Ίδια γεύση.. Πυρά κατά των εργαζομένων και στην Γαλλία
Δύο πακέτα μέτρων λιτότητας μέσα σε τρεις μήνες (τον Αύγουστο και πριν από λίγες μέρες) καλούνται να πληρώσουν οι Γάλλοι εργαζόμενοι.
O πρωθυπουργός, Φρανσουά Φιγιόν, μίλησε για «μέτρα απολύτως αναγκαία, προκειμένου η Γαλλία να διατηρήσει την εθνική της κυριαρχία ως προς τα οικονομικά της και να μη φτάσει να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται αυτή τη στιγμή άλλες χώρες - μέλη της Ευρωζώνης» (εννοεί Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και βεβαίως την κατάσταση της Ιταλίας).
Και συμπλήρωσε τρομολαγνικά ότι η χρεοκοπία δεν είναι «μια αφηρημένη έννοια για κανέναν». Είναι τα ίδια ιδεολογήματα που επιστρατεύονται για την διάσωση του κεφαλαίου, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, που είναι ή όχι στην ΕΕ ή το ευρώ, έχουν ή δεν έχουν μνημόνιο με την τρόικα.
Τα νέα μέτρα στη Γαλλία, εν μέσω βαθιάς και συγχρονισμένης κρίσης στην ΕΕ συνολικά, έρχονται λίγες μέρες μετά την προειδοποίηση του οίκου αξιολόγησης Moody's ότι η γαλλική οικονομία απειλείται με υποβάθμιση, δηλαδή με απώλεια της αξιολόγησης των τριών Α, κάτι που θα εκτοξεύσει στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού της και θα δώσει τέλος στη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό Ταμείο διάσωσης. Ως αιτία προβάλλεται το πλήγμα που δέχονται οι γαλλικές τράπεζες λόγω του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους και της επανακεφαλαιοποίησης που θα χρειαστούν. Ηδη, οι τρεις μεγαλύτερες γαλλικές τράπεζες, οι BNP Paribas, Credit Agricole, Societe Generale, έχουν υποβαθμιστεί.
Από κινητοποίηση για το ασφαλιστικό στη Μασσαλία το Νοέμβρη του 2010
Οπως ισχυρίστηκε ο Φιγιόν, στόχος των νέων μέτρων είναι «η εξοικονόμηση 100 δισ. ευρώ, προκειμένου να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 7 δισ. το 2012 και κατά 11,6 δισ. το 2013, έτσι ώστε να υπάρξει δημοσιονομική ισορροπία το 2016», δηλαδή να επιτευχθεί ο στόχος που θέτει η συνθήκη του Μάαστριχτ για έλλειμμα 3% και δημόσιο χρέος που δεν ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ. Προς το παρόν, το πρώτο τρίμηνο του 2011, το γαλλικό δημόσιο χρέος έφτανε το 84,5% του ΑΕΠ (ή 1.646,11 δισεκατομμύρια ευρώ) ενώ μόλις το 2007 ήταν 64,2% του ΑΕΠ (δηλαδή 1.211,6 δισεκατομμύρια ευρώ) και το 1995 (πριν την υιοθέτηση του ευρώ) 55,5% του ΑΕΠ (δηλαδή 663,5 δισεκατομμύρια ευρώ).
Τα μέτρα, που εξαγγέλθηκαν στις αρχές της βδομάδας προβλέπουν αύξηση του ΦΠΑ από 5,5% στο 7% σε όλα τα μη βασικά προϊόντα και υπηρεσίες, περαιτέρω μείωση φοροαπαλλαγών, το «πάγωμα» των μισθών σε όλες τις κυβερνητικές υπηρεσίες, εφαρμογή της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια το 2017 και όχι το 2018 και ως «κερασάκι», προφανώς για να δοθεί μια δήθεν εντύπωση «δικαιοσύνης», αύξηση της φορολογίας κατά 5% στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Ηρθαν να προστεθούν στο πακέτο λιτότητας της 24ης Αυγούστου, που συμπεριλάμβανε μείωση των φοροαπαλλαγών κατά 10%, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ανάλογα με τα εισοδήματα, αλλά και το κεφάλαιο των επιχειρήσεων, επιπλέον 6% αύξηση της φορολογίας στον καπνό, έκτακτη φορολόγηση με 3% των υψηλών εισοδημάτων (ή περιουσίας), αρχής γενομένης από τα 500.000 ευρώ το χρόνο. Τον Αύγουστο, οι εκτιμήσεις για το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας είχαν αναθεωρηθεί από το 2,5% στο 1,75% και στις αρχές της βδομάδας ο Φιγιόν μίλησε για περαιτέρω μείωση στο 1%.
Στην παρούσα φάση, η γαλλική κυβέρνηση αιτιολογεί τα, κυρίως, εισπρακτικού τύπου, μέτρα της, επικαλούμενη την (σύμφυτη με τον καπιταλισμό) «οικονομική κρίση». Εντούτοις, μια προσεκτικότερη ματιά στα πεπραγμένα, κατά κύριο λόγο της προεδρίας του Νικολά Σαρκοζί, αλλά και του προκατόχου του Ζακ Σιράκ, αναδεικνύουν ότι η πολιτική κατεδάφισης εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων είχε, ήδη, αρχίσει να εφαρμόζεται (ή τουλάχιστον γινόταν προσπάθεια να εφαρμοστεί) καιρό πριν.
