Περί σοβαρότητος

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ


Οι τελευταίοι σπασμοί του Γ. Παπανδρέου αποθέωσαν την τραγική γελοιότητα: από τον ερειπιώνα του Μαξίμου υψώθηκε πυκνή στήλη σκόνης υπό την μορφήν του κ. Πετσάλνικου ως υποψηφίου πρωθυπουργού.


Ενας «κηπουρός» στη θέση τού αφέντη. Για ευνόητους λόγους, απόλυτα συμβατούς με την αρχομανία και τον τυχοδιωκτισμό του τέως πρωθυπουργού... Ομως η κορύφωση της γελοιότητος υψώνει περίοπτο το αντίθετό της. Δηλαδή τα τυπικά -και αναγνωρισμένα από συγκεκριμένους χώρους- χαρακτηριστικά του κ. Παπαδήμου. Τη σοβαρότητα και την εξωπολιτική του προέλευση. Και αυτόματα τα νομιμοποιεί στα μάτια της κοινής γνώμης, η οποία έζησε στιγμές επικίνδυνης φαρσοκωμωδίας και μικροπολιτικής φαιδρότητος... Βέβαια, η «κοινή γνώμη» δεν είναι υποχρεωμένη να θυμάται ότι ο κ. Παπαδήμος υπήρξε ιθύνων νους -τέλος πάντων, βασικός συντελεστής- της διάτρητης προσπάθειας να μπει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη με ψεύτικα στοιχεία. Και προπάντων, με σαθρή οικονομία, για την κατάσταση της οποίας ήξερε ή όφειλε να γνωρίζει ο κ. Παπαδήμος... Και αν η ελληνική «κοινή γνώμη» δεν είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει ή να θυμάται την ανατριχιαστική αυτή λεπτομέρεια, κάποιοι άλλοι -αυτοί που κόπτονται για την αξιοπιστία της πολιτικής, αλλά και των χωρών που μετέχουν στην Ευρωζώνη- όφειλαν να το είχαν λάβει υπ' όψιν. Αμ, δε! Τίμησαν τον κ. Παπαδήμο με ένα σημαντικό αξίωμα. Τον έχρισαν αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας!... Ασφαλώς, δεν είναι τυχαίος ο κ. Παπαδήμος.
Το «σύστημα» ξέρει σε ποιους απευθύνεται. Είτε πρόκειται για τον ιλαρό Μπαρόζο -έναν αστείο «καφετζή» σε μια Σύνοδο των μεγάλων του κόσμου- είτε για τον άχρωμο Ρόμπεϊ ή για τον σοβαρό Παπαδήμο. Σοβαρό, για τις ανάγκες και την εύρυθμη λειτουργία του «συστήματος», έστω και αν η λειτουργία αυτή προϋποθέτει, ενίοτε, ψευτιές και χαλκευμένα στοιχεία, όπως στην περίπτωση της ελληνικής ένταξης στην Ευρωζώνη... Ασφαλώς και είναι σοβαρός ο κ. Παπαδήμος. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα πιστοποιητικά σοβαρότητος που εκδίδει ένα συγκεκριμένο σύστημα ιδεών, συμφερόντων και επιλογών...