήταν πάντα αντιπαθής αλλά μικρή σημασία έχει η άποψή μου) διαπράττει ένα έγκλημα όχι εθνικό όπως νομίζετε αλλά ταξικό.. Αθωώνει δια της τοποθέτησής της την τάξη που την ανέδειξε αφού τον λαό της καταγωγής της δεν τον εξέφρασε ποτέ. Ούτε πολιτικά και κυρίως ποτέ πολιτιστικά.. Τον αποστρέφεται όπως κάθε κυρία της υψηλής κοινωνίας η οποία σέβεται τον εαυτό της. Η τάξη αυτή είναι το κηφηναριό όπως και η ίδια της Ευρωπαϊκής ελίτ. Τις διαστροφές της εκφράζει.. Τα συμφέροντά της προστατεύει όταν προτάσσει τον τοκογλύφο έναντι της ανέχειας και της ανθρωποκαταστροφής που αυτός επιφέρει σε μια κοινωνία ανθρώπων.. Το ίδιο έπραξε και εγχώριος Άρειος Πάγος όταν ιεράρχησε τις αποζημιώσεις των τραπεζών πρώτες έναντι εκείνων που διεκδικούσαν τα θύματα του εν ονόματι Ρικομεξ κενοταφίου. Δεν είδα μα μήτε και άκουσα να σηκώνεται τόσος κουρνιαχτός όμως.. Επειδή ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Τον άτυπο αυτό αξιακό κανόνα υπερασπίστηκε και η φιλέλλην κ Μούσχουρη. Το να της υπενθυμίσω ή να της γνωστοποιήσω τώρα εγώ πως τα ποσά που οφείλει η μία εκ των δύο προστάτιδών της χωρών εκ των πολεμικών αποζημιώσεων είναι πολλαπλάσια ενός χρέους το οποίο η τάξη της συνέπηξε, είναι μάλλον περιττό. Επειδή το γνωρίζει. Το να της υπενθυμίσω ή να της γνωστοποιήσω τώρα εγώ ότι εξ αιτίας της προστάτιδάς της χώρας διαλύθηκε ο ιστός της Ελληνικής παραγωγής με συνέπεια ο ¨Ελλην να αγοράζει πατάτες Αιγύπτου λεμόνια Χιλής και γαλακτοκομικά Βουλγαρίας επίσης είναι περιττό. Το να της υπενθυμίσω ότι στα Ελληνικά καρνάγια χτίζονταν τα καλλίτερα σκαριά του κόσμου, περιττό γιατί μεταξύ των σαλονιών που περιφέρεται με το ουΐσκυ στο χέρι μπορεί από κάποια φάλτσα φωνή να έσταξε καμιά κουβέντα στο ποτήρι της.. Το να της πω τέλος για να μην μακρηγορώ ότι οι Γερμανοί δια της πολιτικής τους εξήγαν προίόντα και ανεργία για να εισάγουν εις το πολλαπλάσιο φρέσκο χρήμα το οποίο μας αχρεωστήτως δάνειζαν επίσης περιττόν.. Ένα θα της πω.. Πως η ψυχή του αντάρτη πατέρα μου πάλευε για να με απαλλάξει από τα σιδηρά δεσμά που μου επέβαλλαν οι μέντορές της και να ζήσω ελεύθερα στον τόπο μου. Δεν ήξερε όμως ότι πρώτα απ’ όλα κι απ’ όλους κι από τους κατακτητές ακόμη όφειλε να έχει στείλει στον διάβολο ορισμένους κατά ταυτότητα Έλληνες ως αυτή..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου