ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Γέμισ' ο κόσμος «κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες», που θα 'λεγε κι ο αιώνιος Πάγκαλος.
Χιλιάδες οργισμένοι συρρέουν στις πλατείες του κόσμου διεκδικώντας τα αυτονόητα. Βουίζουν οι ερημιές της Αθήνας και οι μολυβδοσκέπαστες λεωφόροι του Λονδίνου. Οι πυρακτωμένοι δρόμοι της Ιταλίας, που ξέρει από φωτιές, και οι ξαφνιασμένες γειτονιές των Βρυξελλών, άμαθες από ανέχεια και πλακάτ.
Οι δοξασμένες λεωφόροι της Πορτογαλίας και οι ζόρικες αλέες της άνισης Αμερικής... Και πού να δεις, υποβολέα, τι θα γίνει όταν ο κόσμος βγει από τις κατακόμβες του φόβου και της θλίψης του. Θα φρακάρει η Οικουμένη από «κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες». Κι άντε να βρει τόπο να σταθεί η Υβρις
*** Γέμισε σταυρούς ο άνυδρος Νοέμβρης, εισχωρώντας πένθιμος και στις αρχές του Δεκεμβρίου: Σόκρατες, Νικάνορ Πάρα, Λούτσο Μάγκρι και άλλοι, πολλοί, δικοί μας και ξένοι. Και του Στάλιν η κόρη, βέβαια, που πέθανε στο Ουισκόνσιν ως Λάνα Πίτερς. Ευνοημένη -και αδικημένη ταυτόχρονα- από τη μοίρα της. Με τη ζωή της να δείχνει «πώς και γιατί» ναυάγησε στα ρηχά το υπερωκεάνιο του «Υπαρκτού» *** Γέμισε διαδόχους το άλαλο και αμήχανο βασίλειο του ΠΑΣΟΚ. Ομάδες, ομαδούλες, φιλοδοξίες και «στίλβοντα μαχαίρια». Συνέβαινε και παλιά. Εχανε κόσμο, βίωνε αποχωρήσεις και διαγραφές, αλλά παρέμενε αρραγές. Με συγκολλητική ουσία την εξουσία. Και όσο περισσότερο εμφανιζόταν μεταλλαγμένο και «σύγχρονο» -υστερώντας ενίοτε σε ριζοσπαστισμό ακόμη της κλασικής Δεξιάς- τόσο κέρδιζε συμμάχους από το αστείρευτο κοίτασμα της διαπλοκής και από τον βιότοπο του θάλλοντος ευρωπαϊκού συντηρητισμού. Υπήρχε και κάτι άλλο που κρατούσε το ΠΑΣΟΚ αρραγές. Η σφραγίδα του Ανδρέα Παπανδρέου. Ανεξίτηλη στην πλειονότητα του κόσμου και των στελεχών του, παρά τον σημιτικό ιό. Αυτή τη σφραγίδα κατόρθωσε τεχνητά να φρεσκάρει ο Γ. Παπανδρέου, πλασάροντας ψεύτικα έναν νέο Παπανδρεϊσμό. Τώρα, πάει κι αυτός. Απαξιώθηκε και χλώμιασε. Η παρουσία του είναι πια τοξική για το ΠΑΣΟΚ. Και αφετηρία διάσπασης ...Αλλά εκείνος ο Χρυσοχοΐδης! Αποθέωνε τον Γ. Παπανδρέου και τη θανάσιμη μνημονιακή ατραπό, αλλά τώρα βγήκε ξιφήρης στον δρόμο της ανατροπής. Καταστροφική η διετία! Χάος έφερε στη χώρα! Την οδήγησε στην κόλαση! Αυτό δεν λέγεται κυβίστηση. Ούτε απλώς αχαριστία. Πρόκειται για αξιοθρήνητο σκετσάκι οικτρής παράστασης, στην οποία πρωταγωνιστούν πεφυσιωμένοι άνθρωποι, που ποτέ δεν συμβιβάστηκαν με την ιδέα ότι αξίζουν λιγότερο από την κατασκευασμένη (μηντιακή) εικόνα τους *** Κι όπως μιλούσαμε για τον Σόκρατες και τον Νικάνορ Πάρα, η ομίχλη συνέχιζε να «μπαίνει από παντού στο σπίτι»...