Δύο πακέτα μέτρων λιτότητας μέσα σε τρεις μήνες (τον Αύγουστο και πριν από λίγες μέρες) καλούνται να πληρώσουν οι Γάλλοι εργαζόμενοι.
O πρωθυπουργός, Φρανσουά Φιγιόν, μίλησε για «μέτρα απολύτως αναγκαία, προκειμένου η Γαλλία να διατηρήσει την εθνική της κυριαρχία ως προς τα οικονομικά της και να μη φτάσει να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται αυτή τη στιγμή άλλες χώρες - μέλη της Ευρωζώνης» (εννοεί Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και βεβαίως την κατάσταση της Ιταλίας).
Και συμπλήρωσε τρομολαγνικά ότι η χρεοκοπία δεν είναι «μια αφηρημένη έννοια για κανέναν». Είναι τα ίδια ιδεολογήματα που επιστρατεύονται για την διάσωση του κεφαλαίου, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, που είναι ή όχι στην ΕΕ ή το ευρώ, έχουν ή δεν έχουν μνημόνιο με την τρόικα.Τα νέα μέτρα στη Γαλλία, εν μέσω βαθιάς και συγχρονισμένης κρίσης στην ΕΕ συνολικά, έρχονται λίγες μέρες μετά την προειδοποίηση του οίκου αξιολόγησης Moody's ότι η γαλλική οικονομία απειλείται με υποβάθμιση, δηλαδή με απώλεια της αξιολόγησης των τριών Α, κάτι που θα εκτοξεύσει στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού της και θα δώσει τέλος στη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό Ταμείο διάσωσης. Ως αιτία προβάλλεται το πλήγμα που δέχονται οι γαλλικές τράπεζες λόγω του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους και της επανακεφαλαιοποίησης που θα χρειαστούν. Ηδη, οι τρεις μεγαλύτερες γαλλικές τράπεζες, οι BNP Paribas, Credit Agricole, Societe Generale, έχουν υποβαθμιστεί.
Από κινητοποίηση για το ασφαλιστικό στη Μασσαλία το Νοέμβρη του 2010
Οπως ισχυρίστηκε ο Φιγιόν, στόχος των νέων μέτρων είναι «η εξοικονόμηση 100 δισ. ευρώ, προκειμένου να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 7 δισ. το 2012 και κατά 11,6 δισ. το 2013, έτσι ώστε να υπάρξει δημοσιονομική ισορροπία το 2016», δηλαδή να επιτευχθεί ο στόχος που θέτει η συνθήκη του Μάαστριχτ για έλλειμμα 3% και δημόσιο χρέος που δεν ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ. Προς το παρόν, το πρώτο τρίμηνο του 2011, το γαλλικό δημόσιο χρέος έφτανε το 84,5% του ΑΕΠ (ή 1.646,11 δισεκατομμύρια ευρώ) ενώ μόλις το 2007 ήταν 64,2% του ΑΕΠ (δηλαδή 1.211,6 δισεκατομμύρια ευρώ) και το 1995 (πριν την υιοθέτηση του ευρώ) 55,5% του ΑΕΠ (δηλαδή 663,5 δισεκατομμύρια ευρώ).
Τα μέτρα, που εξαγγέλθηκαν στις αρχές της βδομάδας προβλέπουν αύξηση του ΦΠΑ από 5,5% στο 7% σε όλα τα μη βασικά προϊόντα και υπηρεσίες, περαιτέρω μείωση φοροαπαλλαγών, το «πάγωμα» των μισθών σε όλες τις κυβερνητικές υπηρεσίες, εφαρμογή της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια το 2017 και όχι το 2018 και ως «κερασάκι», προφανώς για να δοθεί μια δήθεν εντύπωση «δικαιοσύνης», αύξηση της φορολογίας κατά 5% στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Ηρθαν να προστεθούν στο πακέτο λιτότητας της 24ης Αυγούστου, που συμπεριλάμβανε μείωση των φοροαπαλλαγών κατά 10%, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ανάλογα με τα εισοδήματα, αλλά και το κεφάλαιο των επιχειρήσεων, επιπλέον 6% αύξηση της φορολογίας στον καπνό, έκτακτη φορολόγηση με 3% των υψηλών εισοδημάτων (ή περιουσίας), αρχής γενομένης από τα 500.000 ευρώ το χρόνο. Τον Αύγουστο, οι εκτιμήσεις για το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας είχαν αναθεωρηθεί από το 2,5% στο 1,75% και στις αρχές της βδομάδας ο Φιγιόν μίλησε για περαιτέρω μείωση στο 1%.
Στην παρούσα φάση, η γαλλική κυβέρνηση αιτιολογεί τα, κυρίως, εισπρακτικού τύπου, μέτρα της, επικαλούμενη την (σύμφυτη με τον καπιταλισμό) «οικονομική κρίση». Εντούτοις, μια προσεκτικότερη ματιά στα πεπραγμένα, κατά κύριο λόγο της προεδρίας του Νικολά Σαρκοζί, αλλά και του προκατόχου του Ζακ Σιράκ, αναδεικνύουν ότι η πολιτική κατεδάφισης εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων είχε, ήδη, αρχίσει να εφαρμόζεται (ή τουλάχιστον γινόταν προσπάθεια να εφαρμοστεί) καιρό πριν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου