Δυο οι νίκες χθες. Η εξής μία:Το πανό στο στάδιο από τους Ρώσσους.
"Η Κύπρος είναι Ελληνική".
Δύο ήταν οι χθεσινές νίκες των Ελλαδιτών στα πεδία του αθλητισμού.
Η πρώτη εντός των γηπέδων με το ΑΠΟΕΛ να προκρίνεται στους 16 τους Τσπάμπιονς λινγκ και τον Ολυμπιακό περνά τροπαιοφόρος από το Βελοντρόμ επικρατώντας της ΜαρσέΪγ με 1-0,
και αφού προηγουμένως έπαιξε έξυπνα και ταχύτατα με μέγιστο κίνδυνο το μεγάλο του αστέρι,
από τον οποίο αν εξαιρέσει κανείς την τελική προσπάθεια χόρευε εντός του γηπέδου κρατώντας την άμυνα των Γάλλων βιδωμένη στην θέση της. Ποιον άλλον; Τον Κέβιν Μιραλάς.
Η δεύτερη και η ουσιαστικότερη αναδύθηκε μέσα από το φιλελληνικό συναίσθημα του Ρώσικου λαού το οποίο δίχως δισταγμούς εκφράστηκε ξεκάθαρα στο στάδιο της Ζενίθ.
Οι Ρώσοι οπαδοί της Αγίας Πετρούπολης ύψωσαν τεράστιο πανό δια του οποίου δήλωναν πως "η Κύπρος είναι Ελληνική" και για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία των συναισθημάτων τους έκαψαν ταυτόχρονα τουρκικές σημαίες.
Έκφραση δημόσιας και σαφούς αλληλεγγύης από έναν λαό που μας έχει σε στιγμές εθνικής οδύνης ιστορικά σταθεί στο πλευρό και που είχαμε την αναισχυντία κατ’ εντολή των γιάνγκηδων να στείλουμε στρατεύματα κατά της επανάστασής του το 1917.
Αυτό τον λαό που δια του δεύτερου συνεδρίου των Σοβιέτ μας παρέγραψε τεράστιο χρέος εκατό εκατομμυρίων λιρών,
(αν τις μετατρέψετε σε σημερινό χρήμα θα πάθετε σοκ )
που παραιτήθηκε υπέρ ημών από τα δικαιώματά του στο Άγιο Όρος και που αποχωρώντας μας δώρισε τρία νοσοκομεία που κατείχε στην Αττική ένα εκ των οποίων είναι το γνωστό σήμερα Τζάνειο.
Αυτό δεν ήταν απλώς μια νίκη. Ύπό τις παρούσες συνθήκες είναι θρίαμβος που αν τα εξωνημένα καθεστωτικά δουλικά δεν είχαν τόσο παραδοθεί στους Βησιγότθους τους Κέλτες και τους Γαλάτες τοκογλύφους, ασφαλώς και θα είχαμε τύχη διαφορετική σήμερα.
Διερωτώμαι πότε θα ξεσηκωθούμε να τους κρεμάσουμε..
Επί του αγωνιστικού μέρους τι να γράψω.. Ο Θεός του ποδοσφαίρου απέδωσε δικαιοσύνη αυτή τη φορά. Διότι οτιδήποτε άλλο πέρα από νίκη του Ολυμπιακού στη Μασσαλία θα συνιστούσε ποδοσφαιρική απάτη.
Ως γηπεδούχος, η Μαρσέιγ είναι ζήτημα αν δημιούργησε δύο ευκαιρίες της προκοπής. Απέναντί της βρέθηκε ένας ψυχωμένος και πολύ καλά διαβασμένος Ολυμπιακός, ο οποίος, αφού αισθάνθηκε ασφάλεια στα μετόπισθεν, άρχισε μετά το 20' να βγαίνει με αξιώσεις μπροστά και να δημιουργεί κρίσεις πανικού στην ευάλωτη άμυνα της Μαρσέιγ.
Το ότι ο Ολυμπιακός σκόραρε αργά, στο 82' οφείλεται στην ανωριμότητα των τελειωμάτων του Μιραλάς (που έχασε μεγάλες ευκαιρίες) αλλά και στις εκπληκτικές αποκρούσεις του Ματαντά που ώρες-ώρες έπαιζε μόνος του τους ερυθρόλευκους.
Ο Ολυμπιακός, χωρίς κλασικό χαφ πέρα του Μοδέστο
(οι τραυματίες Ορμπάιθ, Μακούν και Ιμπαγάσα είχαν μείνει στην Αθήνα),
δεν είχε κανένα πρόβλημα ούτε να κυκλοφορήσει την μπάλα ούτε και να πατήσει περιοχή.
Αφού πέρασε "στεγνός" ένα πεντάλεπτο πίεσης της Μαρσέιγ στην επανάληψη, ο πρωταθλητής Ελλάδας (με τον Γέστε πια στην ενδεκάδα του) τα έπαιξε όλα για όλα.
Πίεσε με μέθοδο και πρόγραμμα, εγκαταστάθηκε στο άλλο μισό του γηπέδου και σκόραρε ίσως στο πιο κρίσιμο σημείο με δράστη τον Φετφατζίδη ο οποίος τελείωσε υπέροχα την εξαιρετική ασίστ του Γέστε.
Στο διάστημα που απέμεινε, τα απονενοημένα διαβήματα της Μαρσέιγ δεν είχαν καμία τύχη και ο Ολυμπιακός πανηγύρισε την πρώτη εκτός έδρας νίκη του στο Τσάμπιονς Λιγκ μετά από τέσσερα χρόνια.