Γέμισ' ο κόσμος «κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες», που θα 'λεγε κι ο αιώνιος Πάγκαλος.
Χιλιάδες οργισμένοι συρρέουν στις πλατείες του κόσμου διεκδικώντας τα αυτονόητα. Βουίζουν οι ερημιές της Αθήνας και οι μολυβδοσκέπαστες λεωφόροι του Λονδίνου. Οι πυρακτωμένοι δρόμοι της Ιταλίας, που ξέρει από φωτιές, και οι ξαφνιασμένες γειτονιές των Βρυξελλών, άμαθες από ανέχεια και πλακάτ.
*** Γέμισε σταυρούς ο άνυδρος Νοέμβρης, εισχωρώντας πένθιμος και στις αρχές του Δεκεμβρίου: Σόκρατες, Νικάνορ Πάρα, Λούτσο Μάγκρι και άλλοι, πολλοί, δικοί μας και ξένοι. Και του Στάλιν η κόρη, βέβαια, που πέθανε στο Ουισκόνσιν ως Λάνα Πίτερς. Ευνοημένη -και αδικημένη ταυτόχρονα- από τη μοίρα της. Με τη ζωή της να δείχνει «πώς και γιατί» ναυάγησε στα ρηχά το υπερωκεάνιο του «Υπαρκτού» *** Γέμισε διαδόχους το άλαλο και αμήχανο βασίλειο του ΠΑΣΟΚ. Ομάδες, ομαδούλες, φιλοδοξίες και «στίλβοντα μαχαίρια». Συνέβαινε και παλιά. Εχανε κόσμο, βίωνε αποχωρήσεις και διαγραφές, αλλά παρέμενε αρραγές. Με συγκολλητική ουσία την εξουσία. Και όσο περισσότερο εμφανιζόταν μεταλλαγμένο και «σύγχρονο» -υστερώντας ενίοτε σε ριζοσπαστισμό ακόμη της κλασικής Δεξιάς- τόσο κέρδιζε συμμάχους από το αστείρευτο κοίτασμα της διαπλοκής και από τον βιότοπο του θάλλοντος ευρωπαϊκού συντηρητισμού. Υπήρχε και κάτι άλλο που κρατούσε το ΠΑΣΟΚ αρραγές. Η σφραγίδα του Ανδρέα Παπανδρέου. Ανεξίτηλη στην πλειονότητα του κόσμου και των στελεχών του, παρά τον σημιτικό ιό. Αυτή τη σφραγίδα κατόρθωσε τεχνητά να φρεσκάρει ο Γ. Παπανδρέου, πλασάροντας ψεύτικα έναν νέο Παπανδρεϊσμό. Τώρα, πάει κι αυτός. Απαξιώθηκε και χλώμιασε. Η παρουσία του είναι πια τοξική για το ΠΑΣΟΚ. Και αφετηρία διάσπασης ...Αλλά εκείνος ο Χρυσοχοΐδης! Αποθέωνε τον Γ. Παπανδρέου και τη θανάσιμη μνημονιακή ατραπό, αλλά τώρα βγήκε ξιφήρης στον δρόμο της ανατροπής. Καταστροφική η διετία! Χάος έφερε στη χώρα! Την οδήγησε στην κόλαση! Αυτό δεν λέγεται κυβίστηση. Ούτε απλώς αχαριστία. Πρόκειται για αξιοθρήνητο σκετσάκι οικτρής παράστασης, στην οποία πρωταγωνιστούν πεφυσιωμένοι άνθρωποι, που ποτέ δεν συμβιβάστηκαν με την ιδέα ότι αξίζουν λιγότερο από την κατασκευασμένη (μηντιακή) εικόνα τους *** Κι όπως μιλούσαμε για τον Σόκρατες και τον Νικάνορ Πάρα, η ομίχλη συνέχιζε να «μπαίνει από παντού στο σπίτι»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου