Δήγματα γραφής

Το Πολυτεχνείο..


Γουστάρω κάτι βουτυροαριστερούς και βουτυροαριστερές τύπου Μίζας η οποία ενδημεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στο προτεκτοράτο της δημοσιογραφίας, όταν ανακαλύπτουν πως η μαζική άρνηση και ανυπακοή των εργαζομένων απέναντι στο αιματοκύλισμα της εξουσίας είναι ένα ρίσκο..


Πέραν βεβαίως του γεγονότος πως το ρίσκο είναι κάτι που ο εργαζόμενος αναλαμβάνει από την στιγμή εξόδου της οικίας του,
γιατί ποτέ δεν γνωρίζει με ασφάλεια αν επιστρέψει σε αυτή,
να τους σημειώσω ότι ρίσκο και μάλιστα μεγάλο έχει και η μίσθαρνη προσφορά υπηρεσιών στους τελευταίους ορόφους επιτροπών, λεσχών και κάθε μορφής κυκλωμάτων επειδή πρώτον:



Το ύψος των αμοιβών σας είναι προϊόν όχι της εργασίας σας αλλά της υποτέλειάς σας στην εργολαβική εργοδοσία,
άρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθείτε στο κενό δίχως αλεξίπτωτο, κάτι βεβαίως που επίσης θα συμβεί όταν επέλθουν σεισμικές αλλαγές από τον λαό στα θεμέλια του τραπεζιτικού ουρανοξύστη της δυστυχίας του, για να ξεκατινιαστεί η κορακοφωλιά..
Στο κενό θα βρεθείτε και πάλι δίχως αλεξίπτωτο αλλά τούτη τη φορά συμπούρμπουλοι και όχι κατά μόνας..


Γιατί τους προειδοποιώ; Γιατί διαβάζω κάτι τρομοκρατικές μ@λ@κίες περί του Πολυτεχνείου και οφείλω να το κάνω επειδή ο λαός πια δεν μασάει δημοσιογραφικό ταραμά..


Και επι τη ευκαιρία.. Δεν θα πάνε οι συνήθεις ύποπτοι αντιστασιακοί να καταθέσουν στεφάνι για να προσφέρουν ένα ακόμη τύπου 28ης Οκτώβρη θέαμα στον λαό;