"Η Κύπρος είναι Ελληνική".
Η πρώτη εντός των γηπέδων με το ΑΠΟΕΛ να προκρίνεται στους 16 τους Τσπάμπιονς λινγκ και τον Ολυμπιακό περνά τροπαιοφόρος από το Βελοντρόμ επικρατώντας της ΜαρσέΪγ με 1-0,
και αφού προηγουμένως έπαιξε έξυπνα και ταχύτατα με μέγιστο κίνδυνο το μεγάλο του αστέρι,
από τον οποίο αν εξαιρέσει κανείς την τελική προσπάθεια χόρευε εντός του γηπέδου κρατώντας την άμυνα των Γάλλων βιδωμένη στην θέση της. Ποιον άλλον; Τον Κέβιν Μιραλάς.
Η δεύτερη και η ουσιαστικότερη αναδύθηκε μέσα από το φιλελληνικό συναίσθημα του Ρώσικου λαού το οποίο δίχως δισταγμούς εκφράστηκε ξεκάθαρα στο στάδιο της Ζενίθ.
Οι Ρώσοι οπαδοί της Αγίας Πετρούπολης ύψωσαν τεράστιο πανό δια του οποίου δήλωναν πως "η Κύπρος είναι Ελληνική" και για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία των συναισθημάτων τους έκαψαν ταυτόχρονα τουρκικές σημαίες.
Έκφραση δημόσιας και σαφούς αλληλεγγύης από έναν λαό που μας έχει σε στιγμές εθνικής οδύνης ιστορικά σταθεί στο πλευρό και που είχαμε την αναισχυντία κατ’ εντολή των γιάνγκηδων να στείλουμε στρατεύματα κατά της επανάστασής του το 1917.
Αυτό τον λαό που δια του δεύτερου συνεδρίου των Σοβιέτ μας παρέγραψε τεράστιο χρέος εκατό εκατομμυρίων λιρών,
(αν τις μετατρέψετε σε σημερινό χρήμα θα πάθετε σοκ )
που παραιτήθηκε υπέρ ημών από τα δικαιώματά του στο Άγιο Όρος και που αποχωρώντας μας δώρισε τρία νοσοκομεία που κατείχε στην Αττική ένα εκ των οποίων είναι το γνωστό σήμερα Τζάνειο.
Αυτό δεν ήταν απλώς μια νίκη. Ύπό τις παρούσες συνθήκες είναι θρίαμβος που αν τα εξωνημένα καθεστωτικά δουλικά δεν είχαν τόσο παραδοθεί στους Βησιγότθους τους Κέλτες και τους Γαλάτες τοκογλύφους, ασφαλώς και θα είχαμε τύχη διαφορετική σήμερα.
Διερωτώμαι πότε θα ξεσηκωθούμε να τους κρεμάσουμε..
Επί του αγωνιστικού μέρους τι να γράψω.. Ο Θεός του ποδοσφαίρου απέδωσε δικαιοσύνη αυτή τη φορά. Διότι οτιδήποτε άλλο πέρα από νίκη του Ολυμπιακού στη Μασσαλία θα συνιστούσε ποδοσφαιρική απάτη.
Ως γηπεδούχος, η Μαρσέιγ είναι ζήτημα αν δημιούργησε δύο ευκαιρίες της προκοπής. Απέναντί της βρέθηκε ένας ψυχωμένος και πολύ καλά διαβασμένος Ολυμπιακός, ο οποίος, αφού αισθάνθηκε ασφάλεια στα μετόπισθεν, άρχισε μετά το 20' να βγαίνει με αξιώσεις μπροστά και να δημιουργεί κρίσεις πανικού στην ευάλωτη άμυνα της Μαρσέιγ.
Το ότι ο Ολυμπιακός σκόραρε αργά, στο 82' οφείλεται στην ανωριμότητα των τελειωμάτων του Μιραλάς (που έχασε μεγάλες ευκαιρίες) αλλά και στις εκπληκτικές αποκρούσεις του Ματαντά που ώρες-ώρες έπαιζε μόνος του τους ερυθρόλευκους.
Ο Ολυμπιακός, χωρίς κλασικό χαφ πέρα του Μοδέστο
(οι τραυματίες Ορμπάιθ, Μακούν και Ιμπαγάσα είχαν μείνει στην Αθήνα),
δεν είχε κανένα πρόβλημα ούτε να κυκλοφορήσει την μπάλα ούτε και να πατήσει περιοχή.
Αφού πέρασε "στεγνός" ένα πεντάλεπτο πίεσης της Μαρσέιγ στην επανάληψη, ο πρωταθλητής Ελλάδας (με τον Γέστε πια στην ενδεκάδα του) τα έπαιξε όλα για όλα.
Πίεσε με μέθοδο και πρόγραμμα, εγκαταστάθηκε στο άλλο μισό του γηπέδου και σκόραρε ίσως στο πιο κρίσιμο σημείο με δράστη τον Φετφατζίδη ο οποίος τελείωσε υπέροχα την εξαιρετική ασίστ του Γέστε.
Στο διάστημα που απέμεινε, τα απονενοημένα διαβήματα της Μαρσέιγ δεν είχαν καμία τύχη και ο Ολυμπιακός πανηγύρισε την πρώτη εκτός έδρας νίκη του στο Τσάμπιονς Λιγκ μετά από τέσσερα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου